Φόρουμ

Υλικα     1 πακέτο φύλλο για πίτα     1 κιλό πράσο     1/2 κιλό σπανάκι     1 μάτσο σέσκουλες     400 γρ. φέτα     5 αυγά (4 μέσα και 1 για από πάνω)     1 κούπα λάδι     αλάτι και πιπέρι     σουσάμι προαιρετικά Εκτελεση Πλένουμε τα χόρτα και τα κόβουμε σε κομματάκια.Τα βάζουμε σε σουρωτήρι και τα αλατίζουμε.Τα τρίβουμε καλά μέσα στο σουρωτήρι για να χωνέψουν Τα βάζουμε σε μια λεκάνη και προσθέτουμε τα 4 αυγά, το πιπέρι, τη μισή κούπα λάδι και την φέτα τριμμένη με το χέρι μας.Λαδώνουμε καλά με ένα πινέλο τα φύλλα μας και στρώνουμε στο ταψί μας.Στον πάτο βάζουμε 3 φύλλα και μετά εναλλάξ γέμιση και φύλλο μέχρι να μας μείνουν 2 φύλλα για από πάνω.Χαράσουμε την πίτα με ένα μαχαίρι όπως στην φωτογραφία.Από πάνω χτυπάμε ένα αυγό και το αλείφουμε για να γίνει τραγανό το φύλλο.Προαιρετικά πασπαλίζουμε με σουσάμι.Ψήνουμε για 1 ώρα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180°, στις αντιστάσεις ανάλογα με το φούρνο σας.  

  Υλικά 400ml ζαχαρούχο συμπυκνωμένο γάλα (χωρίς λιπαρά ή κανονικό) παγωμένο 2 φλιτζάνια (450 ml) κρέμα γάλακτος, παγωμένο Εκτέλεση Τοποθετήστε το ζαχαρούχο συμπυκνωμένο γάλα και την κρέμα γάλακτος στο ψυγείο Χτυπήστε την κρέμα γάλακτος σε μέτρια ταχύτητα στο μίξερ. Οταν γίνει σαντιγί, χαμηλώστε την ταχύτητα για λίγο και ρίξτε μεσα το ζαχαρούχο γάλα. Αν θέλετε προσθέστε λίγη βανίλια. Στη συνέχεια, αυξήστε την ταχύτητα του μίξερ στο μέτριο μέχρι το μείγμα να γίνει πηχτό. Τοποθετήστε το παγωτό σε ένα μεγάλο επανασφραγιζόμενο δοχείο και να παγώσει τουλάχιστον 6 ώρες ή όλη τη νύχτα. Δώστε γεύση στο παγωτό σας, προσθέτοντας θριμματισμένα μπισκότα, σιρόπι, φρούτα,ξερους καρπους κλπ.

  Υλικά 2 φύλλα σφολιάτας 400 γραμ. χαλβά του εμπορίου με γεύση κακάο 100 γραμ. αμύγδαλα ασπρισμένα καβουρντισμένα και χοντροκομμένα 2 κουτ. σούπας ζάχαρη καστανή ξύσμα από 2 πορτοκάλια ½ κουτ. γλυκού κανέλλα αραβοσιτέλαιο για τα φύλλα ζάχαρη άχνη και κανέλλα για πασπάλισμα Εκτέλεση Απλώνουμε τη μία σφολιάτα, με το μήκος κάθετο σε μας, (να έχουμε μπροστά μας, τη μία απ? τις δύο μεγαλύτερες πλευρές) και αφαιρούμε την επάνω μεμβράνη, (την κάτω την αφήνουμε για να μας βοηθήσει στο τύλιγμα). Παίρνουμε το μισό χαλβά και τον τρίβουμε με τα δάχτυλά μας πάνω στο φύλλο, προσέχοντας να αφήσουμε ένα δάχτυλο περιθώριο στις τρεις πλευρές, (τις δύο πλαϊνές και την απέναντι) και τον φέρουμε ίσα - ίσα στην πλευρά που θα ξεκινήσουμε το τύλιγμα. Πάνω στον απλωμένο χαλβά, ρίχνουμε τα μισά αμύγδαλα, το μισό ξύσμα, πασπαλίζουμε με τη 1 κουταλιά ζάχαρη και τη μισή κανέλλα. Έπειτα γυρνάμε το φύλλο, στις δύο πλαϊνές πλευρές προς τα μέσα, (ένα δάχτυλο, για να μην χυθεί η γέμιση) και με τα δάχτυλά μας, βρέχουμε ελαφρά το φύλλο που βρίσκετε απέναντί μας, για να κολλήσει όταν το τυλίξουμε. Με τη βοήθεια της μεμβράνης, τυλίγουμε το φύλλο μέχρι το τέλος σε ρολό, φροντίζοντας η ένωση να είναι από κάτω. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία με τα υπόλοιπα υλικά και για την άλλη σφολιάτα. Λαδώνουμε ελαφρά μια λαμαρίνα, (το ξέβαθο ταψί της κουζίνας), απλώνουμε πάνω μια λαδόκολλα και τη λαδώνουμε καλά με αραβοσιτέλαιο ή φυτίνη. Τοποθετούμε τα ρολά πάνω στη λαδόκολλα, με ένα πινέλο τα αλείφουμε με αραβοσιτέλαιο και τα πασπαλίζουμε με λίγη καστανή ζάχαρη. Χαράζουμε ελαφρά τα ρολά σε τρίγωνα κομμάτια. Τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, σε αέρα, στη μεσαία σχάρα της κουζίνας, στους 160°C, για 20΄ - 25' περίπου, έως ότου φουσκώσει και ροδίσει καλά η σφολιάτα. Όταν βγάλουμε τα ρολά από το φούρνο, τα αφήνουμε να σταθούν 10΄ και έπειτα τα πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη και κανέλλα. Κόβουμε τα τρίγωνα όπως τα έχουμε χαράξει και τα σερβίρουμε.   Η σφολιάτα πρέπει να είναι στο ψυγείο μέχρι τελευταία στιγμή, γιατί αλλιώς δεν θα μας φουσκώσει    

“Deorum lingua est lingua Graecorum” (Η γλώσσα των θεών είναι η Ελληνική γλώσσα) “Totum Graecorum est”  (Όλα είναι Ελληνικά) *['Ολα προέρχονται από τους Έλληνες] “Nihil Graeciae humanum, nihil sanctum” (Τίποτα δεν είναι πιο ανθρώπινο, πιο ιερό από την Ελλάδα) Marcus Tullius Cicero (106 b.c. – 43 b.c.) [Λατίνος Κλασικός] “‘Though Greece was conquered, she defeated the conqueror and imported the arts in the uncivilized Latium”” (Παρ’ ότι η Ελλάς κατακτήθηκε, αυτή νίκησε τον κατακτητή και εισήγαγε τις τέχνες στο απολίτιστο Λάτιο) Quintus Horatius Flaccus (65 b.c. – 8 b.c.) [Ρωμαίος λυρικός ποιητής] “What the mind and the heart is for a human being, Greece is for humanity”  (Ότι το μυαλό και η καρδιά είναι για το ανθρώπινο σώμα, είναι η Ελλάς για την ανθρωπότητα) Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) [Γερμανός συγγραφεύς] “Damned Greek, you found everything; philosophy, geometry, physics, astronomy… you left nothing for us” (Καταραμένε Έλληνα ανακάλυψες τα πάντα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία… δεν άφησες τίποτα για εμάς) Johann Christoph Friedrich von Schiller (1759-1805) [Γερμανός ποιητής, φιλόσοφος και Ιστορικός] “Greece was the real cradle of liberty in which the earliest republics were rocked. We are the pupils of the great men, in all the principles of science, of morals, and of good government”. (Η Ελλάς υπήρξε το αληθινό λύκνο της ελευθερίας στο οποίο σφυριλατήθηκαν οι πρώτες πολιτείες. Εμείς είμαστε οι μαθητές [αυτών] των μεγάλων ανδρών, σε όλες τις αρχές της επιστήμης, της ηθικής και της καλής διακυβέρνησης) William Cullen Bryant (1794-1878) [Αμερικανός ρομαντικός ποιητής] "If in the library of your house you do not have the works of the ancient Greek writers, then you live in a house with no light”. (Εαν στη βιβλιοθήκη του στπιτιού σου δεν έχεις τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε ζεις σε ενα σπίτι χωρίς φως) George Bernard Shaw (1794-1878) [Ιρλανδός θεατρικός συγγραφεύς] “If it is true that the violin is the most perfect of musical instruments, then Greek is the violin of human thought” (Εαν αληθεύει πως το βιολί είναι το τελειότερο των μουσικών οργάνων, τότε Ελληνικό είναι το “βιολί” της ανθρώπινης σκέψης) Helen Adams Keller (1880-1968) [Αμερικανίδα συγγραφευς, "ακτιβίστρια" και λέκτωρ] “The only way for us to become great, or even inimitable if possible, is to imitate the Greeks” (Ο μόνος τρόπος για εμάς να γίνουμε σπουδαίοι ή ακόμη και απαράμιλλοι, αν αυτό είναι δυνατό, είναι να μιμηθούμε τους Έλληνες) Johann Joachim Winckelmann (1717-1768) [Γερμανός ιστορικός και αρχαιολόγος] “We have to admit that the whole Islam, except the religion, was Greek. Betrayal against the Greeks by the Islamic nations, equals betrayal against their own nature” (Πρέπει να παραδεχτούμε πως όλο το Ισλαμ, εκτός της θρησκείας, ήταν Ελληνικό. Προδοσία ενάντια των Ελλήνων από τα Ισλαμικά έθνη, ισούται με προδοσία ενάντια στην ίδια τους τη φύση) Ibn Khaldun (1332-1406) [Άραβας ιστορικός, λόγιος, θεολόγος και πολιτικός] “Except the blind forces of nature, nothing moves in this world which is not Greek in its origin” (Εκτός των τυφλών δυνάμεων της φύσεως, τίποτα δεν κινείται σε αυτόν τον κόσμο που να μην είναι Ελληνικό στις καταβολές του) Sir Henry James Sumner Maine (1822-1888) [Συγκριτικός νομολόγος και ιστορικός] “In the Greeks alone we find the idea of that which we would like to be and produce… from the Greeks we take something more than earthly – almost godlike”. (Στους Έλληνες και μόνο βρίσκουμε την ιδέα αυτού που θα θέλαμε να είμαστε και να παράγουμε… από τους Έλληνες παίρνουμε κάτι περισσότερο από γήινο – σχεδόν θεϊκό) Wilhelm Von Humboldt (1767-1835) [Διπλωμάτης, φιλόσοφος και λόγιος] “It is great to descent from Greece, the land that gave the light to the world” (Είναι σπουδαίο να κατάγεσαι από την Ελλάδα, τη χώρα που έδωσε το φως στον κόσμο) Victor Hugo (1802-1855) [Γάλλος ποιητής] “We are children of the Greeks” (Είμαστε παιδιά των Ελλήνων.) Frederich II Βασιλιάς της Πρωσσίας (1712-1786)  

Α. ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΦΟΙΝΙΚΙΚΗ ΓΡΑΦΗ "ΑΛΦΑΒΗΤΟ"; Κατά τη Γλωσσολογία ως «αλφάβητο» ορίζεται το «σύνολο συμβόλων με ορισμένη σειρά και τάξη, που χρησιμεύουν για να αποδίδονται οι στοιχειώδεις φθόγγοι μιας γλώσσας, με τον περιορισμό ο κάθε φθόγγος ν’ αντιστοιχεί σ’ ένα μόνο σύμβολο και αντίστροφα». Στην αλφαβητική γραφή επομένως (δηλαδή τη γραφή των λαών της Ευρώπης, της Αμερικής, της Αυστραλίας αλλά και άλλων περιοχών του πλανήτη) κάθε γράμμα αποδίδει ένα στοιχειώδη ήχο. Τούτο δεν ισχύει στις ατελέστερες της αλφαβητικής συλλαβικές γραφές, στις οποίες κάθε σύμβολο αποδίδει μία συλλαβή (δύο ή και περισσότερους ήχους-φθόγγους), όπως π.χ. στις συλλαβικές ελληνικές γραφές Γραμμική Α και Β ένα σύμβολο αποδίδει τη συλλαβή κο (κ+ο), άλλο σύμβολο τη συλλαβή πο (π+ο) κ.ο.κ. Στη φοινικική γραφή (που διαθέτει μόνο σύμφωνα και κανένα φωνήεν), στα ελάχιστα διασωθέντα δείγματά της, η κατάσταση είναι ακόμα «χειρότερη», δεδομένου ότι κάθε σύμβολό της δεν αποδίδει ούτε καν μία συγκεκριμένη συλλαβή, αλλά διαφορετικές, που το διάβασμά τους αφήνεται στην «έμπνευση» του αναγνώστη. Έτσι π.χ. ένα σύμφωνο μπορεί να διαβαστεί ως μπα, μπου, μπε, μπι, μπο κ.ο.κ., ή κάποιο άλλο ως γκου, γκα, γκε, γκο κ.λπ. Επομένως, η φοινικική γραφή όχι μόνο δεν αποτελεί αλφάβητο, αλλά δεν είναι ούτε καν εξελιγμένη συλλαβική γραφή, του βαθμού τελειότητας των αντιστοίχων ελληνικών συλλαβαρίων. Και είναι πράγματι καταπληκτικό το γεγονός, ότι έχει καθιερωθεί στην επιστήμη κατά τα τελευταία 150 χρόνια περίπου ο αντιφατικός όρος «φοινικικό αλφάβητο», προκειμένου για μία γραφή που δεν έχει καμμία σχέση με την αλφαβητική. Και είναι ακόμη πιο απίστευτη η επιβολή του επιστημονικού δόγματος, ότι το ελληνικό αλφάβητο προήλθε από το φοινικικό, το οποίο όχι μόνο δεν είναι αλφάβητο, αλλά είναι μία ατελέστερη γραφή από τις ελληνικές Γραμμικές Γραφές Α και Β. Για τους λόγους αυτούς κατά τον προσφάτως εκλιπόντα πρόεδρο της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων Παν. Γεωργούντζο ο χαρακτηρισμός που έδωσε ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης στη φοινικική γραφή «οιονεί συλλαβικό αλφάβητο» (;!) απορρίπτεται και πρέπει να αντικατασταθεί με το ορθό «καθαρώς συνεπτυγμένο συλλαβικό» σύστημα γραφής (βλέπε Παν. Γεωργούντζου, Το Αλφάβητον Εφεύρεσις Ελληνική: άρθρο του στο περιοδικό Δαυλός, τεύχος 142,Οκτώβριος 1993,σ 8242). Β. Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ α) Οι αρχαιολογικές αποδείξεις Η θεωρία ότι το Αλφάβητο είναι εφεύρεση των Φοινίκων συντηρήθηκε εκτός των άλλων με το επιχείρημα ότι ορισμένα σύμβολα της φοινικικής γραφής μοιάζουν με τα αλφαβητικά γράμματα, π.χ. το ?(άλεφ) είναι αντεστραμμένο ή πλαγιαστό το ελληνικό Α κλπ. Το επιχείρημα αυτό φαινόταν ισχυρό μέχρι προ 100 ετών περίπου, όταν οι γλωσσολόγοι και οι ιστορικοί ισχυρίζονταν ακόμη ότι οι Ελληνες δεν γνώριζαν γραφή προ του 800 π.Χ.! Γύρω στο 1900 όμως ο Αρθούρος Εβανς ανάσκαψε την ελληνική Μινωική Κρήτη και ανακάλυψε τις ελληνικές Γραμμικές Γραφές, των οποίων σύμβολα ήταν ως σχήματα πανομοιότυπα προς τα 17 τουλάχιστον εκ των 24 γραμμάτων του ελληνικού Αλφαβήτου. Με δεδομένα -α) ότι τα αρχαιότερα δείγματα των ελληνικών αυτών γραφών (Γραμμική Α και Β), που στη συνέχεια ανακαλύφθηκαν και στην Πύλο, στις Μυκήνες, στο Μενίδι, στη Θήβα, αλλά και βορειότερα, μέχρι τη γραμμή του Δούναβη και χρονολογήθηκαν τότε πριν από το 1500 π.Χ. και – β) ότι οι Φοίνικες και η γραφή τους εμφανίζονται στην ιστορία όχι πριν το 1300 π.Χ. Ο Έβανς στο έργο του Scripta Minoa διετύπωσε, πρώτος αυτός, αμφιβολίες για την αλήθεια της θεωρίας ότι οι Έλληνες έλαβαν τη γραφή από τους Φοίνικες, εκφράζοντας ταυτόχρονα την επιστημονική υποψία ότι μάλλον συνέβη το αντίθετο. Οι αμφιβολίες για την μη προτεραιότητα των Φοινίκων έναντι των Ελλήνων στην ανακάλυψη της γραφής έγιναν βεβαιότητα, όταν ο καθηγητής Πωλ Φωρ, διεθνής αυθεντία της Προϊστορικής Αρχαιολογίας, δημοσίευσε στο αμερικάνικο αρχαιολογικό περιοδικό, εκδόσεως του Πανεπιστημίου της Ινδιάνας, Nestor (έτος 16ον,1989,σελ.2288) ανακοίνωση, στην οποία παραθέτει και αποκρυπτογραφεί πινακίδες ελληνικής Γραμμικής Γραφής, που βρέθηκαν σε ανασκαφές στο κυκλώπειο τείχος των Πιλικάτων της Ιθάκης και χρονολογήθηκαν με σύγχρονες μεθόδους στο 2700 π.Χ. Γλώσσα των πινακίδων είναι η Ελληνική και η αποκρυπτογράφηση του Φωρ απέδωσε φωνητικά το συλλαβικό κείμενο ως εξής: Α]RE-DA-TI. DA-MI-U-A-. A-TE-NA-KA-NA-RE(ija)-TE. Η φωνητική αυτή απόδοση μεταφράζεται, κατά τον Γάλλο καθηγητή πάντοτε :«Ιδού τι εγώ η Αρεδάτις δίδω εις την άνασσαν, την θεάν Ρέαν:100 αίγας, 10 πρόβατα, 3 χοίρους». Ετσι ο Φωρ απέδειξε, ότι οι Έλληνες έγραφαν και μιλούσαν ελληνικά τουλάχιστον 1400 χρόνια πριν από την εμφάνιση των Φοινίκων και της γραφής τους στην ιστορία. ΑΡΙΣΤΕΡΑ Η ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΙΣΠΗΛΙΟΥ ΚΑΙ Η ΓΡΑΦΗ ΔΕΞΙΑ Αλλά οι αρχαιολογικές ανασκαφές στον ελληνικό χώρο την τελευταία 12ετία απέδωσαν και άλλες πολλές και μεγάλες εκπλήξεις: Οι Έλληνες έγραφαν όχι μόνο τις συλλαβικές Γραμμική Α και Β Γραφές τους αλλά και ένα είδος γραφής πανομοιότυπης με εκείνη του Αλφαβήτου τουλάχιστον από το 6000 π.Χ. Πράγματι στο Δισπηλιό, μέσα στα νερά της λίμνης της Καστοριάς, ο καθηγητής Γ. Χουρμουζιάδης ανακάλυψε ενεπίγραφη πινακίδα με γραφή σχεδόν όμοια με την αλφαβητική, η οποία χρονολογήθηκε με τις σύγχρονες μεθόδους του ραδιενεργού άνθρακα (C14) και της οπτικής θερμοφωταύγειας στο 5250 π.Χ. Τρία χρόνια αργότερα ο έφορος Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων Ν. Σάμψων, ανασκάπτοντας το «Σπήλαιο του Κύκλωπα» της ερημονησίδας Γιούρα Αλοννήσου (Βόρειες Σποράδες), ανακάλυψε θραύσματα αγγείων («όστρακα») με γράμματα πανομοιότυπα με εκείνα του σημερινού ελληνικού Αλφαβήτου, τα οποία χρονολογήθηκαν με τις ίδιες μεθόδους στο 5500-6000 π.Χ. Ο ίδιος αρχαιολόγος διενεργώντας το 1995 ανασκαφές στη Μήλο, ανεκάλυψε «πρωτοκυκλαδικά αγγεία» των μέσων της 3ης χιλιετίας π.Χ., που έφεραν πανομοιότυπα τα γράμματα του Ελληνικού Αλφαβήτου Χ,Ν,Μ,Κ,Ξ,Π,Ο,Ε. Είναι πρόδηλο, ότι οι αρχαιολογικές αυτές ανακαλύψεις όχι απλώς προσέδωσαν ήδη το χαρακτήρα του κωμικού στη λεγόμενη «Φοινικική Θεωρία» περί ανακαλύψεως της γραφής, αλλά ανατρέπουν εκ βάθρων ολόκληρη την επίσημη χρονολόγηση της ελληνικής Ιστορίας, όπως αυτή διδάσκεται, αλλά και την επίσημη παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού. β) Η οιονεί μαθηματική απόδειξη Αλλά παράλληλα προς την κατεδάφιση του χάρτινου οικοδομήματος του «Φοινικικού» αλφαβήτου με τη βοήθεια της αρχαιολογικής σκαπάνης, προέκυψε κι ένα νέο συντριπτικό στοιχείο, που μας το πρόσφερε η επί 20 χρόνια σεμνή και αθόρυβη μελέτη της ελληνικής Γλώσσας και Γραφής από έναν μεγάλο ερευνητή, τον Ηλία Λ. Τσατσόμοιρο, που δυστυχώς χάθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1991, αφού όμως πρόλαβε να ολοκληρώσει , λίγους μήνες πριν απ’ τον αδόκητο θάνατό του, την ριζοσπαστική έρευνά του «Ιστορία Γενέσεως της Ελληνικής Γλώσσας -Από τον έλλοπα θηρευτή μέχρι την εποχή του Διός- Η αποκωδικοποίηση του Ελληνικού Αλφαβήτου». Στην έρευνά του αυτή, την οποία ο υπογράφων το παρόν άρθρο είχα την τιμή να εκδώσω (έκδοση «Δαυλός»,1991) και να την επιμεληθώ φιλολογικά -αλλά και να συνεργασθώ μαζί του επί μία δεκαετία συζητώντας τα άπειρα προβλήματα που προέκυπταν στην πορεία της και δημοσιεύοντας υπό μορφή άρθρων τμήματά της στον «Δαυλό»- ο αείμνηστος συνεργάτης μου απέδειξε με θαυμαστό τρόπο, ότι κάθε γράμμα του ελληνικού Αλφαβήτου περιέχει μια σταθερή κωδική σημασία, την οποία εισάγει κυριολεκτικά ή μεταφορικά ως επί μέρους έννοια στην γενική έννοια κάθε ελληνικής λέξεως στην οποία ανήκει. ‘Έτσι τελικά κάθε (αρχαία) ελληνική λέξη αποτελεί ένα οιονεί αρκτικόλεξο [όπως π.χ. Δ(ημόσια) Ε(πιχείρηση) Η(λεκτρισμού): ΔΕΗ], όπου κάθε γράμμα (ανάλογα με τη θέση που κατέχει στην σειρά των γραμμάτων της λέξεως) δίνει ένα σημαντικό ή λιγότερο σημαντικό νοηματικό στοιχείο της και όλα μαζί δίνουν τον λογικό ορισμό της έννοιας που εκφράζει η λέξη. Σημειώνεται εδώ, ότι την «ειδοποιό διαφορά» της έννοιας δίνει συνήθως το αρκτικό γράμμα. Δεν υπάρχει εδώ ασφαλώς ο χώρος, για να παρουσιάσω τις κωδικές σημασίες των γραμμάτων του ελληνικού Αλφαβήτου εν τω συνόλω τους, όπως αναλύονται στην επαναστατική αυτή ανακάλυψη στον τομέα της μελέτης του ανθρωπίνου Λόγου. Αλλά ενδεικτικά θα διαλέξω ένα μόνο απ’ τα 24 γράμματά μας, το υ ή Υ (μια που αυτό θεωρείται και ως «αντιπροσωπευτικά ελληνικό», Υ Greacum στο δήθεν «Λατινικό» Αλφάβητο, που δεν είναι άλλο από μία παραλλαγή του ελληνικού, της Χαλκίδας). Το ύψιλον λοιπόν, όπως και το σχήμα του δείχνει, έχει την κωδική σημασία της κοιλότητας ή (ανεστραμμένο) την κυρτότητας και αυτήν εισάγει στις έννοιες των ελληνικών λέξεων που το περιέχουν -και κατ’ επέκτασιν, ενίοτε, και την σημασία των υγρών (τα οποία διά φυσικής ροής καταλήγουν και γεμίζουν την κοιλότητα). Προχείρως αναφέρω μερικές ονομασίες αγγείων και υγρών όπου το αμφικωνικό κ-Υ-πελλο είναι του 2700 π.Χ. και απόκειται στο Μουσείο Ηρακλείου: στις αναφερόμενες εκεί λέξεις μπορούν να προστεθούν και πολλές άλλες όπως κοτ-Υ-λη, γο-Υ-ττος, τρ-Υ-βλίον, π-Υ-ξίς, αμφορε-Υ-ς, β-Υ-τίον, λ-Υ-χνος, πρόχο-Υ-ς, σκε-Υος κλπ. -όλες με την σημασία του κοίλου αντικειμένου), αλλά και πλείστες άλλες λέξεις όπως κ-Υ-ησις (κυρτότητα της κοιλιάς της εγκ-Υ-ου γυναίκας), κ-Υ-μα (κυρτότητα ή κοιλότητα στην επιφάνεια της θάλασσας), κρ-Υ-πτη (κοιλότητα εδάφους), Υ-πό (η πρόθεση:κοιλότητα κάτω από μία στάθμη ή επίπεδο), Υ-πέρ (η πρόθεση: κυρτότητα πάνω από μία στάθμη ή επίπεδο=Υ-ψος), όλες οι λέξεις που έχουν ως πρώτα συνθετικά τους τις προθέσεις Υ-πό και Υ-πέρ, που ανέρχονται σε εκατοντάδες, αλλά και χιλιάδες άλλες. Η μεγαλοφυής αυτή ανακάλυψη, την οποία δυστυχώς η επίσημη επιστήμη επί 8 χρόνια εξακολουθεί να «αγνοεί», αν και αποτελεί συνέχεια και ολοκλήρωση της λησμονημένης Πλατωνικής προσεγγίσεως του προβλήματος της γλώσσας («Κρατύλος»): Διαλύει οριστικά την θεωρία, ότι η ελληνική Γλώσσα προήλθε από άλλη (την δήθεν «Ινδοευρωπαϊκή»), δεδομένου ότι αποδεικνύεται ως η μόνη μη συμβατική γλώσσα του κόσμου, η μόνη γλώσσα δηλαδή που παρουσιάζει αιτιώδη σχέση μεταξύ του σημαίνοντός της (λέξεως) και του σημαινομένου της (του πράγματος που ονομάζει η λέξη). Κατ’ επέκταση αποδεικνύει, ότι είναι η πρώτη και η μόνη δημιουργηθείσα γλώσσα του ανθρωπίνου είδους, από την παραφθορά της οποίας απέρρευσαν οι συμβατικές γλώσσες (δηλαδή αυτές όπου υπάρχει αναιτιώδης σχέση μεταξύ σημαίνοντος και σημαινομένου), όπως είναι όλες ανεξαιρέτως οι λοιπές γλώσσες του πλανήτη. Αποδεικνύει κατά μη επιδεχόμενο καμία λογική αμφισβήτηση τρόπο, ότι το Αλφάβητο έγινε από τους Έλληνες, για να αποδώσουν με τα κωδικά τους 24 ή 27 γράμματα τις έννοιες των ελληνικών λέξεων -και μόνον αυτών. Δείχνει συγκριτικά, ότι τα σύμβολα της φοινικικής γραφής και οι ονομασίες τους («αλεφ»=βόδι, «μπεθ»=καλύβα, «γκιμέλ»=καμήλα κ.λπ.) όχι μόνο δεν περικλείουν κωδικές ονομασίες, αλλά συνάπτονται ή παραπέμπουν σε πρωτόγονες ζωικές καταστάσεις. γ. το απόσπασμα του Ηροδότου ‘Όλοι οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς που αναφέρονται στο Αλφάβητο («Γράμματα», όπως το έλεγαν), το θεωρούν πανάρχαια ελληνική εφεύρεση (του Προμηθέα, του Παλαμήδη, του Λίνου κλπ.). Η θεωρία του «Φοινικικού» Αλφαβήτου πάντοτε στηριζόταν και στηρίζεται ακόμη από τους υποστηρικτές της σε μία εξαίρεση του κανόνα αυτού. Την εξαίρεση αυτή αποτελεί ένα απόσπασμα του Ηροδότου, που ο ίδιος παρουσιάζει ως προσωπική γνώμη του («ως εμοί δοκέει» = όπως μου φαίνεται…), την οποία σχημάτισε, όπως αναφέρει σε προηγούμενη παράγραφο, «αναπυνθανόμενος» (=παίρνοντας πληροφορίες από άλλους).Αλλά ας δούμε το κείμενο του Ηροδότου («Ιστορία, Ε 58»): «58.Οι δε Φοίνικες ούτοι οι συν Κάδμω απικόμενοι τών ήσαν Γεφυραίοι άλλα τε πολλά οικήσαντες ταύτην την χώρην εισήγαγον διδασκάλια ες τους Έλληνας και δη και γράμματα, ουκ εόντα πριν Έλλησι ως εμοί δοκέει, πρώτα μεν τοίσι και άπαντες χρέωνται Φοίνικες· μετά δε χρόνου προβαίνοντος άμα τη φωνή μετέβαλλον και τον ρυθμόν των γραμμάτων». [58.Οι δε Φοίνικες αυτοί, που μαζί με τον Κάδμο αφίχθησαν, εκ των οποίων και οι Γεφυραίοι, και σε πολλά άλλα μέρη κατοικήσαντες την χώραν αυτήν εισήγαγαν και τέχνες (νέες ή άγνωστες) στους Έλληνες και μάλιστα και (κάποια) γραφή, η οποία δεν ήταν γνωστή πριν στους Έλληνες, καθώς εγώ νομίζω, πρώτα αυτήν την γραφή την οποίαν και όλοι οι Φοίνικες μεταχειρίζονται· μετά όμως με την πάροδο του χρόνου (οι Φοίνικες) μετέβαλλαν μαζί με τη γλώσσα (τους) και το είδος αυτό της γραφής.] Στο απόσπασμα αυτό το σημαντικώτερο είναι, ότι στην κρίσιμη φράση («άμα τη φωνή μετέβαλλον και τον ρυθμόν των γραμμάτων») αποκαλύπτεται, ότι οι Φοίνικες-Γεφυραίοι, που πήγαν στην Βοιωτία με τον Κάδμο, έφεραν από την Φοινίκη κάποια γραφή τους, αλλά καθώς οι Φοίνικες άλλαξαν τη γλώσσα τους (έμαθαν πιά δηλαδή τα Ελληνικά), άλλαξαν και αυτή τη γραφή τους (έγραφαν πιά δηλαδή με την υπάρχουσα στη Βοιωτία πανάρχαια ελληνική γραφή). Στη δήλωση λοιπόν αυτή του Ηροδότου οι μεταφραστές δίνουν το νόημα, ότι οι ντόπιοι Ελληνες Βοιωτοί και όχι οι Φοίνικες μετανάστες άλλαξαν την δική τους γλώσσα και γραφή και υιοθέτησαν τη φοινικική! Στην γενικά ασυνάρτητη αυτή αναφορά στον Αλφάβητο, όπως διασώθηκε, είναι προφανείς και οι παρεμβάσεις-αλλοιώσεις που ακολουθούν στο κείμενο και που διαπράχθηκαν άγνωστο από ποιούς και πότε. Αλλά ας δούμε την ύποπτη συνέχεια του κειμένου, όπως έφθασε σ’ εμάς: «Περιοίκεον δε σφέας τα πολλά των χώρων τούτον τον χρόνον Ελλήνων Ίωνες οι παραλαβόντες διδαχή παρά των Φοινίκων τα γράμματα, μεταρυθμίσαντες σφέων ολίγα εχρέωντο, χρεώμενοι δε εφάτισαν, ώσπερ και το δίκαιον έφερε εισαγαγόντων Φοινίκων ες την Ελλάδα, Φοινίκηια κεκλήσθαι». [Κατοικούσαν δε πέριξ αυτών (των Φοινίκων) στα περισσότερα μέρη κατ’ εκείνο τον χρόνο (του Κάδμου) εκ των Ελλήνων Ίωνες, οι οποίοι παραλαβόντες διά της επαφής ή και διδασκαλίας παρά των Φοινίκων τη γραφή τους αλλάξαντες την μορφή της γραφής αυτών oλίγα μετεχειρίζοντο. Μεταχειριζόμενοι δε αυτά είπαν, καθώς ήταν δίκαιο, επειδή τα εισήγαγαν στην Ελλάδα Φοίνικες, να ονομάζωνται Φοινικά.] Η αναφορά αυτή, κατά των Η. Τσατσόμοιρο («Δαυλός», τ.118), ότι δηλαδή εκ των Ελλήνων οι Ιωνες οι κατοικούντες πέριξ των Φοινίκων παρέλαβαν τη Φοινικική γραφή και λίγα γράμματά της μεταχειρίζονταν, αφού τα τροποποίησαν, και χάριν του δικαίου, επειδή οι Φοίνικες τα εισήγαγαν στη Ελλάδα, τα ονόμασαν Φοινικικά, αποτελεί κραυγαλέα αντίφαση και συνεπώς πρόκειται για πλαστή υποπαράγραφο, δήθεν επεξηγηματική, η οποία σκοπεύει να καταστήσει αβαρή την προηγηθείσα πληροφορία «άμα τη φωνή μετέβαλλον και τον ρυθμόν των γραμμάτων». Και όμως η «Φοινικική Θεωρία» θεμελιώθηκε εξ ολοκλήρου και συντηρείται πάνω στο θεμέλιο της προφανούς αυτής πλαστογραφίας. Η «Φοινικική Θεωρία» καθιερώθηκε στην Ευρώπη σε μία εποχή που, όπως γράφει ο διαπρεπής σύγχρονος Αγγλος κλασσικός φιλόλογος S.G.Rembroke («The Legacy of Greece,εκδ. Oxford University Press,1984), «στους Φοίνικες γενικά εδίδετο ένας ρόλος ενδιαμέσων», που ξέφευγε από οιαδήποτε πληροφορία της ιστορίας, ένας ρόλος δηλαδή μεταφορέων της σοφίας και του πολιτισμού του περιουσίου λαού του Ισραήλ στους απολίτιστους λαούς και δη στους Έλληνες. Αυτά βέβαια είναι συγχωρητέα, αφού λέγοντας περί τα τέλη του Μεσαίωνα, οπότε ο θρησκευτικός φανατισμός και ο σκοταδισμός είχαν φθάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να θέλουν την κόρη του Αγαμέμνονος Ιφιγένεια ως κόρη του Ιεφθά, τον Δευκαλίωνα ως Νώε, τον Απι ως σύμβουλο του Ιωσήφ, τον Απόλλωνα, τον Πρίαμο, τον Τειρεσία και τον Ορφέα ως διαστροφές του Μωυσή, την ιστορία των Αργοναυτών ως διάβαση των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο στην Παλαιστίνη και άλλα πολλά παρόμοια. Αυτές τις επισημάνσεις τις κάνει ο Rembroke. Και καταλήγουμε εμείς: Τότε ο Ελληνισμός, ευρισκόμενος από άποψη εθνικής αυτοσυνειδησίας σε κωματώδη πνευματική κατάσταση και από άποψη ιστορικής αυτογνωσίας σε αφασία, ήταν εντελώς ανίκανος να υπερασπιστή την ιστορία του και τον πολιτισμό του, και γι’ αυτό δεν αντιδρούσε και δεν μπορούσε να αντιδράσει. Δημήτρης Ι. Λάμπρου – εκδότης του περιοδικού «Δαυλός»

Συμπεριλάβετε τα σκουρόχρωμα λαχανικά και τα ζουμερά φρούτα του φθινοπώρου στη διατροφή σας και κερδίστε... πλούσια θρεπτικά συστατικά και φυτοχημικά που θα σας θωρακίσουν για το χειμώνα. Αν και το φθινόπωρο μια έρχεται μια φεύγει στη χώρα μας και η βροχή και η ψύχρα, μία κάνουν την εμφάνισή τους, μία ξαναδίνουν τη θέση τους στη ζέστη, τα φθινοπωρινά φρούτα και λαχανικά έχουν κάνει ήδη την εμφάνισή τους και κάνουν απολαυστικό το τραπέζι μας και τη διάθεσή μας. Συμπεριλάβετε τα σκουρόχρωμα λαχανικά και τα ζουμερά φρούτα του φθινοπώρου στη διατροφή σας και κερδίστε πλούσια θρεπτικά συστατικά και φυτοχημικά που θα σας θωρακίσουν για το χειμώνα. Μήλα: Τα μήλα περιέχουν φλαβονοειδή, τα οποία είναι από τα πιο ισχυρά αντιοξειδωτικά σε μορφή τροφής. Συμπεριλαμβάνοντάς τα στη διατροφή σας, μειώνετε τον κίνδυνο εκδήλωσης ασθενειών και βοηθάτε στην πρόληψη του καρκίνου. Υπάρχουν δύο λόγοι για τους οποίους τα μήλα είναι καλή επιλογή, ειδικά κατά την περίοδο του φθινοπώρου: πρώτον ότι έχουν ισχυρή αντι-φλεγμονώδη δράση και αντιαλλεργιογόνες ιδιότητες που καταπολεμούν τις κοινές λοιμώξεις και τις αλλεργίες που ανακύπτουν κατά την περίοδο του φθινοπώρου. Και δεύτερον, ότι είναι εξαιρετικά για το δέρμα μας και βοηθούν στο να αισθανόμαστε και να φαινόμαστε καλύτερα. Φάτε τα με το πρωινό σας ή ως ένα μεσημεριανό σνακ και κάντε τον γιατρό πέρα! Cranberries: Είναι νόστιμα, ζουμερά και πολύ ωφέλιμα φρούτα, ευρέως διαθέσιμα την περίοδο του φθινοπώρου. Είναι χαμηλά σε θερμίδες και γεμάτα με ανθοκυανίνες, υγιή για την καρδιά αντιοξειδωτικά. Τα cranberries παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στη θεραπεία ασθενειών των ούλων, στομαχικά έλκη, λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος και διάφορες μορφές καρκίνου. Μπορείτε να τα βρείτε φρέσκα από το Σεπτέμβριο έως το Δεκέμβριο, αλλά το μεγαλύτερο μέρος τους χρησιμοποιείται για χυμούς. Κολοκύθα: Η κολοκύθα είναι σίγουρα άλλη μια σημαντική φθινοπωρινή τροφή, γεμάτη αντιοξειδωτικά, βήτα-καροτίνη, βιταμίνη C και φολικό οξύ. Ακόμη και οι σπόροι της είναι σημαντικοί για τη διατροφή και είναι μια πλούσια πηγή ψευδαργύρου και Ωμέγα-3 λιπαρών οξέων. Ο αέρας ξηραίνει το φθινόπωρο και μπορεί να επηρεάσει το δέρμα σας και να το κάνει να φαίνεται θαμπό και σκασμένο. Συμπεριλαμβάνοντας την κολοκύθα στη διατροφή σας, μπορείτε να κρατήσετε το δέρμα σας ενυδατωμένο, απαλό και απαλλαγμένο από μολύνσεις. Σκόρδο: Το σκόρδο είναι ένα φάρμακο της φύσης. Περιέχει αλισίνη, μια χημική ουσία η οποία είναι εξαιρετικά αποτελεσματική έναντι των ιών, των μυκήτων και των βακτηρίων. Η κατανάλωση σκόρδου μπορεί να μειώσει τα επίπεδα της LDL χοληστερόλης στο αίμα και να προλάβει τον καρκίνο. Επίσης μπορεί να βελτιώσει τη διάθεσή μας. Πιπερόριζα (Τζίντζερ): Είτε προτιμάτε τσάι με τζίντζερ ή πιπερόριζα τουρσί ή το προσθέτετε σε φαγητά, τα οφέλη αυτής της ρίζας είναι πολλά. Μπορεί να θεραπεύσει το βήχα, το κρύο και προβλήματα στο λαιμό, καταπραΰνει το στομάχι και προσφέρει ανακούφιση από πεπτικά προβλήματα, ναυτία και ακόμη, εμποδίζει τις αλλεργίες. Σύμφωνα με τις πρόσφατες έρευνες, το τζίντζερ λειτουργεί ως φυσικό αντιφλεγμονώδες και είναι αρκετά καλό για μυοσκελετικές παθήσεις. Κατσαρό λάχανο: Είναι ένα πράσινο φυλλώδες λαχανικό που ευδοκιμεί την περίοδο του φθινοπώρου. Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα (σημαντικό για το φθινόπωρο), βοηθά την πνευμονική συμφόρηση, αποκρούει τις αλλεργίες και τις μολύνσεις. Είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο για το στομάχι και λοιμώξεις του ήπατος. Επίσης είναι πλούσιο σε σίδηρο, βήτα καροτίνη, ασβέστιο, κάλιο και βιταμίνη C. Γλυκοπατάτα: Εκτός από το γεγονός ότι οι γλυκοπατάτες είναι ευρέως διαθέσιμες το φθινόπωρο και έχουν υπέροχη γεύση, είναι επίσης μια σημαντική τροφή για την υγεία. Περιέχουν μεγάλες ποσότητες β-καροτένιου (βιταμίνη Α) και βιταμίνη C κι έτσι προστατεύουν από κρυώματα και άλλες λοιμώξεις. Οι γλυκοπατάτες είναι μια καλή επιλογή και για τους διαβητικούς, επειδή έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Επίσης είναι πλούσιες σε φυτικές ίνες, που συμβάλλουν σε ένα υγιές πεπτικό σύστημα και ανακουφίζουν από τη δυσκοιλιότητα. Κανέλα: Είναι ένα από τα παλαιότερα γνωστά μπαχαρικά και μια τέλεια επιλογή για το φθινόπωρο. Η κανέλα χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια από την παραδοσιακή κινεζική ιατρική για τη θεραπεία του κρύου, του βήχα, της ναυτίας, της διάρροιας, του διαβήτη και πολλών άλλων παθήσεων. Μπορεί επίσης να μας χαλαρώσει και να κρατήσει το σώμα μας ζεστό και άνετο στο κρύο. Επίσης πιστεύεται ότι η κανέλα δίνει ενέργεια και δημιουργεί ζωτικότητα. Πασπαλίστε με λίγη κανέλα σαλάτες και συμπεριλάβετέ την σε σάλτσες ή στο τσάι σας. Πιπέρι: Τα διάφορα είδη πιπεριού, βελτιώνουν την πέψη, βοηθούν σε γαστρεντερικές διαταραχές, σκοτώνουν τα βακτήρια και τους ιούς, καταπολεμούν το βήχα και το κρύωμα κ.ά. Το πιπέρι είναι επίσης μια πλούσια πηγή αντιοξειδωτικών. Όποια μορφή του κι αν προτιμάτε -καγιέν, μαύρο ή λευκό- ωφελείτε τον οργανισμό σας. Το φθινόπωρο σηματοδοτεί την έναρξη του κρύου και των βροχών, που με τη σειρά τους προκαλούν κρυώματα, βήχα και διάφορες ασθένειες ή αλλεργίες. Το δέρμα μας ξεραίνεται είναι πιο επιρρεπές σε βακτήρια και μύκητες. Οι φθινοπωρινές τροφές που προαναφέραμε, μπορούν να μας ζεστάνουν το φθινόπωρο και να βοηθήσουν στην αποτροπή κοινών λοιμώξεων και αλλεργιών που σχετίζονται με αυτή τη σεζόν. Ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα και μας προετοιμάζουν για τις κρύες μέρες του χειμώνα.

Mεγάλη είναι η συζήτηση που έχει γίνει µετά την πρώτη κυκλοφορία των Windows 10 για το ζήτηµα της "κατασκοπείας" που φέρεται να έκανε η Microsoft στις καθηµερινές συνήθειες των χρηστών της. Πολλά είχαν γραφτεί και ακόµα περισσότερες φήµες είχαν κυκλοφορήσει, αλλά κανείς δεν µπόρεσε να φέρει στο προσκήνιο ατράνταχτες αποδείξεις ότι τα Windows κατασκοπεύουν τους χρήστες τους. Το σίγουρο είναι ότι το νέο λειτουργικό σύστηµα της Microsoft απαιτεί την online σύνδεση για να εκτελεί αρκετές λειτουργίες, όπως είναι για παράδειγµα η ενηµέρωση για τον καιρό, σύµφωνα µε τη γεωγραφική θέση του χρήστη. Σε κάθε περίπτωση όµως, καθώς αρκετός ήταν ο θόρυβος που προκλήθηκε, είναι καλό να έχετε υπόψη σας ορισµένους από τους τρόπους µε τους οποίους µπορείτε να µείνετε προστατευµένοι από ποικίλες προσπάθειες κατασκοπείας των συνηθειών σας. Στο σηµείο αυτό, πρέπει να τονιστεί ότι πολλές λύσεις προστασίας στερούν από τα Windows 10 τη δυνατότητα της online αποστολής και λήψης πληροφοριών, µε αποτέλεσµα κάποιες εφαρµογές να µη λειτουργούν σωστά, στοιχείο που είναι καλό να γνωρίζετε σε περίπτωση που θέλετε να έχετε τον απόλυτο έλεγχο όλων των επιµέρους διεργασιών του λειτουργικού σας συστήµατος. Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι πολλές από τις λύσεις µε τίτλο Windows 10 Privacy Tools δεν είναι αποδοτικές και σίγουρα όχι ασφαλείς, καθώς εγκαθιστούν πολλά ανεπιθύµητα πακέτα στον υπολογιστή σας. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να περιοριστείτε σε όσα προγράµµατα σας προτείνουµε εδώ, για να είστε σίγουροι ότι δεν θα αντιµετωπίσετε κανένα πρόβληµα. SpyBot Anti-Beacon To πρόγραµµα αυτό υπάρχει από το 2000, οπότε δεν µπορεί να αµφισβητηθεί η αξιοπιστία του. Έχει συνοδεύσει αρκετές εκδόσεις Windows έκτοτε και τώρα έρχεται η σειρά των Windows 10, µε τις ίδιες αξιώσεις. Το πλεονέκτηµά του είναι ότι αποτελεί µία λύση που δεν θέλει να παιδέψει τον χρήστη, καθώς αρκεί ένα µόνο κλικ προκειµένου το πρόγραµµα να εκτελέσει το σύνολο των εργασιών που αναλαµβάνει. Θα το βρείτε σε δύο διαφορετικές εκδοχές, µία κανονική εγκατάσταση για τον υπολογιστή σας και µία Portable Edition, που θα µπορεί να λειτουργήσει µέσα από το Portableapps.com για πρόσβαση σε αυτό από όπου κι αν βρίσκεστε. Η εγκατάσταση του προγράµµατος δεν θα προβληµατίσει κανένα, ούτε φυσικά η λειτουργία του. Το µόνο που έχετε να κάνετε, αφού εγκαταστήσετε το λογισµικό στο σύστηµά σας, είναι να το αφήσετε να κάνει έλεγχο σε όλα τα αρχεία και µετά να πατήσετε το Immunize για να γίνει ο καθαρισµός από το spyware. Υπηρεσίες... αντικατασκοπείας στα Windows 10 O&O ShutUp 10 Το όνοµά του δεν µπορεί να χαρακτηριστεί ως κάτι... ευγενικό, αλλά το πρόγραµµα πίσω από αυτό είναι αρκούντως αποτελεσµατικό. Με το O&O ShutUp 10 έχετε τον έλεγχο των πληροφοριών που µεταδίδει στο Διαδίκτυο ο υπολογιστής σας, καθώς σας εµφανίζει µία λίστα ρυθµίσεων που µπορείτε να κάνετε για όσα προγράµµατα και επιλογές χρησιµοποιούν το cloud για να αντλήσουν και να στείλουν πληροφορίες. Κάθε επιλογή έχει τον δικό της διακόπτη ενεργοποίησης και απενεργοποίησης, για να έχετε εσείς τον πλήρη έλεγχο ανά πάσα στιγµή. Το καλό µε το O&O ShutUp 10, πέρα από το γεγονός ότι είναι εντελώς δωρεάν, είναι ότι δεν απαιτεί εγκατάσταση και µπορείτε να το χρησιµοποιείτε απευθείας στον υπολογιστή σας. Για τους χρήστες που έχουν περισσότερες γνώσεις, σας να προτείνουµε το Wireshark. Το εργαλείο αυτό σας επιτρέπει να εξετάσετε σε σηµαντικά µεγαλύτερο βάθος τον υπολογιστή σας για την ύπαρξη spyware. Αποτελείται από ένα πλήθος επιµέρους εργαλείων που µπορούν να δώσουν έναν διόλου ευκαταφρόνητο πλούτο πληροφοριών για την online δραστηριότητα του υπολογιστή σας, στοιχείο που θα εκτιµήσουν δεόντως οι power users. Ένα από τα πλεονεκτήµατά του είναι το γεγονός ότι µπορεί να λειτουργήσει και σε υπολογιστές µε άλλα λειτουργικά συστήµατα πέρα από τα Windows 10.

Υλικα 1 ποτήρι χοντροτριμμένη φέτα 2 στραγγιστά γιαούρτια 2 αβγά ψιλοκομμένο δυόσμο, αλάτι και πιπεράκι 1 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού αλεύρι που φουσκώνει μόνο του 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού αραβοσιτέλαιο   Εκτέλεση Σε ένα μπολ βάζουμε από πάνω  τον τρίφτη και από τη χοντρή μεριά του τρίφτη χοντροτρίβουμε τη φέτα σε ένα μπολ και σε άλλο μπολ χτυπάμε τα αυγά και προσθέτουμε το τυρί. Προσθέτουμε τα γιαούρτια, το αλεύρι, το αραβοσιτέλαιο, το δυόσμο και αλατοπιπερώνουμε ελαφρά. Ανακατεύουμε καλά όλα τα υλικά μέχρι να σχηματιστεί ένα ομοιόμορφο μείγμα. Μεταφέρουμε σε βουτυρωμένο πυρέξ και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 40-45 λεπτά ή μέχρι να πάρει χρυσό χρώμα.  

Εγκυκλοπαιδικές καταχωρήσεις για τα τρόφιμα... ! Πατάτα 2008  Ο ΟΗΕ έχει ανακηρύξει το 2008 διεθνές έτος της Πατάτας.  Αυγά ετησίως  Μέσα σε ένα χρόνο τρώμε περίπου 250 αυγά ο καθένας.  Φρούτα με τα κιλά  132 κιλά φρούτα τρώει κατα μέσο όρο ένας Έλληνας ετησίως.  Πύργος από αυγά  18 χιλιάδες αυγά καταναλώνει κατα μέσο όρο ένας Ευρωπαίος στη ζωή του.  Το ένα πάνω στο άλλο κάνουν 110 φορές το ύψος του Λευκο Πύργου. Ελαιόλαδο  2500 ελιές απαιτούνται για την παραγωγή ενός λίτρου φίνου παρθένου ελαιόλαδου.  Πρωτιά στο ψωμί  300 γραμμάρια ψωμί τρώνε ημερησίως οι Έλληνες, οι οποίοι θεωρούνται και οι μεγαλύτεροι καταναλωτές ψωμιού παγκοσμίως.  Αράπικα φιστίκια  Τα αράπικα φιστίκια δεν ανήκουν στους ξηρούς καρπούς, αλλά στα όσπρια.  Γεμιστή σοκολάτα  2.7 είναι οι τόνοι γεμιστής σοκολάτας που παράγονται στην Ελλάδα.  Οι μεγαλύτερες σοκολάτες  4.5 κιλά ζυγίζουν οι μεγαλύτερες σοκολάτες οι οποίες κυκλοφορούν στο διεθνές εμπόριο.  Κατανάλωση σοκολάτας  Δέκα κιλά σοκολάτα κατά κεφαλήν καταναλώνουν κάθε χρόνο οι Γερμανοί, οι οποίοι κατέχουν την πρωτεία στην κατανάλωση σοκολάτας.  Μερέντα  36 εκατομμύρια κιλά μερέντας αλείφονται στο ψωμί, κάθε χρόνο στον πλανήτη.  Κακάο  Τέσσερα δισεκατομμύρια κιλά ακατέργαστο κακάο επεξεργάζονται κάθε χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο.  Ανανάς  Το τσόφλι του ανανά σχηματίζεται με βάση μια μαθηματική ακολουθία.  Πίτσα 200 μέτρα  200 μέτρα πίτσα κατασκεύασαν εκατό Ιταλοί σεφ της μαγειρικής, στο Μάλο, στην περιοχή της Βιτσέντζα στη βορειοδυτική Ιταλία. Για την κατασκευή της πίτσας, , χρησιμοποιήθηκε περισσότερο από ένας τόνος αλεύρι, 300 κιλά ντομάτες, 200 κιλά τυρί Μοτσαρέλα, 10 κιλά μανιτάρια και 60 κιλά ζαμπόν.  Η πίτσα εξετέθη σε εμπορικό δρόμο πριν καταναλωθεί από εκατοντάδες πεινασμένους εθελοντές  Σοκολάτα αντί έρωτα  Δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό της Ένωσης Καναδών Ζαχαροπλαστών στο Τορόντο, έδειξε ότι το 38% των Καναδών, εάν είχε ελεύθερη επιλογή, θα προτιμούσε να φάει μία σοκολάτα παρά να κάνει έρωτα με μια λαχταριστή γυναίκα.  Φιστίκι δυναμίτης  Αράπικα φιστίκια είναι ένα από τα συστατικά του δυναμίτη.  Κουλούρια  Κατά μέσο όρο τρώμε 35.000 κουλούρια σε όλη μας τη ζωή.  Σέλινο και αρνητικές θερμίδες  Το σέλινο έχει "αρνητικές θερμίδες". Καταναλώνεις περισσότερες θερμίδες για να το φας από αυτές που σου προσφέρει όταν το τρως. Καλαμπόκι  Το καλαμπόκι σκάει όταν ψήνεται επειδή περιέχει υγρασία .  Σπανάκι και μαρούλι  Το σπανάκι και το μαρούλι προέρχονται από την Περσία.  Μήλα και καφεΐνη  Τα μήλα είναι αποτελεσματικότερα από την καφεΐνη στο να κρατούν τους ανθρώπους ξύπνιους το πρωί.  Χρυσά μήλα των εσπερίδων  Στον γνωστό άθλο του Ηρακλή τα γνωστά «χρυσά μήλα των εσπερίδων» ήταν ...πορτοκάλια .  Φασόλια που κάνουν άλματα  Ποιο είναι το μυστικό του παράξενου φαινομένου των φασολιών που κάνουν άλματα στο Μεξικό ; Πηδούν εξαιτίας της κάμπιας μιας πεταλούδας , η οποία γεννιέται στο εσωτερικό τους .  Καθώς το έντομο τραβάει τα μεταξένια νήματα κινεί παράλληλα και το σπίτι του, με ελαφρά πηδηματάκια. Απορρόφηση σιδήρου  Το κρασί , τα σταφύλια και οι χυμοί από κόκκινα σταφύλια ή από δαμάσκηνα μειώνουν την απορρόφησή του σιδήρου από το σώμα μας. Ιταλοί και παγωτό  Αυτοί που διέδωσαν το παγωτό στο πλατύ κοινό ήταν οι Ιταλοί μετανάστες που τα πουλούσαν στους δρόμους , οι οποίοι ονομάστηκαν " χόκι πόκι " , καθώς διαλαλούσαν την πραμάτεια τους με το ιταλικό "eco un poco " , δηλαδή "ορίστε λίγο " .  Μεγαλύτερη παγωτοβιομηχανία  Η μεγαλύτερη παγωτοβιομηχανία διεθνώς είναι αναμφισβήτητα η αγγλο - ολλανδική Unilever ( στη χώρα μας εκπροσωπείται από την Algida ) , που εκτός από παγωτά κατασκευάζει και πολλά άλλα πράγματα , π.χ σαπούνια. Πλανόδιος παγωτατζής  Ο πλανόδιος παγωτατζής , μέχρι να έρθει το ηλεκτρικό ψυγείο , χρησιμοποιούσε συνήθως κασελάκια από λαμαρίνα και ξύλο που έψυχαν το παγωτό με πάγο και αλάτι Κάθε κασελάκι ζύγιζε περίπου 30 κιλά , χωρούσε μέχρι 40 παγωτά και κρεμόταν με ειδικό λουρί από τον τράχηλο του πλανόδιου . Εμφάνιση παγωτού  Τα πρώτα εργοστάσια παγωτού άνοιξαν στη χώρα των μεγάλων ευκαιριών και των μεγάλων ψυγείων το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα .  Το χωνάκι βγήκε όμως στον 20ό αιώνα , την εποχή της Μπελ Επόκ , ανάμεσα στους δύο παγκοσμίους πολέμους .  Τότε περίπου έφτασε και στην Ευρώπη ως είδος προς λαϊκή κατανάλωση .  Πρώτα ήρθαν οι γρανίτες και μετά το σάντουιτς με την επωνυμία "Eskimo Pie " , πίτα του Εσκιμώου . Φτιάξιμο παγωτού  Πως έφτιαχναν παλιά το παγωτό στην Ελλάδα;  Ένα χερούλι γύριζε το μείγμα του γάλακτος με τη ζάχαρη , που είχε τοποθετηθεί , εν είδει μπεν μαρί , σε έναν κάδο με αλάτι και πάγο , μέχρι να γίνει ομοιογενής κρέμα .  Αέρας στο παγώτο  Το παγωτό πρέπει να έχει απαραίτητα αέρα , αλλιώς είναι μία συμπαγή παγωμένη μάζα .  Στο τυποποιημένο παγωτό ο "αέρας " που εμπεριέχεται μπορεί να διπλασιάσει σχεδόν τον όγκο του .. Αγαπημένες γεύσεις παγωτού  Η βανίλια είναι η αγαπημένη γεύση των περισσοτέρων καταλαμβάνοντας περίπου το 30% της αγοράς .  Ακολουθεί η σοκολάτα με 15% .  Οι Βρετανοί πάντως είναι ακόμα πιο φανατικοί με τη βανίλια , καθώς οι 9 στις 10 παραγγελίες παγωτού ζητούν μόνο αυτή τη γεύση !!  Παγωτό γένους αρσενικού  Έρευνες δείχνουν ότι οι άντρες επιλέγουν παγωτό ως επιδόρπιο σε μεγαλύτερο βαθμό απο ότι οι γυναίκες !!!!  Light παγωτό  Μία από τις πρώτες διαφημίσεις για παγωτό "λάιτ " χρονολογείται το 1950 και συνέπεσε εσκεμμένα με την Ημέρα της Γυναίκας .  Πάντως , από τότε που βγήκαν μαζικά τα "λάιτ " προϊόντα , ο αριθμός των παχύσαρκων αυξήθηκε ..  Ενήλικες και παγωτό  Το 50% των τυποποιημένων παγωτών καταναλώνεται από ενήλικες .. ( δεν είναι μόνο παιδικό προνόμιο ) .  Πωλήσεις παγωτού  Την Κυριακή πωλούνται περισσότερα παγωτά από οποιαδήποτε άλλη ημέρα της εβδομάδας ..  Παγωτό χωνάκι  Ένα παγωτό χωνάκι με μία μπάλα τελειώνει κατά μέσο με πενήντα γλειψίματα ..  Πλάκα σοκολάτας Κάντμπουρι  Η πλάκα σοκολάτας Κάντμπουρι μήκους 10 εκατοστών , που περιελήφθη στα εφόδια της αποστολής για την εξερεύνηση της Ανταρκτικής του Ρόμπερτ Σκότ την περίοδο 1901 - 1904 , αγοράστηκε αντί 694 δολαρίων από ανώνυμο συλλέκτη στον οίκο Christie's του Λονδίνου στις 25.9.2001 . Γλειφιτζούρι  Το μεγαλύτερο γλειφιτζούρι του κόσμου ζύγιζε 1,4 τόνους. Σοκολάτες και καραμέλες  540.000 τόνους σοκολάτας κατανάλωσαν το 1996 οι Βρετανοί και 7,55 κιλά καραμέλες το χρόνο καταναλώνει κάθε Δανός. Φύλλα δυόσμου  Το μάσημα μερικών φύλλων δυόσμου σταματάει αμέσως τον επίμονο και ενοχλητικό λόξιγκα και την κακοσμία του στόματος .  Επίσης φρέσκα φύλλα δυόσμου σε κομπρέσες καταπολεμούν τον πονοκέφαλο. Ποσότητα αυγών  Οι Βρετανοί καταναλώνουν 54.000.000 περισσότερα αυγά , από τότε που μία διάσημη τηλεοπτική μαγείρισσα τους έδειξε πως να τα μαγειρεύουν. Ξηροί καρποί  8 κιλά ξηρούς καρπούς καταναλώνει κατά μέσο όρο όλο το χρόνο ο Έλληνας , ενώ το 1950 - που ήταν κατά 20% λεπτότερος - κατανάλωσε 15 κιλά χωρίς ούτε 1 γραμμάριο από αυτά να συνοδεύουν το ουΐσκι του. Βιβλικοί ξηροί καρποί  Στη Βίβλο αναφέρονται 49 διαφορετικά φαγητά, το αλάτι περισσότερες από 30 φορές, ενώ τα αμύγδαλα και τα φιστίκια είναι οι μόνοι "βιβλικοί" ξηροί καρποί. Ρίψη αυγών  Φρέσκα αυγά έπεσαν από ύψος 213 μέτρων και παρέμειναν άθικτα !!!!  Τα αυγά τα έριξε από ένα ελικόπτερο σε ένα γήπεδο του γκολφ ο Ντέιβιντ Ντόνοχιου. Πατάτες και Σκωτσέζοι  Επειδή οι πατάτες δεν αναφέρονται στη Βίβλο, οι Σκωτσέζοι για πολλούς αιώνες δεν τις έτρωγαν.  Ζελατίνη  Η ζελατίνη γίνετε από τους χόνδρους των κοκάλων του ζώου και όχι από το δέρμα τουλάχιστον για ανθρώπινη χρήση ... Σοκολάτα και ενιλεθιλαμίνη  Η σοκολάτα περιέχει την ίδια ουσία -φενιλεθιλαμίνη- που παράγει ο εγκέφαλος του ανθρώπου που είναι ερωτευμένος!

Ας δούμε ποιες τροφές μπορούν να μας οδηγήσουν σε διάρροια, κράμπες, φούσκωμα ή δυσπεψία. Τηγανιτά: Προκαλούν διάρροια Τα τηγανιτά, που είναι υψηλά σε λιπαρά, μπορούν να προκαλέσουν διάρροια. Πλούσιες σάλτσες και κρεμώδη επιδόρπια μπορούν επίσης να προκαλέσουν προβλήματα. Επιλέξτε ψητές τροφές και ελαφριές σάλτσες που ‘’προωθούν’’ τα λαχανικά αντί για το βούτυρο ή την κρέμα. Εσπεριδοειδή: Εντερική δυσφορία Επειδή τα εσπεριδοειδή έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ίνες, μπορούν να προκαλέσουν ανακατωσούρα στο στομάχι σε ορισμένους. Μην το παρακάνετε με τα πορτοκάλια, τα γκρέιπφρουτ και άλλα εσπεριδοειδή, αν το πεπτικό σας είναι ευάλωτο Τεχνητά σάκχαρα: Διάρροια, κράμπες Αν μασάτε συχνά τσίχλα χωρίς ζάχαρη, που περιέχει σορβιτόλη, μπορεί να εμφανίζετε διάρροια και κράμπες. Η κατανάλωση περισσότερων των 50 γρ. σορβιτόλης την ημέρα μπορεί να σας οδηγήσει σε εντερικά προβλήματα. Δεν πρόκειται μόνο για την τσίχλα. Υπερβολική ποσότητα οποιουδήποτε τροφίμου παρασκευάζεται με το τεχνητό γλυκαντικό μπορεί να σας προκαλέσει διάρροια, καθώς ο οργανισμός μας δε μπορεί να πέψει τη σορβιτόλη. Πολλές ίνες: Αέρια και φούσκωμα Τροφές που περιέχουν πολλές ίνες, όπως τα λαχανικά και τα δημητριακά ολικής άλεσης είναι καλές για την πέψη. Αλλά αν αρχίσετε να τρώτε πολλές από αυτές το πεπτικό σύστημα μπορεί να δυσκολευτεί να προσαρμοστεί οδηγώντας σε αέρια και φούσκωμα. Αυξήστε σταδιακά την ποσότητα τροφών που είναι υψηλές σε ίνες. Φασόλια: Αέρια και κράμπες Συνήθης πηγή προβλημάτων, τα φασόλια περιέχουν άπεπτα σάκχαρα που μπορούν να προκαλέσουν αέρια και κράμπες. Ο οργανισμός έχει έλλειψη ενζύμων που διασπούν τα συγκεκριμένα σάκχαρα. Έτσι, τη διαδικασία την κάνουν τα βακτήρια του εντέρου, με αποτέλεσμα τα αέρια. Μουσκέψτε τα ξερά φασόλια τουλάχιστον 4 ώρες και χύστε το νερό για να απομακρύνετε κάποια από τα άπεπτα σάκχαρα. Λάχανο: Αέρια και πεπτική δυσφορία Το μαρούλι, το μπρόκολο και άλλα φυλλώδη λαχανικά περιέχουν τα ίδια άπεπτα σάκχαρα που κάνουν τα φασόλια να προκαλούν αέρια. Το περιεχόμενό τους σε ίνες μπορεί επίσης να τα καταστήσει δύσκολα ως προς την πέψη, αν τρώγονται σε μεγάλες ποσότητες. Το μαγείρεμα μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του προβλήματος. Φρουκτόζη: Διάρροια, φούσκωμα και κράμπες Τροφές που περιέχουν φρουκτόζη, όπως αναψυκτικά και γλυκά, είναι δύσκολο να χωνευτούν από ορισμένους ανθρώπους, με αποτέλεσμα τη διάρροια, το φούσκωμα και τις κράμπες. Καυτερές τροφές Καούρες και δυσπεψία Ορισμένοι εμφανίζουν δυσπεψία ή καούρες μετά την κατανάλωση καυτερών τροφών, ιδιαίτερα μετά από ένα μεγάλο γεύμα. ‘Ερευνες υποδεικνύουν ότι η καυτερή ουσία στις πιπεριές τσίλι-καψαϊκίνη- μπορεί να προκαλέσει καούρες. Γαλακτοκομικά: Πεπτικά προβλήματα λόγω δυσανεξίας στη λακτόζη Αν τα γαλακτοκομικά προκαλούν διάρροια, φούσκωμα και αέρια μπορεί να πάσχετε από δυσανεξία στη λακτόζη. Η κατάσταση προέρχεται από την έλλειψη λακτάσης που απαιτείται για την πέψη της λακτόζης. Αποφύγετε ή περιορίστε τα γαλακτοκομικά. Μέντα: Παλινδρόμηση και καούρες Η μέντα ακούγεται δροσιστική. Ωστόσο μπορεί να χαλαρώσει τον μυ στην κορυφή του στομάχου επιτρέποντας την τροφή να παλινδρομήσει στον οισοφάγο και να προκαλέσει καούρες. ‘Αλλοι ένοχοι είναι η σοκολάτα και ο καφές. Ειδικοί συνιστούν τη μείωση της πίεσης που σπρώχνει την τροφή πάνω με την απώλεια κιλών, τις μικρότερες μερίδες, την αποφυγή ‘’προβληματικών’’ τροφών και την κατάκλιση μετά το φαγητό.

1. Ξεπάγωμα στο ψυγείο: Η πιο εύκολη μέθοδος ξεπαγώματος, απλά το βάζεις στο ψυγείο και περιμένεις. Το κακό, είναι πως μπορεί να περιμένεις μέχρι και μια ολόκληρη μέρα, ακόμα και για μια πολύ μικρή ποσότητα φαγητού. Το μεγάλο θετικό αυτής της μεθόδου, ωστόσο, είναι πως δεν χρειάζεται να μαγειρέψεις το φαγητό αμέσως, κάτι πολύ πρακτικό αν αλλάξουν τα σχέδια τελευταία στιγμή. Τα πουλερικά, τα ψάρια και ο κιμάς αντέχουν ξεπαγωμένα στο ψυγείο μέχρι και 2 μέρες. Το χοιρινό, το μοσχάρι και το αρνί αντέχουν μέχρι και 5! 2. Ξεπάγωμα σε παγωμένο νερό: Αυτή η μέθοδος είναι πολύ γρηγορότερη από την προηγούμενη, αλλά απαιτεί πολύ προσοχή. Βάζεις το φαγητό σε σακούλα τροφίμων και το βάζεις στον νεροχύτη τον οποίο έχεις γεμίσει με κρύο νερό. Προσοχή, ποτέ ζεστό, καθώς έτσι δημιουργείται μια πιο ζεστή επιφάνεια πάνω στο φαγητό που μαζεύει βακτήρια. Επίσης, θα πρέπει να αλλάζεις το νερό κάθε μισή ώρα ώστε να μένει αρκετά κρύο. Με αυτή τη μέθοδο οι μικρές ποσότητες φαγητού ξεπαγώνουν σε μία ώρα, ενώ για τις μεγαλύτερες πρέπει να υπολογίζεις μισή ώρα επιπλέον για κάθε 500 επιπλέον γραμμάρια. Μόλις το φαγητό ξεπαγώσει, θα πρέπει να το μαγειρέψεις αμέσως. Αν αλλάξουν τα σχέδια, μπορείς να το ξαναπαγώσεις αφού όμως πρώτα το μαγειρέψεις. 3. Ξεπάγωμα στα μικροκύματα: Όπως μπορεί να φανταστήκατε, αυτή είναι η πλέον γρήγορη μέθοδος και η πλέον εύκολη. Βάζετε τον φούρνο μικροκυμάτων στην επιλογή «defrost» ή στο 50% της θερμοκρασίας του και προσέχετε τις άκρες να μην αρπάξουν. Αν ξεπαγώνετε ένα πακέτο κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι το οποίο είναι σε κομμάτια, φροντίστε να τα ξεχωρίσετε μεταξύ τους όσο ξεπαγώνουν. Προσοχή: Ποτέ δεν ξεπαγώνουμε το φαγητό αφήνοντάς το έξω, σε θερμοκρασία περιβάλλοντος ή βάζοντάς το σε ζεστό νερό, καθώς λόγω της υψηλής θερμοκρασίας (ακόμα και τον χειμώνα) θα γίνει το τέλειο μέρος για να «κατασκηνώσουν» τα βακτήρια.

  Υλικά 180γρ. μπισκÏŒτα cookies 500 ml κρέμα γάλακτος 200 γρ ζαχαρούχο γάλα Εκτελεση Χτυπάμε το ζαχαρούχο με την σαντιγί . Προσθέτουμε σε κομμάτια τα μπισκÏŒτα. Βάζουμε μεμβράνη σε  μακρÏŒστενη φÏŒρμα και προσθέτουμε το παγωτÏŒ. Το στρÏŽνουμε ομοιÏŒμορφα και το τοποθετούμε στο ψυγείο . Διαρείτε στο ψυγεÎ¯ο  

Οι φονείς των αυτοκρατοριών. Οι Έλληνες είναι μια μοναδική περίπτωση ανάμεσα στους λαούς. Ως λαός μοιάζουν με ένα φυσικό φαινόμενο, το οποίο έχει φάσεις ύφεσης και έξαρσης. Ένα φαινόμενο, που μοιάζει με τη φωτιά. Με τη φωτιά, που είναι απόλυτα ελεγχόμενη μέσα σε ένα λυχνάρι και απόλυτα ανεξέλεγκτη, όταν αρχίζει και καίει τα πάντα στο διάβα της. Αυτό το φαινόμενο, αν δεν ελεγχθεί από το σύστημα εξουσίας εγκαίρως, μπορεί να το καταστρέψει ολοσχερώς. Mιλάμε για την ιστορική πορεία του φαινομένου μέχρι τις ημέρες μας. Δεν μιλάμε μόνον για τους αρχαίους Έλληνες, τους οποίους οι υπόλοιποι λαοί τους γνωρίζουν. Μιλάμε και για τους σύγχρονους Έλληνες. Μιλάμε και για την "άγνωστη" ιστορία των σύγχρονων Ελλήνων. Μιλάμε για μια ιστορία "ολέθρου" για τις σύγχρονες αυτοκρατορίες. Για μια ιστορία, που με μεγάλη προσοχή προσπαθούν οι σημερινοί ισχυροί να κρύψουν, γιατί δεν τους συμφέρουν οι αποκαλύψεις. Δεν τους συμφέρουν τα "κακά" πρότυπα. Ούτε οι ίδιοι οι Έλληνες γνωρίζουν τι ακριβώς έχουν κάνει. Δεν γνωρίζουν ότι η συμμετοχή τους στο σημερινό παγκόσμιο κοινωνικό γίγνεσθαι ήταν καθοριστική. Συμμετοχή απολύτως δυσανάλογη του μεγέθους της Ελλάδας. Συμμετοχή μεγαλύτερη από κράτη-γίγαντες, όπως η Γαλλία, η Γερμανία ή η Ρωσία. Συμμετοχή, που αποτελεί το κρυμμένο "μυστικό" του συστήματος, γιατί, αν αποκαλυφθεί, θα έχουμε ακόμα χειρότερες εξελίξεις. Μόνον στον εικοστό αιώνα οι Έλληνες έχουν νικήσει δύο αυτοκρατορίες και έχουν γίνει η αιτία να καταστραφεί η μεγαλύτερη αυτοκρατορία της σύγχρονης ιστορίας. Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά για να καταλάβει ο αναγνώστης τι ακριβώς λέμε. Η μεγαλύτερη αυτοκρατορία του αρχαίου κόσμου ήταν η Περσική. Μια αυτοκρατορία απίστευτης ισχύος σε σχέση μ' αυτούς που πιθανόν να είχε αντιπάλους. Μια αυτοκρατορία, που η οργάνωσή της ήταν αιώνες μπροστά από οτιδήποτε εκείνη τη στιγμή μπορούσε να την ανταγωνιστεί. Η αυτοκρατορία αυτή είχε τη "φαεινή" ιδέα να επιτεθεί στους Έλληνες. Προκλήθηκε από αυτούς και θεώρησε ότι ήταν ασφαλές να ανταποδώσει την πρόκληση. Από τη στιγμή που το έκανε αυτό, ήταν θέμα χρόνου να "πεθάνει". Γιατί; Γιατί συνδέθηκε εχθρικά με ένα "φαινόμενο". Γιατί "προσανατόλισε" το "φαινόμενο" προς τη μεριά της. Έγινε ένα "βουνό" λαχταριστών "ξύλων" για μια "φωτιά". Αυτό ακριβώς είναι ο ελληνικός λαός. Μια "φωτιά". Μια αιώνια "φωτιά". Μια "φωτιά" κολλώδης. Μια "φωτιά", που μοιάζει με τα "κριθαράκια" της εμπρηστικής βόμβας Ναπάλμ. "Κολλάει" στο σώμα αυτού που την αγγίζει και δεν ξεκολλάει. Δεν μπορείς ν' απαλλαγείς από αυτήν, παρά μόνον με τον ακρωτηριασμό. Αυτή η μικρή φωτιά σιγοκαίει, μέχρι να κάψει ολόκληρο το σώμα. Αυτό δεν το γνώριζε η περσική αυτοκρατορία και έβαλε χωρίς πολύ σκέψη το "χέρι" της στο ελληνικό "καμίνι". Η καταδίκη της ήταν δεδομένη, γιατί το "φαινόμενο" έχει μια συγκεκριμένη φύση. Η φύση τού δίνει μόνιμα χαρακτηριστικά και αυτά τα χαρακτηριστικά ?όταν υπάρχει εχθρικότητα απέναντι σε ένα άλλο σύστημα? έχουν μια ανάλογη μονιμότητα. Η "υπομονή" δηλαδή του "φαινομένου" είναι τεράστια, γιατί απλά δεν του κοστίζει τίποτε. Η διάθεση "αντεκδίκησης" είναι τεράστια, γιατί απλά η "φύση" του φαινομένου είναι τέτοια. Για όσο διάστημα υπάρχει "φωτιά" που δεν σβήνει, θα πρέπει να την προσέχει αυτός ο οποίος είναι κοντά της, αν δεν είναι "πυρίμαχος". Η "φωτιά" δεν τον περιμένει, αλλά θα τον κάψει την οποιαδήποτε ώρα κάνει το λάθος, σαν να τον περίμενε. Σαν να "ζούσε" επί αιώνες μόνον γι' αυτό. Αυτό έγινε με την Περσική Αυτοκρατορία. Επιτέθηκε στους Έλληνες και άνοιξε "παρτίδες" μ' αυτούς. Αυτό όμως τους έδωσε έναν "στόχο". Για έναν λαό, που διαπαιδαγωγείται με τα Ομηρικά Έπη, αυτό είναι κίνητρο. Για έναν λαό, που η παιδεία τού θέτει στόχους απίστευτους, αυτό είναι κίνητρο. Κίνητρο επιβίωσης. Ακόμα κι αν οι Έλληνες ως λαός δεν είχαν τον καιρό εκείνον προοπτικές επιβίωσης, η εχθρότητά τους απέναντι στους Πέρσες θα μπορούσε να τους συντηρεί αιώνες. Το "φαινόμενο" δηλαδή είχε ενεργοποιηθεί και απλά ήταν θέμα χρόνου η αντίδρασή του. Κάποιοι με ένα "ξύλο" σκάλισαν μια "φωτιά" και αυτή "κόλλησε" πάνω σ' αυτό. Ήταν θέμα χρόνου αυτή η "φωτιά" να εκμεταλλευτεί το δικό τους "ξύλο" και τη δική τους απερισκεψία. Οι γενιές περνούσαν και το "φαινόμενο" απλά βρισκόταν σε ύφεση. Όλα φαινόταν ελεγχόμενα, αλλά δεν ήταν. Γιατί; Διότι ήταν θέμα χρόνου στην πρώτη χαλαρή περίοδο του συστήματος το "φαινόμενο" ν' αντιδράσει, σαν να είχε στήσει "ενέδρα". Όταν λοιπόν εμφανίστηκε ο Αλέξανδρος, τα πράγματα έγιναν επικίνδυνα για τους Πέρσες. Όταν υπάρχει κοινή παιδεία, το όραμα του ενός εύκολα γίνεται όραμα του λαού. Αυτό όμως, όταν υπάρχει "προσανατολισμός", είναι επικίνδυνο. Οι Πέρσες ούτε κατάλαβαν τι έγινε. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν. Το "φαινόμενο" τους επιτέθηκε και αυτοί νόμισαν ότι μπορούν να αμυνθούν, ενώ δεν υπήρχε τέτοια πιθανότητα. Γιατί; Διότι το "φαινόμενο" τρέχει. "Καίει" τα πάντα στο πέρασμά του. Δεν το αντιμετωπίζεις ως συμβατικό εχθρικό φαινόμενο. Δεν αντιμετωπίζεις τη φωτιά που σου καίει το δάσος σαν μια ομάδα υλοτόμων, που σου αρπάζει κεφάλαιο. Οι υλοτόμοι "καθυστερούν". Δέντρο δένδρο προχωρούν και αυτό τους κάνει "αργούς". Οι υλοτόμοι δημιουργούν σύστημα, για να εκμεταλλεύονται τον κόπο τους και αυτό τους κάνει "στατικούς". Η φωτιά δεν κάνει το ίδιο. Η φωτιά δεν δημιουργεί φράχτες κι ούτε σέβεται φράχτες. Η φωτιά "τρέχει". Δεν καθυστερεί. Καταπίνει ό,τι βρίσκει μπροστά της. Δεν την ενδιαφέρει να εκμεταλλευτεί αυτά τα οποία "κατακτά". Οι Πέρσες αυτό δεν κατάλαβαν. Όταν τους επιτέθηκε ο Αλέξανδρος, αδράνησαν. Αυτός τους "έκαιγε" το δάσος και αυτοί τον περίμεναν. Τους "κατάπινε" πληθυσμούς, γιατί απλά τους ευνοούσε εις βάρος των δικών τους συμφερόντων και όχι εις βάρος κάποιων δικών του. Αυτό του έδινε τρομακτική "ταχύτητα". Δεν καθυστερούσε με γραφειοκρατικές δραστηριότητες πάνω στα κατακτημένα. Ο "πύρινος" στρατός του απλά έτρεχε. "Πυρπολούσε" τα πάντα στο πέρασμά του. Ο έλεγχος είχε χαθεί. Ακόμα και να νικούσαν τον στρατό του και να σκότωναν τον ίδιο, η ζημιά είχε γίνει. Αυτοί οι οποίοι ευνοήθηκαν από αυτόν δεν θα δέχονταν να επιστρέψουν στην προηγούμενη κατάσταση. Δεν τους συνέφερε να το κάνουν. Δεν μπορούσαν να ξαναδούν τον κόσμο όπως τον έβλεπαν παλιά και συνέφερε τους Πέρσες. Είχαν εξελληνιστεί και γίνονταν και οι ίδιοι φωτιά, που έδινε δύναμη στο πύρινο μέτωπο. Η φωτιά είχε κάνει τη ζημιά της. Απ' όπου είχε περάσει, τα πράγματα δεν θα ήταν ποτέ ξανά τα ίδια. Από τη στιγμή που υπήρχε αυτό το δεδομένο και ταυτόχρονα ο Αλέξανδρος ήταν ζωντανός και ο στρατός του αήττητος, τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα. Το "πύρινο" μέτωπο ήταν ενεργό. Ήταν θέμα χρόνου να πλησιάσει την πρωτεύουσά τους. Το λάθος το είχαν κάνει. Υπερεκτίμησαν τις δυνατότητές τους και υποτίμησαν αυτές του "φαινομένου". Τι έπρεπε να κάνουν; Αυτό το οποίο δεν καταδέχονταν. Να σβήσουν τη "φωτιά" στη γέννησή της, πριν αποκτήσει διαστάσεις. Να αμυνθούν πριν περάσει ο Αλέξανδρος στην Ασία. Να διαλύσουν τον στρατό του μέσα στην Ελλάδα. Να υποστηρίξουν τους αντιπάλους του. Να τρομάξουν τους συμμάχους του. Εκεί φάνηκε η άγνοιά τους. Γελούσαν με την απερισκεψία του νεαρού βασιλιά της Μακεδονίας. Ξαπλωμένοι και εν μέσω πορνών αξιολογούσαν τις ειδήσεις που τους μετέφεραν οι κατάσκοποί τους. Στην κυριολεξία δεν καταδέχθηκαν ως αυτοκράτορες να αμυνθούν στην απειλή. Δεν καταδέχθηκαν να εμποδίσουν το πέρασμα του Αλεξάνδρου στην Ασία. Δεν έστειλαν ούτε ένα μικρό στρατιωτικό σώμα να σταματήσει την απόβασή του στην Ασία. Δεν διανοούνταν ότι έπρεπε να αμυνθούν άμεσα και με όλες τους τις δυνάμεις απέναντι σε έναν τόσο μικρό αντίπαλο. Νόμισαν πως όταν θα συναντιόντουσαν μ' αυτόν, απλά θα τον νικούσαν. Αυτό ήταν το λάθος. Το "φαινόμενο" το σέβεσαι και το πολεμάς πριν αρχίσει και μεγαλώνει. Το προλαβαίνεις στην εστία του. Αν μεγαλώσει, απλά περιμένεις το τέλος. Μια ολόκληρη ήπειρος μπορεί να καεί από ένα κουτάκι σπίρτα. Αυτό ακριβώς έγινε τότε. Οι Έλληνες στην κυριολεξία "έκαψαν" την Περσική αυτοκρατορία. Από την επόμενη της κατάκτησής της αυτή έπαψε να υπάρχει. Σαν να μην υπήρξε ποτέ. "Έσβησε" από τη μνήμη ακόμα και του ίδιου του χώρου που τη γέννησε. Όταν το "φαινόμενο" έπαψε να έχει μπροστά του πρόκληση και άρα χώρο για να "κάψει", σταμάτησε την πορεία του. Σταμάτησε στον Ινδό. Σταμάτησε εκεί όπου ξεκινούσε ένας άλλος κόσμος με άλλα χαρακτηριστικά, τα οποία δεν αφορούσαν τους Έλληνες. Ένας άλλος κόσμος, που απλά δεν είχε "παρτίδες" με τη "φωτιά". Από τον Ινδό όμως και πίσω τα πάντα είχαν "καεί". Από εκείνη τη στιγμή και πέρα θα έπρεπε απλά να ξαναχτιστούν τα "καμένα" με τη λογική και την ιδεολογία όμως του "φαινομένου". Από εκεί και πέρα ξεκινά η ιστορία των σύγχρονων αυτοκρατοριών. Των ελληνιστικού τύπου αυτοκρατοριών, οι οποίες φτάνουν στις μέρες μας. Η "φωτιά" πλέον ήταν ελεγχόμενη. Ήταν ο "λύχνος" των αυτοκρατοριών. Οι Έλληνες εντάχθηκαν στις αυτοκρατορίες ως "προνομιούχοι" και χωρίς να έχουν αντίπαλο να τους προκαλεί. Προνομιούχοι στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, στη Βυζαντινή αυτοκρατορία, στην Οθωμανική αυτοκρατορία κλπ.. Το σύστημα το είχαν χτίσει οι Έλληνες και αυτοί γνώριζαν τις ιδιομορφίες του. Το σύστημα ήταν "πυρίμαχο", γιατί η "φωτιά" ήταν μέσα του. Οι αυτοκράτορες γνώριζαν την επικινδυνότητα του "φαινομένου" και το σέβονταν. Ποτέ δεν άφηναν τους Έλληνες απ' έξω στις μοιρασιές και στα προνόμια και το σημαντικότερο... ποτέ δεν θα τους άφηναν να δημιουργήσουν ξεχωριστό κράτος. Οι Έλληνες, ως ξεχωριστή κοινωνική τάξη της αυτοκρατορίας, δεν ήταν ποτέ επικίνδυνοι. Οι Έλληνες μόνον ως ξεχωριστή κοινωνία ήταν επικίνδυνοι. Οι αιώνες "κυλούσαν" και οι Έλληνες εξυπηρετούσαν το σύστημα, όπως κι αν αυτό τους ονόμαζε. Όμως, στους αιώνες αυτούς οι εξελίξεις ήταν μεγάλες. Ο Δυτικός Κόσμος άρχισε ν' αναπτύσσεται με ρυθμούς μεγαλύτερους απ' ό,τι ο υπόλοιπος κόσμος. Ανακαλύφθηκε η Αμερική και αυτοί οι οποίοι την ανακάλυψαν τη μοιράστηκαν μεταξύ τους. Η εποχή της αποικιοκρατίας όλους αυτούς τους ισχυροποίησε σε απίστευτο βαθμό. Λαοί, χωρίς μεγάλο πολιτισμικό "βάθος", απέκτησαν μέγεθος αυτοκρατοριών. Η Αγγλία, που δεν έδωσε στον κόσμο ούτε μια συνταγή μαγειρικής, φιλοδοξούσε να "κυβερνά" τα κύματα. Είχε μέγεθος ασύλληπτο για προηγούμενες αυτοκρατορίες, οι οποίες επεκτείνονταν με "προσηλυτιστές" και όχι με κοινούς λοχίες "οικοπεδοφάγους". Ο παραδοσιακός χώρος, που φιλοξενούσε τους Έλληνες, είχε σε μεγάλο βαθμό υποβαθμιστεί. Νέοι λαοί κυριαρχούσαν στον κόσμο. Νέοι λαοί όμως σημαίνει και νέες φιλοδοξίες. Για όσο διάστημα αυτές οι φιλοδοξίες δεν "ακουμπούσαν" το "φαινόμενο", κανένας δεν κινδύνευε. Για όσο διάστημα αυτές οι "αυτοκρατορίες" εχθρεύονταν τους Μάγιας, τους Ίνκας, τους Αβοριγίνες ή τους Πυγμαίους, κανένας δεν απειλούνταν. Ο "πυρίμαχος" χριστιανισμός κατακτούσε τον κόσμο, χωρίς να βρίσκει πουθενά αντίπαλο. Χωρίς να βρίσκει πουθενά κίνδυνο. Μπορούσε να κατακτά και να απειλεί ο ίδιος με "πυρπόληση". Αυτός όμως ο χριστιανικός κόσμος ήταν αήττητος ως σύνολο. Αυτός ήταν η αυτοκρατορία. Αυτός έλεγχε τους Έλληνες. Για όσο διάστημα δεν υπήρχε κίνδυνος, δεν είχε πρόβλημα με τις φιλοδοξίες των φιλόδοξων νεόπλουτων μελών του. Αυτοκρατορίες "ονειρεύονταν" όλοι υπό τη "σκιά" του αυτοκράτορα της Ρώμης. Υπό τη σκιά του Πάπα. Αυτοκρατορίες ονειρεύονταν οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί. Όλοι αυτοί άλλοτε εκ του πονηρού και άλλοτε από άγνοια είχαν αρχίσει να "μιμούνται" την αυτοκρατορική λειτουργία. Ο πλούτος και η έλλειψη αντιπάλου τους το επέτρεπαν. Έτσι σταδιακά άρχισαν υπό τη σκιά του χριστιανισμού ν' αναπτύσσουν τους δικούς τους αφελείς --ισμούς. Άρχισαν δηλαδή ν' αναπτύσσουν αυτοκρατορική συμπεριφορά και να προσπαθούν να "δέσουν" στα άρματά τους όσες χώρες δεν μπορούσαν να κατακτήσουν. Κοντά στον αυτοκρατορικό ελληνισμό, τον χριστιανισμό, τον ισλαμισμό, τον βουδισμό κλπ. άρχισαν δειλά-δειλά να εμφανίζονται ο "βρετανισμός", ο "γαλλισμός", ο "γερμανισμός" κλπ. Όλες αυτές όμως οι ψευδοαυτοκρατορίες ήταν "ξύλινες". Το "πυρίμαχό" τους ανήκε στη σφαίρα ιδιοκτησίας της "μαμάς" αυτοκρατορίας, που ήταν ο χριστιανισμός. Απλά κάποιοι μπερδεύονταν. Μπερδεύονταν, γιατί δεν καταλάβαιναν ότι οι αυτοκρατορίες στηρίζονται σε γνώση και όχι σε οικόπεδα. Το γεγονός ότι η βρετανική αυτοκρατορία είχε μεγαλύτερο μέγεθος από την αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου, δεν την καθιστούσε αυτοκρατορία. Του Αλέξανδρου η αυτοκρατορία ήταν αυτοκρατορία από τότε που ο ίδιος και η παρέα του ανέλαβε τη διαχείριση της ελληνικής γνώσης. Ήταν αυτοκρατορία από τότε που χωρούσε σε ένα παλάτι της Μακεδονίας. Του Χριστού η αυτοκρατορία ήταν αυτοκρατορία από τότε που Αυτός και η παρέα Του ανέλαβε τη διαχείριση της Γνώσης του Θεού. Από τότε που χωρούσε σε ένα δωμάτιο, όπου δειπνούσαν Δάσκαλος και μαθητές. Εκεί μπερδεύτηκαν οι Δυτικοί χριστιανοί, συγκρίνοντας τα μεγέθη. Την "πάτησαν" όπως την πατάει ένας στρατηγός, που νομίζει ότι είναι Αλέξανδρος, επειδή έχει μεγαλύτερο στράτευμα από εκείνον. Την "πάτησαν" όπως την πατάει ένας λαοφιλής πολιτικός, που νομίζει ότι είναι Ιησούς, επειδή έχει πιο πολλούς προσωπικούς οπαδούς από δώδεκα. Αυτό είναι λάθος, γιατί την αυτοκρατορία τη χαρακτηρίζει η γνώση και όχι το μέγεθος. Η αυτοκρατορία δεν κατακτά χώρους, συνυπάρχοντας με διαφορετικούς. Η αυτοκρατορία "καταπίνει" λαούς, γιατί τους κάνει όμοιους με τα μέλη της. Η αυτοκρατορία είναι μια πύρινη λαίλαπα και ο ηγέτης της μια καθαρή και άσβεστη "φλόγα". Η αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου επεκτεινόταν, γιατί "εξελλήνιζε" τους λαούς και άρα τους υπέτασσε στη εξουσία των Ελλήνων και άρα τη δική του. Η αυτοκρατορία του Ιησού επεκτεινόταν, γιατί "εκχριστιάνιζε" τους λαούς και άρα τους υπέτασσε στην εξουσία των Χριστιανών και άρα τη δική Του. Οι αυτοκρατορίες του Μωάμεθ, του Βούδα κλπ. έκαναν το ίδιο. Όλες αυτές οι αυτοκρατορίες ξεκινούσαν από το "μυαλό" του ιδρυτή τους και έφταναν μέχρι εκείνο το σημείο που το επέτρεπε η δυνατότητα της γνώσης της κάθε μιας. Αν αυτή η γνώση έχανε την αξία της, ακολουθούσε αυτόματα η κατάρρευση. Αν "έσβηναν" οι γνώσεις των ηγετών τους, "έσβηναν" και οι ίδιες. Δεν μπορούσαν ν' αναπαράγουν τα "κύτταρά" τους και πέθαιναν. Οι νεόκοποι αυτοκράτορες αυτά όλα δεν τα γνώριζαν. Νόμιζαν ότι αρκούσε η δύναμη και το κεφάλαιό τους, για να καλύψει το κενό της γνώσης. Νόμιζαν ότι η απλή κατάκτηση είναι αρκετή. Δεν έβλεπαν για παράδειγμα οι Βρετανοί ότι η παραμονή τους στην Ινδία δεν "κατάπινε" τους Ινδούς. Δεν τους αποσπούσε από την αυτοκρατορία του Βούδα. Δεν έβλεπαν οι Γάλλοι ότι η παραμονή τους στην Αλγερία δεν "κατάπινε" τους Αλγερινούς. Δεν τους αποσπούσε από την αυτοκρατορία του Μωάμεθ. Δεν έβλεπαν ότι κατακτούσαν χωράφια και όχι ανθρώπους και άρα λαούς, όπως οι αυτοκρατορίες. Έχοντας ελέγξει όλοι αυτοί τη Γαλλική Επανάσταση, νόμισαν ότι μπορούν να ελέγχουν τα πάντα. Είχαν εφεύρει το εθνικό κράτος και νόμισαν ότι είχαν βρει την τέλεια λύση. Η λύση, που θα μπορούσε να δώσει αιωνιότητα στο σύστημά τους. Η λύση, που θα μπορούσε σε μικροκλίμακες κρατών να διατηρεί τη "φωτιά" ζωντανή, χωρίς να απειλεί το σύστημα. Αυτό ήταν το εθνικό κράτος. Ένα σύστημα, που αντέγραφε την αυτοκρατορική λειτουργία και μπορούσε να διατηρεί "φωτιά" μέσα του. Όλοι αυτοί νόμιζαν ότι με ελεγχόμενο εξελληνισμό των πληθυσμών τους, θα μπορούσαν να δώσουν μόνιμα χαρακτηριστικά στα συστήματά τους. Θεώρησαν ότι μπορούσαν να υποτάξουν την ελληνική γνώση στις δικές τους φιλοδοξίες. Νόμισαν ότι καμία γνώση δεν μπορεί να απειλήσει την ισχύ τους. Θεώρησαν ότι, από τη στιγμή που ελέγχουν την ελληνική γνώση, δεν κινδύνευαν από κανέναν. Από τη στιγμή λοιπόν που πρόβλημα με τη γνώση δεν είχαν και το κεφάλαιο στην κυριολεξία τους "περίσσευε", αισθάνονταν όλοι αυτοκράτορες. Όλοι με φιλοδοξίες να κατακτήσουν τον κόσμο, άσχετα αν δεν γνώριζαν τι θα κάνουν, αν θα το κατάφερναν. Η Ρώμη δεν ανησυχούσε, γιατί η ισχύς του χριστιανισμού ήταν τέτοια, που επέτρεπε τα "καπρίτσια" των ισχυρότερων μελών της. Τα προβλήματα ξεκίνησαν, όταν άρχισε να "ανατέλλει" η βιομηχανική εποχή. Εκεί η Ρώμη "κοιμήθηκε". Γιατί; Γιατί ο ανταγωνισμός στη βιομηχανική εποχή θα έφερνε τους "αυτοκράτορες" στον παραδοσιακό χώρο, όπου υπήρχαν μεγάλες συγκεντρώσεις Ελλήνων. Αυθεντικών Ελλήνων και όχι εξελληνισμένων χριστιανών μέσα από τα ελεγχόμενα συστήματα εκπαίδευσης. Ο πόλεμος στη βιομηχανική εποχή θα γινόταν για το πετρέλαιο και τα κοντινότερα πετρελαϊκά κοιτάσματα για τους Ευρωπαίους ήταν στη Μέση Ανατολή. Άρα έπρεπε να ελεγχθεί η Οθωμανική αυτοκρατορία. Η αυτοκρατορία αυτή ήταν "χαλαρή", αλλά πολύ χρήσιμη για την παγκόσμια λειτουργία του συστήματος. Γιατί; Γιατί διατηρούσε το "φαινόμενο" σε ύφεση. Ούτε απειλούσε τον χριστιανισμό ούτε απειλούνταν από αυτόν. Είχε βρεθεί μια ισορροπία και αυτό δημιουργούσε συνθήκες ασφάλειας. Οι Έλληνες ήταν από τους ευνοημένους της αυτοκρατορίας και δεν δημιουργούσαν προβλήματα. Στο μεταξύ όμως οι άλλοι σκοτώνονταν μεταξύ τους. Οι πανίσχυροι Άγγλοι έβλεπαν τον κίνδυνο από τη Γαλλία και τη Γερμανία. Φοβούνταν την επιρροή τους στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Ταυτόχρονα φοβούνταν και τους ίδιους τους Οθωμανούς. Η εποχή άλλαζε και η "χαλαρή" αυτοκρατορία ίσως να μην ήταν πλέον τόσο ακίνδυνη. Το βιομηχανικό κεφάλαιο είχε ιδιομορφίες, που μπορούσε να ξαναβάλει την Οθωμανική αυτοκρατορία στο "παιχνίδι" της κοσμοκρατορίας. Ήταν πλούσια, είχε αρκετά μορφωμένους πληθυσμούς ?μεταξύ των οποίων και Έλληνες? και το χειρότερο απ' όλα? "καθόταν" επάνω στα πετρέλαια. Δεν ήταν δηλαδή δύσκολο να μετατραπεί σε μηδενικό χρόνο σε βιομηχανική δύναμη και να τινάξει τις ισορροπίες στον αέρα. Ήταν λοιπόν θέμα χρόνου το λάθος. Το λάθος το έκαναν από κοινού οι μεγάλοι της Δύσης. Τι έκαναν; Αυτό το οποίο απαγορευόταν επί αιώνες. Επέτρεψαν στους Έλληνες να ιδρύσουν ανεξάρτητο κράτος και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θεωρούσαν ότι ήταν ακίνδυνη η ίδρυση αυτή και επιπλέον την έβλεπαν σαν ευκαιρία να διαλύσουν την Οθωμανική αυτοκρατορία που τους απειλούσε. Γιατί θεωρούσαν ότι ήταν ακίνδυνο; Τι άλλαξε και θεωρούσαν ακίνδυνο αυτό το οποίο επί αιώνες απαγορευόταν; Νόμιζαν ότι μπορούσαν με τη λογική του εθνικού κράτους να περιορίσουν το "φαινόμενο" εντός πολύ μικρών συνόρων και να το ελέγχουν. Θεώρησαν ότι όχι μόνον μπορούν να το ελέγχουν, αλλά και ότι μπορούν να εκμεταλλεύονται τις ιδιότητές του εις βάρος του. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Θεωρητικά η Ελλάδα, ως ένα φτωχό κράτος, δεν μπορούσε να έχει δυνατότητες ανάπτυξης και άρα ο εξελληνισμός του να πάρει "βάθος" επικίνδυνο. Θεωρούσαν ότι η υπανάπτυξη θα το καθήλωνε στο σημείο που τους βόλευε. Η κοινωνική βάση του κράτους θα παρέμενε αναγκαστικά σε ένα χαμηλό επίπεδο "εξελληνισμού". Θα παρέμενε αγράμματη και με μια απλή "ανάμνηση" της ελληνικότητάς της. Η αδυναμία του κράτους ν' αναπτυχθεί σ' έναν κόσμο γιγάντων θα το έκανε απόλυτα εξαρτημένο και άρα ελεγχόμενο. Αυτοί θα διόριζαν τις ηγεσίες του και σαν "προστάτες" της ανεξαρτησίας του θα είχαν λόγο σε όλες του τις υποθέσεις. Ένα ακόμα προτεκτοράτο ανάμεσα στα πολλά άλλα, απλά με ένα πιο διάσημο όνομα. Αυτό ήταν το βασικό πλαίσιο στο οποίο θα λειτουργούσε το ελληνικό κράτος. Το "φαινόμενο" θα βρισκόταν υπό πλήρη έλεγχο. Πριν εκδηλώσει την οποιαδήποτε αντιδραστική τάση, θα προλάβαιναν να το ελέγξουν. Γνωρίζοντας τη λειτουργία του, προσπάθησαν και κατάφεραν να του δώσουν "προσανατολισμό". Εχθρός μόνιμος των Ελλήνων θα γινόταν οι Τούρκοι. Εθνικό "όνειρο" θα γινόταν η κατάκτηση της Πόλης. Ό,τι ήταν οι Πέρσες για τους αρχαίους Έλληνες, θα γίνονταν οι Τούρκοι για τους σύγχρονους. Ό,τι ήταν η Περσέπολη για τους αρχαίους Έλληνες, έγινε η Πόλη για τους σύγχρονους. Το "φαινόμενο" κόλλησε μόνιμα στους Τούρκους. Οι Άγγλοι "αρχιτέκτονες" και οι υπόλοιποι μεγάλοι της Ευρώπης ήταν σε ασφαλή "περιοχή", εφόσον αυτοί παρουσιάζονταν σαν απελευθερωτές των Ελλήνων. Αυτοί ήταν οι επαγγελματίες "φίλοι" τους. Βρίσκονταν κοντά στο "φαινόμενο", αλλά δεν είχαν "δοσοληψίες" μ' αυτό. Το έλεγχαν, αλλά δεν το προκαλούσαν. Όμως, το πρόβλημα δεν ήταν μόνον αυτό. Πρόβλημα είχαν και με τους διάσπαρτους ελληνικούς πληθυσμούς σε χώρους όπου μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα στη βιομηχανική εποχή. Σε πλούσιους χώρους με προοπτικές ταχείας εκβιομηχάνισης δίπλα σε πετρέλαια. Χώρους όπως η Μικρά Ασία ή τα παράλια τους Εύξεινου Πόντου. Χώρους, οι οποίοι θα μπορούσαν ν' αναπτυχθούν βιομηχανικά και λόγω εθνικής συγγένειας να "αποσπάσουν" τον έλεγχο της μικρής και υπανάπτυκτης Ελλάδας από τους Δυτικούς. Τι έκαναν; Εκμεταλλεύτηκαν τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων, που τους στρέφουν εναντίον αυτοκρατοριών. Δεν θα περίμεναν οι γενιές των Ελλήνων να "γεννήσουν" Μεγαλέξανδρο, για να κυνηγήσουν τον εθνικό τους στόχο. Οι Άγγλοι μόνοι τους "διόρισαν" Μεγαλέξανδρο έναν θλιβερό χαφιέ τους. Τον άθλιο Βενιζέλο. Τι έκανε αυτός; Κατέστρεψε τον ελληνισμό τόσο στον Εύξεινο Πόντο όσο και στη Μικρά Ασία. Έβαλε τη μικρή Ελλάδα να προκαλέσει αντίποινα, τα οποία εφαρμόστηκαν εις βάρος των γηγενών πληθυσμών. Έβαλε το ελληνικό κράτος να στείλει στη Σοβιετική Ένωση στρατό για την αντεπανάσταση και αυτό εξόργισε τους κομμουνιστές. Το αποτέλεσμα; Οι κραταιοί ελληνικοί πληθυσμοί της Μαύρης Θάλασσας να βρεθούν στην έρημο του Καζακστάν και να εξουδετερωθούν ως απειλή. Ο ένας κίνδυνος είχε εξουδετερωθεί. Ο άλλος ήταν στη Μικρά Ασία. Οι Άγγλοι έβαλαν τον Βενιζέλο να κηρύξει τον πόλεμο στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Η Ελλάδα εισέβαλε στη Μικρά Ασία. Γιατί; Θεωρητικά, για να επανακτήσει το χαμένο της μεγαλείο, πρακτικά, για να προκαλέσει μόνη της την ανταλλαγή πληθυσμών. Την οργή των κομμουνιστών εις βάρος των Ελλήνων του Εύξεινου Πόντου τη συμπλήρωσε η οργή των μουσουλμάνων της Μικράς Ασίας εις βάρος των Ελλήνων. Σ' έναν πόλεμο εξ? αρχής στημένο και χαμένο, οι Έλληνες "παγιδεύτηκαν" από τα ίδια τους τα χαρακτηριστικά. Αυτά τα χαρακτηριστικά έγιναν η αιτία να δοθεί το άλλοθι στους Κεμαλιστές να διώξουν τους Έλληνες από τη Μικρά Ασία. Τα αυτοκρατορικά "όνειρα" των Ελλήνων ?εξαιτίας ενός χαφιέ των Άγγλων? έγιναν ο απόλυτος "εφιάλτης" τους. Ό,τι είχαν καταφέρει μέσα σε χιλιάδες χρόνια, χάθηκαν από έναν χαφιέ μέσα σε μια πενταετία. Το "τέλος" του αυτοκρατορικού ελληνισμού φαινόταν οριστικό. Ο κόσμος είχε αλλάξει πλέον και δεν υπήρχε πιθανότητα να επιτρέψει στους Έλληνες να επανακάμψουν. Όλος ο ελληνισμός του κόσμου ήταν πλέον σε μια εθνική "κονσέρβα" υπό τον έλεγχο των Άγγλων. Ο άλλοτε κραταιός και πανίσχυρος ελληνισμός έγινε ένας φτωχός και υπανάπτυκτος λαός. Το σχέδιο ήταν τέλειο? ή "μάλλον" τέλειο. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί όλα αυτά προϋποθέτουν μόνιμο έλεγχο. Το "φαινόμενο" ήταν κολλημένο στους Τούρκους, αλλά εκεί έπρεπε να παραμένει. Όταν η Ευρώπη παίρνει κάθε λίγο και λιγάκι "φωτιά" με τους εθνικούς πολέμους, επηρεάζει το "φαινόμενο". Αργά ή γρήγορα κάποιος από τους "μεγάλους" θα βάλει το "χέρι" του στη "φωτιά". Ο δρόμος για τα πετρέλαια περνάει από την Ελλάδα και είναι θέμα χρόνου κάποιος να της ζητήσει να κάνει πράγματα, τα οποία δεν θα της αρέσουν. Κάποιος θ' ανοίξει "παρτίδες" μαζί της. Δεν πέρασαν μερικά χρόνια από την οριστική "κονσερβοποίηση" του ελληνισμού και η Ευρώπη ξαναπαίρνει φωτιά. Νέοι φιλόδοξοι "αυτοκράτορες" θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο. Ο δρόμος όμως για την κατάκτηση "περνάει" και πάλι μέσα από την Ελλάδα. Ο "άξονας" πρέπει να περάσει από την Ελλάδα, για να φτάσει στα πετρέλαια. Πρέπει, με βάση την ελληνική λογική, να τους νικήσει και άρα να τους "ταπεινώσει". Πώς θα δεχθούν όμως την "ταπείνωση" αυτοί οι οποίοι κοιμούνται με τον Αχιλλέα και τον Μέγα Αλέξανδρο στο μυαλό τους; Πώς θα νικηθούν αυτοί οι οποίοι ντρέπονται για τη φτώχεια τους και γνωρίζουν ότι το μόνο που τους απομένει, για ν' "αποδείξουν" κάτι σημαντικό στην παγκόσμια κοινωνία, είναι ο ηρωισμός τους και η συγγένεια αίματος με τους διάσημους αρχαίους προγόνους τους; Ο "άξονας" επιτίθεται και το "φαινόμενο" ενεργοποιείται. Μετά από αιώνες αλλάζει ο εχθρός του. Η "φωτιά" κολλάει στο "ξύλινο" σύστημα του φασισμού. Ο "άξονας" γίνεται εχθρός του ελληνικού λαού και όχι απλά εχθρός του υπό αγγλικό έλεγχο ελληνικού κράτους. Ο "άξονας" αποκτά εχθρό το "φαινόμενο" και όχι τη βαλκανική "Μπανανία" με το όνομα "Ελλάδα". Ο "άξονας" μπορεί να νικήσει εύκολα τον στρατό της "Μπανανίας", αλλά πλέον θα πρέπει να νικήσει και τον ελληνικό λαό. Αυτό είναι το πρόβλημα και είναι μεγάλο. Ο ελληνικός λαός είπε "ΟΧΙ" και αυτό δεν άλλαζε. Είναι αιώνιο "ΟΧΙ". Συμφέρει δεν συμφέρει, δεν τους νοιάζει. Σωστό ή λάθος, δεν τους απασχολεί. Το είπαν και από εκεί και πέρα είναι θέμα υπερηφάνειας. Θα το υπερασπιστούν όσο και να τους κοστίσει. Θα "εκτεθούν" στα μάτια της παγκόσμιας κοινωνίας; Τι θα πουν οι ξένοι; Ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι "μπάσταρδοι", που δεν έχουν σχέση με τους αρχαίους ήρωες προγόνους τους; Το "φαινόμενο" αρχίζει πλέον κι ανεβάζει "θερμοκρασία". Τα μάτια "λάμπουν" και ένας λαός ολόκληρος βλέπει τον πόλεμο σαν "ευκαιρία" ανάδειξης και επανασύνδεσης με το "λαμπρό" παρελθόν. Ο ελληνικός λαός είναι ο ΜΟΝΟΣ ΛΑΟΣ στον κόσμο που μέσα σε διάρκεια πέντε χρόνων ΝΙΚΗΣΕ με τον πιο απόλυτο τρόπο δύο "αυτοκρατορίες" και έγινε η αιτία της απόλυτης καταστροφής μιας τρίτης ακόμα μεγαλύτερης. Την ίδια στιγμή το αγγλοκρατούμενο ελληνικό κράτος των χαφιέδων έχασε καί τους δύο αυτούς πολέμους. Τι σημαίνει αυτό το φαινομενικά αντιφατικό; Πώς είναι δυνατόν ένας λαός να κερδίσει δύο πολέμους τη στιγμή που το κράτος του έχασε καί στους δύο; Τον πόλεμο με τους Ιταλούς τον κέρδισε ο ελληνικός λαός μόνος του. Αυτός στήριξε τις λίγες μονάδες του τακτικού στρατού, που βρίσκονταν στα σύνορα. Ο λαός ήταν αυτός ο οποίος ανέλαβε τη διοικητική του μέριμνα. Έπλεκε, επιδιόρθωνε, μαγείρευε και κουβαλούσε ό,τι χρειαζόταν, για να πολεμάνε οι στρατιώτες. Ο λαός ανέλαβε τον εφοδιασμό του. Ο λαός ανέλαβε την περίθαλψή του. Ανήλικοι και γυναίκες κουβαλούσαν όπλα και πυρομαχικά εκεί όπου υπήρχε ανάγκη. Δεν σταμάτησε όμως μόνον σ' αυτά. Ο λαός μπήκε και στην ίδια τη μάχη. Αυτός ανέλαβε τις ειδικές "δυνάμεις" του. Υλοτόμοι έγιναν οι ιχνηλάτες του στρατού. Τσομπάνηδες έγιναν οι ?καταδρομείς" του. Ο λαός νίκησε τους Ιταλούς. Αυτός τους απώθησε από την Ελλάδα. Το ελληνικό κράτος εκείνον τον πόλεμο τον είχε χαμένο. Αυτό είναι κάτι το πρωτοφανές για τη σύγχρονη στρατιωτική ιστορία. Ηττήθηκε ένας πανίσχυρος στρατός από μεμονωμένες στρατιωτικές μονάδες και από έναν λαό. Δεν υπήρχε καν κεντρική διοίκηση. Δεν υπήρχε κεντρικό στρατηγείο. Οι αγγλόδουλοι της Αθήνας θεωρούσαν τον πόλεμο τόσο χαμένο, που δεν είχαν μπει στον κόπο οι στρατηγοί να πάνε στο μέτωπο για να ρίξουν έναν πυροβολισμό ή να δώσουν μια εντολή επίθεσης. Το αρχιτρωκτικό, που παρίστανε τον αρχιστράτηγο του ελληνικού στρατού, δεν είχε μετακινήσει καν το επιτελείο του από την Αθήνα. Ο αρχιστράτηγος Παπάγος ήταν μόνον για "ταρατατζούμ και παράτες". Να φιλάει χέρια βασιλέων και πρέσβεων. "Ήρωας" σε καιρό ειρήνης να φοράει παράσημα, να κυνηγάει "κομμουνιστοσυμμορίτες" και να μοιράζει οικόπεδα σε στρατιωτικούς. Στον πόλεμο, που διεξήχθη επί των ημερών της αρχιστρατηγίας του, απλά δεν συμμετείχε. Από τις εφημερίδες έμαθε ο "αρχιστράτηγος" ότι ο στρατός του νίκησε τους Ιταλούς. Δεν είχε το ζώον ούτε την ευθιξία ν' αυτοκτονήσει για το μοναδικό και παγκόσμιο ρεκόρ στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία. Αρχιστράτηγος, που η νίκη του στρατού του να τον βρήκε με τις πιτζάμες μακριά από το μέτωπο της μάχης, δεν έχει ξαναϋπάρξει κι ούτε πρόκειται να υπάρξει. Ούτε ως απλός περίεργος παρατηρητής δεν είχε δει το πεδίο της μάχης. Ό,τι θυμόταν από την εποχή που ήταν ανθυπολοχαγός. Η νίκη των Ελλήνων έκανε αίσθηση παγκοσμίως, εφόσον την ίδια εκείνη εποχή μια τεράστια Γαλλία έπεφτε στα χέρια του "άξονα" χωρίς καμία αντίσταση. Ο Χίτλερ γελούσε με τον Μουσολίνι. Γελούσε, γιατί δεν γνώριζε τι συμβαίνει. Επιτέθηκε κι αυτός στην Ελλάδα. Απέναντί του βρήκε κι αυτός δύο διαφορετικές καταστάσεις. Το κράτος της Αθήνας ήθελε να παραδοθεί και ο λαός αρνούνταν. Αξιωματικοί του ελληνικού στρατού αρνούνταν να πολεμήσουν και οι φαντάροι δεν εγκατέλειπαν τις θέσεις τους. Έδιναν άδειες στους στρατιώτες να επιστρέψουν στα σπίτια τους και δεν έφευγε κανένας. Ο Χίτλερ είδε πώς είναι να πολεμάς έναν λαό χωρίς στρατιωτική ηγεσία. Από το πουθενά είχε απώλειες. Ο στρατός ήταν διαλυμένος και τα φυλάκια αντιστέκονταν χωρίς κανέναν απώτερο σκοπό. Απλά αυτοί οι οποίοι ήταν μέσα δεν ήθελαν να νικηθούν. Δεν τους ένοιαζε τίποτε άλλο. Δεν το έκαναν βάση κάποιου εναλλακτικού σχεδίου. Απλά δεν ήθελαν να γυρίσουν στα σπίτια τους νικημένοι. Δεν ήθελαν να τους πουν οι συντοπίτες τους ότι, στη μία και μοναδική φορά που τους δόθηκε η ευκαιρία να γίνουν ήρωες, αυτοί εγκατέλειψαν "Θερμοπύλες". Το αποτέλεσμα; Χωρίς επίσημο αντίπαλο ο γερμανικός στρατός καθυστερούσε επικίνδυνα και είχε μεγάλες απώλειες. Όταν έφτασε η ώρα της Κρήτης, τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα. Το τίμημα σε χρόνο και σε έμψυχο υλικό ήταν ακόμα πιο μεγάλο. Ο πιο ισχυρός στρατός του κόσμου "μάτωνε" από τον "στρατό" της "τσουγκράνας" και του "δρεπανιού". Ο Χίτλερ είχε μάθει αυτό το οποίο δεν ήξερε κι ο Ξέρξης. Όπως ήταν φυσικό η μάχη των Ελλήνων χάθηκε. Οι Γερμανοί μπήκαν ως κατακτητές στην Ελλάδα. Ο αρχιστράτηγος των Ελλήνων αυτήν τη φορά δεν έμαθε για νίκη του από τις εφημερίδες. Τουλάχιστον είχε γλιτώσει και το "ταξίδι" στον Βορά. Τώρα ετοίμαζε τις βαλίτσες του, για να φύγει εκτός Ελλάδας. Τον ελληνικό λαό θα τον παρατούσε η ηγεσία του στο έλεος των κατακτητών, για να τον "σώσει" μακροπρόθεσμα. Όταν οι Έλληνες ετοιμάζονταν να υπομείνουν το αβάστακτο, οι ηγέτες τους έκλειναν δωμάτια σε ξενοδοχεία του εξωτερικού. Ανάμεσα σ' αυτούς και η στρατιωτική ηγεσία. Ο αρχιστράτηγος ήταν έτοιμος και με τις βαλίτσες στο χέρι. Ξαφνικά οι πολιτικοί "ηγέτες" τού χρεώνουν τις ήττες και δεν τον παίρνουν μαζί τους. Κλάμα ο αρχιστράτηγος. Και πάλι δεν είχε τη στοιχειώδη ντροπή ν' αυτοκτονήσει. Και πάλι κάνει το κορόιδο, όταν ο λαός θρηνεί χιλιάδες θύματα, τα οποία έπεσαν ηρωικά για έναν εθνικό σκοπό, για τον οποίο ο αρχιστράτηγος πληρωνόταν να τον δει από απόσταση και δεν έκανε ούτε αυτό. Η γερμανική "μπότα" πατάει την Ελλάδα. Το "φαινόμενο" όμως δεν νικιέται. Η "μπότα" που το πατάει είναι θέμα χρόνου να πάθει ζημιά. Η "φωτιά" κόλλησε πάνω της. Ο ελληνικός λαός δεν τα παρατάει. Δεν τον ενδιαφέρει αν έχασε τον πόλεμο στο στρατιωτικό επίπεδο. Βγαίνει στο βουνό. Δημιουργεί εκ του μηδενός το τερατώδες ΕΑΜ. Το οπλίζει μέσα από τις πολεμικές του πράξεις. Ο εκφραστής του ελληνικού λαού είναι πανίσχυρος και οπλισμένος. Μέσα σε τρία χρόνια σε μια απόλυτα γερμανοκρατούμενη Ευρώπη τα δύο τρίτα τής θεωρητικά κατακτημένης Ελλάδας είναι ελεύθερα. Όμως, το ΕΑΜ ήταν εφιάλτης για τους πάντες. Δεν τρόμαζε μόνον τους Γερμανούς. Τρόμαζε και όσους φιλοδοξούσαν να τους διαδεχθούν στη μεταπολεμική περίοδο. Εξέφραζε τον ελληνικό λαό και όποιος κι αν είναι ο νικητής του πολέμου, θα το έβρισκε μπροστά του. Στους Γερμανούς έκανε τεράστια ζημιά, γιατί τους καθυστερούσε. Τους καθυστερούσε σε έναν πόλεμο όπου η ταχύτητα ήταν το ζητούμενο. Τους δημιουργούσε προβλήματα στα μετόπισθεν και δεν τους επέτρεψε να κάνουν περίπατο στη Μέση Ανατολή, όπως ήταν μέσα στις δυνατότητές τους. Αυτή η καθυστέρηση ήταν το αίτιο της ήττας του "άξονα". Δεν πρόλαβε να ελέγξει το πετρέλαιο και έμεινε από "καύσιμα". Οι Έλληνες, που με τον αγώνα τους συνέβαλαν σ' αυτήν την καθυστέρηση συνετέλεσαν στην ήττα αυτήν. Όταν ηττήθηκαν οι Γερμανοί, η Ελλάδα ήταν η μόνη κατακτημένη χώρα που δεν είδε "απελευθερωτές". Δεν παρηλάσαν απελευθερωτές στις πλατείες της, όπως συνέβη στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στη Δανία κλπ.. Η Ελλάδα είχε απελευθερωθεί από μόνη της πολύ καιρό πριν. Η Ελλάδα είχε απελευθερωθεί από το ΕΑΜ. Ένα ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που είχε φτάσει στο σημείο να είναι πιο ισχυρό και πιο καλά εξοπλισμένο από τον προπολεμικό της τακτικό στρατό. Χάρη έκανε η Ελλάδα στον γερμανικό κατακτητικό στρατό, που του επέτρεψε να φύγει από τη χώρα. Αν άφηναν το ΕΑΜ ελεύθερο να δράσει, δεν θα επέστρεφε κανένας Γερμανός στρατιώτης ζωντανός στην πατρίδα του. Οι Έλληνες είχαν νικήσει τις αυτοκρατορίες του άξονα. Τώρα όμως είχαν άλλα προβλήματα. Ο πόλεμος αποκάλυψε πράγματα, τα οποία ήταν καλά κρυμμένα. Διαχωρίστηκε ο λαός από την ηγεσία του. Ο λαός είχε δημιουργήσει με το αίμα του τη δική του ηγεσία. Το ΕΑΜ ήταν έτοιμο να σκοτώσει τους δοσίλογους των Γερμανών και ν' αφήσει στο απόλυτο περιθώριο τους αγγλόδουλους "παραθεριστές" του Νείλου. Είχε μάθει να ζει ελεύθερος και δεν θα ήθελε να επιστρέψει ξανά στους λακέδες των ιμπεριαλιστών. Αυτό όμως ήταν μια τρομακτική προοπτική για τους Άγγλους. Γιατί; Γιατί, χάνοντας τον έλεγχο της Ελλάδας, κινδύνευαν να χάσουν έναν πόλεμο στον οποίο είχαν νικήσει. Η ανεξάρτητη Ελλάδα ήταν απειλή για τα αγγλικά συμφέροντα στην περιοχή. Η ανεξάρτητη Ελλάδα θα μπορούσε να χειριστεί τα εθνικά της συμφέροντα με τρόπο που αυτά να απειλούσαν την αγγλική πολιτική. Μπορούσε να γίνει σύμμαχος με τους Σοβιετικούς και να καταστρέψει έναν μεγάλο σχεδιασμό. Ταυτόχρονα οι Άγγλοι στον καιρό του πολέμου είχαν χάσει το μεγάλο τους "πλεονέκτημα" στην Ελλάδα. Μέχρι τον πόλεμο εμφανίζονταν σαν οι προστάτες της ελευθερίας του ελληνικού λαού. Στον πόλεμο, εξαιτίας λαθών και πανικού, έχασαν τη συμπάθειά του. Οι Έλληνες, εξαιτίας του αγγλικού αποκλεισμού και λόγω της πείνας που ακολούθησε, έχασαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Δεν τους συμπαθούσαν πλέον. Για λόγους που δεν είναι του παρόντος να εξηγήσουμε, οι Αγγλοσάξονες αποφάσισαν την αλλαγή του παγκόσμιου σχεδιασμού. Σε συνεννόηση με τους Σοβιετικούς χώρισαν τον κόσμο σε Ανατολή και Δύση. Αυτό το έκαναν υποτίθεται για να εκμεταλλευτούν τη νίκη τους εις βάρος όλων των υπολοίπων. Για να λειτουργήσει όμως ένας τέτοιος σχεδιασμός, πρέπει να έχει μια ισορροπία. Το "οξυγόνο" της Δύσης ήταν τα πετρέλαια. Άρα έπρεπε η Ελλάδα, που βρισκόταν σ' εκείνον τον "δρόμο", να πάει με το μέρος του ισχυρού, ο οποίος προβλεπόταν να πάρει τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής. Στην προκειμένη περίπτωση με τους Αγγλοσάξονες. Οι Αγγλοσάξονες "καίγονταν" για τα πετρέλαια, γιατί χωρίς αυτά δεν είχε νόημα η νίκη τους. Ταυτόχρονα αυτά δεν ενδιέφεραν τη Σοβιετική Ένωση, γιατί είχε δικά της κοιτάσματα. Άρα το πρόβλημα για τον νέο σχεδιασμό ήταν να πάει η Ελλάδα εκεί όπου προβλεπόταν. Να μην αφεθεί να "παίζει" με τα συμφέροντα των ισχυρών, προκειμένου να ισχυροποιηθεί η ίδια. Το πρόβλημα ήταν να επιβληθούν εκ νέου στην Ελλάδα οι προδοτικές και "απούσες" ηγεσίες, που την "έδεναν" στο άρμα των Αγγλοσαξόνων. Πώς όμως θα γινόταν αυτό; Την Ελλάδα δεν την έλεγχαν πλέον αυτοί οι λακέδες. Αυτοί βρίσκονταν στις όχθες του Νείλου και δεν γνώριζαν καν αν μπορούν να επιστρέψουν με ασφάλεια στα σπίτια τους. Την Ελλάδα την έλεγχε το ΕΑΜ. Την έλεγχαν άνθρωποι, που τους "αγαπημένους" των Δυτικών τούς προόριζαν για εκτελέσεις. Τότε οι ισχυροί αποφάσισαν το χειρότερο δυνατό για τους Έλληνες. Τους έμπλεξαν σε έναν τρομερό εμφύλιο. Αυτοί οι οποίοι ελέγχονταν πλήρως από τον Στάλιν και τους Εγγλέζους δίχασαν τον ελληνικό λαό και τον έβαλαν να αλληλοεξοντωθεί. Κομμουνιστές και φασίστες έκαναν ό,τι τους διέταξαν τα' αφεντικά τους. Τα συμφέροντα ήταν μεγάλα και η κατάσταση επείγουσα για να υπάρξει καθυστέρηση. Οι Άγγλοι βιάζονταν πολύ, για να έχουν την πολυτέλεια να προστατεύσουν την εικόνα τους. Στα Δεκεμβριανά πυροβόλησαν Έλληνες. Βομβάρδισαν την Αθήνα. Γλίτωσαν τους δοσίλογους. Δολοφόνησαν εν ψυχρώ ήρωες της εθνικής αντίστασης. Επέβαλαν μισητούς βασιλείς. Μεθόδευσαν έναν τρομερό εμφύλιο. Εξόπλισαν εχθρούς, για να αλληλοεξοντωθούν πιο εύκολα. Έδωσαν εκ νέου την εξουσία στους αρχιστράτηγους με τις πιτζάμες. Ποτέ και κανένας ισχυρός στην ιστορία των ανθρώπινων πολέμων δεν φέρθηκε τόσο αχάριστα, τόσο άσχημα και τόσο ύπουλα στους συμμάχους του όσο φέρθηκαν οι Εγγλέζοι στους Έλληνες. Ακόμα και ο Ταμερλάνος σεβόταν τους συμμάχους του. Οι Άγγλοι δεν είχαν ούτε καν τον πολιτισμό του Ταμερλάνου. Αιματοκύλισαν έναν σύμμαχο, ο οποίος τους βοήθησε καθοριστικά στη μεγάλη μάχη. Έναν σύμμαχο, ο οποίος νικούσε τον εχθρό τους, όταν αυτός βομβάρδιζε το ίδιο το Λονδίνο. Έναν σύμμαχο, που έβαλε "πλάτη" για τη δική τους νίκη-αναρρίχηση στην κορυφή του Κόσμου. Έναν σύμμαχο, που δεν τους κόστισε τίποτε. Δεν τον βοήθησαν με στρατεύματα. Δεν τον βοήθησαν με εξοπλισμό. Οι Εγγλέζοι μόνον χαφιέδες έστελναν στην Ελλάδα. Αυτόν τον σύμμαχο στη συνέχεια τον ξέσκισαν. Όταν όλοι οι λαοί πανηγύριζαν τη νίκη σ' έναν πόλεμο που τον είχαν χάσει, οι Έλληνες έκλαιγαν για έναν πόλεμο που είχαν κερδίσει. Αυτά όλα ήταν αθλιότητες των Άγγλων. Αθλιότητες όμως, που τις "έβλεπαν" οι Έλληνες. Οι Άγγλοι είχαν περάσει πλέον τον Ρουβίκωνα. Ο κόσμος των Ελλήνων ήταν πλέον διαφορετικός. Το "φαινόμενο" πλέον είχε "κολλήσει" στους Αγγλοσάξονες. Του ήταν αδιάφοροι πλέον οι Τούρκοι. Του ήταν αδιάφοροι οι Γερμανοί, που ήταν νικημένοι. Οι Αγγλοσάξονες όχι μόνον τους σκότωσαν, αλλά και τους αδίκησαν στην ιστορική τους πορεία. Τους στέρησαν δόξα. Οι σύγχρονοι Έλληνες νίκησαν αυτοκρατορίες και αυτό αποκρύφτηκε από τους λαούς. Υποβαθμίσθηκε ακόμα και στους ίδιους τους Έλληνες από τις ίδιες της ελληνικές ηγεσίες. Μισούσαν οι ελληνικές ηγεσίες των λακέδων και των δοσίλογων τα επιτεύγματα των Ελλήνων, γιατί δεν συνέφεραν στα αφεντικά τους και δεν συμμετείχαν οι ίδιες πουθενά. Γι' αυτόν τον λόγο είπαμε στην αρχή του κειμένου ότι οι σύγχρονοι Έλληνες ούτε στο περίπου δεν γνωρίζουν τι έκαναν τον τελευταίο αιώνα. Ούτε στο περίπου δεν γνωρίζουν πόσο "κοντά" είναι στη δόξα των προγόνων τους. Το κατόρθωμα του ιταλικού μετώπου ?με δεδομένη τη διαφορά των τεχνολογιών των εποχών? ήταν μεγαλύτερο από τις ιστορικές Θερμοπύλες. Το κατόρθωμα του ΕΑΜ ?με βάση το ίδιο δεδομένο και με μια ναζιστική Γερμανία σε πλήρη ισχύ και υπό στρατιωτικό συναγερμό? ήταν μεγαλύτερο από την Επανάσταση του 1821. Το "φαινόμενο" είχε αποδείξει τη διαχρονική του συνέχεια και κάποιοι του στέρησαν τη δόξα. Αυτοί οι κάποιοι ήταν οι Αγγλοσάξονες. Τώρα πλέον οι Έλληνες θα είχαν απέναντί τους μόνον τους Αγγλοσάξονες. Τους Αγγλοσάξονες, που, για να τα καταφέρουν όλα αυτά, είχαν κάνει λάθη. Λάθη, πολλά λάθη. Οι Άγγλοι, προκειμένου να επιβάλλουν τον σχεδιασμό τους ?με δεδομένο εκείνη την εποχή την ανυπότακτη Ελλάδα του ΕΑΜ?, "αυτοκτόνησαν". Μπήκαν σε ένα κοινό σύστημα με τους Αμερικανούς και "έχασαν" τη μάχη μέσα σε λίγα χρόνια. Μέσα σε λίγα χρόνια καταστράφηκε η μεγαλύτερη αυτοκρατορία που είχε υπάρξει ποτέ στον κόσμο. Υπό την ηγεσία ενός ηλίθιου Τσόρτσιλ κατάφεραν το απίθανο. Προκάλεσαν τους χειρότερους εχθρούς του χριστιανικού συστήματος και ταυτόχρονα διέλυσαν την αυτοκρατορία τους. Αυτούς "κληρονόμησαν" οι Αμερικανοί. Το "φαινόμενο" είναι πλέον σταθερά "κολλημένο" στον Αγγλοσαξονισμό. Στον Αγγλοσαξονισμό, που εκφράζεται με τον ίδιο τρόπο, είτε ως Βρετανία είτε ως ΗΠΑ. Στον Αγγλοσαξονισμό, που επένδυσε την κυριαρχία του στο δίπολο με τη Σοβιετική Ένωση. Για όσο διάστημα υπήρχε Σοβιετική Ένωση, κανένας δεν κινδύνευε. Ακίνδυνο είναι το "φαινόμενο" σε τέτοιες συνθήκες. Μπορεί να "περιμένει", αλλά είναι ακίνδυνο. Οι γενιές μπορεί ν' αλλάζουν και να μην "ξεχνούν", αλλά δεν μπορούν να κάνουν και τίποτε. Η Σοβιετική Ένωση όμως δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των εμπνευστών της. Καταρρέει σαν χάρτινος πύργος τη δεκαετία του ενενήντα. Αυτό όμως αλλάζει τον γενικότερο σχεδιασμό ενός συστήματος, που είχε στηριχθεί πάνω σ' αυτήν. Άρα και πάλι θα πρέπει να δράσουν αυτοί οι οποίοι πρέπει να ελέγχουν τους λαούς και άρα και το "φαινόμενο". Οι Αγγλοσάξονες και πάλι ως ηγέτες και εκφραστές της Νέας Τάξης έπρεπε να έρθουν στην Ελλάδα, για να την "ευθυγραμμίσουν" με τα υπόλοιπα κράτη. Αυτό όμως προϋποθέτει νέες επεμβάσεις και άρα νέες προκλήσεις. Επεμβάσεις όμως και προκλήσεις στο "φαινόμενο" σε μια εποχή δύσκολη δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το "φαινόμενο" δεν ξεχνά. Το "φαινόμενο", αν σε βρει σε αδυναμία, θα σου επιτεθεί. Αυτό περιμένουμε τώρα. Οι Αγγλοσάξονες ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι γίνεται. Παίζουν παιχνίδια εις βάρος του "φαινομένου". Παίζουν παιχνίδια στην Κύπρο με το Σχέδιο Ανάν. Παίζουν στη Θράκη με τη μειονότητα. Παίζουν στη Μακεδονία με το όνομα. Παίζουν στην Ήπειρο με τους Αλβανούς. Παίζουν στο Αιγαίο με την υφαλοκρηπίδα. Διορίζουν πρωθυπουργούς ανάμεσα στους υπαλλήλους τους. Ελέγχουν τις υπηρεσίες ασφαλείας. Φακελώνουν πολίτες, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Παίζουν με τη "φωτιά" και δεν το καταλαβαίνουν. Στο απόγειο της δύναμής τους στην πραγματικότητα είναι πιο αδύναμοι από ποτέ. Ταυτόχρονα το "φαινόμενο" είναι πιο ισχυρό από ποτέ. Το αγγλοσαξονικό "δάσος" είναι θεόστεγνο και χωρίς άμυνες και το "φαινόμενο" σε υψηλές θερμοκρασίες. Ο ελληνικός πληθυσμός είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση από πλευράς γνώσης και νοοτροπίας. Είναι καθαρά ελληνικός στο επίπεδο της παιδείας και όχι μόνον στο επίπεδο των τύπων. Το "φαινόμενο" περιμένει. Το "φαινόμενο" δεν ξεχνά. Δεν ξεχνά ποιος το βύθισε στον εμφύλιο. Δεν ξεχνά ποιος του διχοτόμησε την Κύπρο. Δεν ξεχνά ποιος το έβαλε στη Χούντα. Δεν ξεχνά ποιος του λεηλάτησε την πατρίδα. Δεν ξεχνά και περιμένει. Περιμένει σαν να μην είχε να κάνει τίποτε άλλο όλους αυτούς τους αιώνες. Ένα "αεράκι" περιμένει και φτάνει εύκολα στην υπερατλαντική "Περσέπολη". Σύντομα θα πάρει "φωτιά" ο κόσμος. Την πιο λυτρωτική "φωτιά" που έχει δει στην ιστορία του. Μέσα σε λίγες μέρες κανένας δεν θα θυμάται τους Αγγλοσάξονες. Σαν να μην υπήρξαν ποτέ.

Μετά τη μάχη των Πλαταιών, όπου οι Σπαρτιάτες νίκησαν τους Πέρσες, ο στρατηγός Παυσανίας κάλεσε νικητές και νικημένους να δειπνήσουν μαζί, φέρνοντας ο καθένας τα φαγητά του. Οι Σπαρτιάτες σε δέκα λεπτά τα είχαν ετοιμάσει όλα και τα είχαν βάλει στο τραπέζι. Ήταν ο μέλας ζωμός. Οι άλλοι αργούσαν κι έφτασαν φορτωμένοι με πλήθος φαγητά, που τ' άπλωσαν, επιδεικτικά στο τραπέζι.  Τα κοίταξε ο Παυσανίας και κουνώντας το κεφάλι του είπε: «...Και είχατε την αξίωση εσείς κατάφορτα στομάχια να νικήσετε άνδρες, που δεν τους βάραινε παρά μόνο λίγο ζωμός;»

Έτσι ήταν το άγαλμα της Αθηνάς. Τι έγινε το αριστούργημα του Φειδία που κατηγορήθηκε ότι καταχράστηκε τον χρυσό Στολισμένο με έναν τόνο χρυσού, το χρυσελεφάντινο άγαλμα είχε ύψος 13 μέτρα και αποτελούσε ένα από τα πιο θαυμαστά γλυπτά του αρχαίου κόσμου. Τι συνέβη με τη δίκη εναντίον του Φειδία με την κατηγορία της κατάχρησης χρυσού Από τη mixanitouxronou.gr: To άγαλμα της Αθηνάς Βαρβακείου, που βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, είναι το πιο πιστό αντίγραφο του χρυσελεφάντινου αγάλματος της θεάς Αθηνάς. Δεν έχει το μέγεθος ούτε την λάμψη, που είχε το γιγαντιαίο άγαλμα του Φειδία, αλλά δημιουργήθηκε στα πρότυπα της Αθηνάς Παρθένου, που κοσμούσε το εσωτερικό του Παρθενώνα κατά την αρχαιότητα. Έτσι οι σημερινοί επισκέπτες μπορούν να φανταστούν την μεγαλοπρέπεια και την κομψότητα που είχε το αυθεντικό έργο του Φειδία.   Το αντίγραφο του χρυσελεφάντινου αγάλματος ανακαλύφτηκε το 1880 στο Βαρβάκειο Λύκειο γι’αυτό ονομάζεται Αθηνά του Βαρβακείου. Έχει ύψος 1,05 και χρονολογείται τον 2ο αιώνα π.Χ. Ο Παρθενώνας χτίστηκε προς τιμήν της προστάτιδας της πόλης, θεάς Αθηνάς και σχεδιάστηκε ώστε να χωράει το χρυσελεφάντινο άγαλμα στο εσωτερικό του. Ήταν τοποθετημένο σε ένα βάθρο στο σηκό του ναού και ο πυρήνας του αγάλματος ήταν κατασκευασμένος από ξύλο. Ο Φειδίας χρησιμοποίησε για τα γυμνά μέρη του σώματος ελεφαντόδοντο και για το ένδυμα και τα μαλλιά χρυσό βάρους 1.140 κιλών. Η θεά Αθηνά παρουσιαζόταν πάνοπλη να κοιτά προς την Ανατολή και να κρατά στο δεξί της χέρι τη θεά νίκη και στο αριστερό την ασπίδα και το δόρυ της. Είχε 13 μέτρα ύψος και ήταν εφάμιλλο της δόξας και της δύναμης της Αθήνας του Περικλή. Η Αθηνά Παρθένος, όπως τα περισσότερα έργα του Φειδία, ήταν ένα αριστούργημα. Φορούσε αττικό κράνος που ήταν διακοσμημένο με μυθικά ζώα, δωρικό πέπλο και μέσα στην ασπίδα της υπήρχε το ιερό της φίδι. Σε όλο το δημιούργημα, όπως και στον ναό του Παρθενώνα, υπήρχαν αναπαραστάσεις κενταυρομαχίας, γιγαντομαχίας και αμαζονομαχίας. Οι Αθηναίοι είχαν την ευκαιρία να το θαυμάσουν μόνο στις γιορτές της πόλης. Πιθανόν καταστράφηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. από μια πυρκαγιά που ξέσπασε στο εσωτερικό του ναού.   Η καταδίκη του Φειδία Την περίοδο του 438-433 π.Χ οι πολιτικοί αντίπαλοι του Περικλή κατηγόρησαν τον Φειδία ότι υπεξαίρεσε μέρος του χρυσού από το άγαλμα. Τόσο ο Περικλής, όσο και ο Φειδίας έβλεπαν τις πολιτικές αντιπαραθέσεις της εποχής τους και είχαν προβλέψει πως θα αντιδρούσαν αν τους κατηγορούσαν για κατάχρηση και σκάνδαλα γύρω από τις δαπάνες του έργου. Κατέγραψαν εγκαίρως σε μια μαρμάρινη στήλη που ήταν τοποθετημένη στην Ακρόπολη τα δημόσια έξοδα για την κατασκευή του αγάλματος. Μάλιστα ανέφεραν και το ακριβές βάρος του χρυσού που χρησιμοποιήθηκε. Όταν ο Φειδίας βρέθηκε κατηγορούμενος από τους πολιτικούς αντιπάλους του Περικλή, ζήτησε από το δικαστήριο να αφαιρεθεί όλο το χρυσάφι που στόλιζε το άγαλμα και να ζυγιστεί ξανά. Ο Φειδίας είχε φροντίσει τα διάφορα μέρη της ογκώδους κατασκευής να μπορούν να αποκολληθούν και σε περίπτωση που η πόλη χρειαζόταν χρυσό να μπορούσε να χρησιμοποιηθούν από το άγαλμα. Παράλληλα να μπορεί να ζυγιστεί και να αποδειχθεί ότι δεν υπήρξε κατάχρηση. Όταν το δικαστήριο το ζύγισε αποδείχθηκε η αθωότητα του Φειδία. Ωστόσο, δεν κατάφερε να γλιτώσει από τους αντιπάλους του. Επόμενη κατηγορία εναντίον του ήταν η προσβολή των θεών. Στο εσωτερικό της ασπίδας που κρατούσε η θεά Αθηνά, είχε σχεδιάσει δύο μορφές που έμοιαζαν με τον ίδιο και τον Περικλή. Η τοποθέτηση των προσώπων τους στο πλευρό των θεών θεωρήθηκε ύβρις και καταδικάστηκε. Ο Φειδίας τότε εγκατέλειψε θυμωμένος την Αθήνα και κατέφυγε στην Ολυμπία όπου δημιούργησε το έτερο κορυφαίο δημιούργημα του, το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία. Ήταν μια ηχηρή απάντηση στους συκοφάντες του, που έβαλαν πάνω απ΄όλα το πολιτικό συμφέρον τους.   Χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία στην Ολυμπία Ο Φειδίας όταν εγκαταστάθηκε στην Ολυμπία φιλοτέχνησε ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Δυστυχώς ούτε αυτό σώζεται. Το άγαλμα απεικόνιζε τον Δία, τον αρχηγό των Ολύμπιων θεών είχε 13 μέτρα ύψος και ήταν τοποθετημένο στο βάθος του ναού του Δία στην Ολυμπία. Αποτελούνταν επίσης από χρυσό, ελεφαντόδοντο και πολύτιμους λίθους. Ο Δίας παρουσιαζόταν καθιστός στο θρόνο του, είχε ένα στεφάνι από κλαδί ελιάς στο κεφάλι και κρατούσε στο δεξί του χέρι τη θεά Νίκη και στο αριστερό το σκήπτρο του. Το εργαστήριο που ο Φειδίας κατασκεύασε το άγαλμα ανακαλύφτηκε στα μέσα του 20ου αιώνα. Βρισκόταν απέναντι από το ναό του Δία και είχε ίδιες διαστάσεις με το σηκό του ναού. Το άγαλμα παρέμεινε στην Ολυμπία για οχτώ αιώνες. Η επικρατέστερη εκδοχή για την καταστροφή του είναι ότι τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και κάηκε, όπως το άγαλμα της θεάς Αθηνάς μετά από μια μεγάλη πυρκαγιά.

Όταν ο Αλέξανδρος ο Μέγας πέθανε, ο θάνατός του είχε συγκλονίσει ολόκληρη την οικουμένη. Και για την πομπή και την είσοδο του περίφημου άρματός του στην Αλεξάνδρεια μιλούσε ολόκληρος ο σύγχρονος τότε κόσμος. Ήταν το έτος 321 π.Χ., όταν σύσσωμος ο πληθυσμός της νεόκτιστης πρωτεύουσας της Αιγύπτου βρέθηκε μιαν αυγή επί ποδός, για να υποδεχτεί νεκρό τον ιδρυτή της τρανής πόλης. Επί οχτώ χρόνια άκουγε τα βήματά του να αντηχούν στις επαρχίες της Ασίας. Οι πνοές των ανέμων συμπαρέσερναν διαρκώς τις νύχτες και τα κατορθώματα του Μακεδόνα ήρωα. Αντιλάλησε η ηχώ της πτώσης των Σούσων και της Βαβυλώνας. Φάνηκε κατακόκκινη η ανατολή από τις φλόγες της πυρπολούμενης Περσέπολης. Τα επιτεύγματά του τραγουδήθηκαν σε άγνωστες και εξωτικές χώρες των Ινδών και των Τατάρων. Ιδού τώρα ένα άρμα πλησίαζε, ένα άρμα νεκρικό, μέσα στο οποίο είχαν χωρέσει τη σορό του γίγαντα της Ιστορίας. Ερχόταν να ταφεί στις οάσεις των ερήμων. Ο θνητός υιός του Δία θα θαβόταν στον ναό του πατρός του, Άμμωνος. Απεικόνιση της νεκρικής πομπής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, βασισμένη στις περιγραφές του Διόδωρου (19ος αιώνας) Όταν ο κατακτητής του κόσμου, δύο χρόνια νωρίτερα, το 323 π.Χ., είχε αφήσει την έσχατη πνοή του στη Βαβυλώνα, 33 μόλις ετών, οι λαοί, που τους σεβάστηκε όλους, είχαν καταρρακωθεί. Όσοι είχαν γνωρίσει τον Αλέξανδρο, τον θρήνησαν. Οι Ρωμαίοι μόνο χαίρονταν, γιατί θα διατηρούσαν έτσι την ανεξαρτησία τους. Η μητέρα του, η Ολυμπιάδα, κραύγασε: “Παιδί μου, σου προείπα ότι θα κυρίευες την οικουμένη. Αλλά, αλίμονο! Ήταν πολύ μικρός για σένα ο κόσμος και τον άφησες…” Ολυμπιάδα (373 π.Χ. – 316 π.Χ.) Ο Στρατηγός Φιλήμων ανέκραξε: “Βασιλείς της γης, μη θρηνείτε πια την τύχη σας. Κοιτάξτε τη τύχη του Τιτάνα!” Η νεκρική πομπή σίμωνε και οι κάτοικοι της Αλεξάνδρειας έκλαιγαν. Πρώτος φάνηκε ο Πτολεμαίος, ο υιός του Λάγου, με τα στρατεύματά του. Τον είχε διορίσει ο Αλέξανδρος Σατράπη της Αιγύπτου. Κατόπιν, ερχόταν ο Αριδαίος, ένας Μακεδόνας πρίγκηπας, ο οποίος βάδιζε επικεφαλής πλήθους αντιπροσώπων των άπειρων λαών του απέραντου κράτους, που θέλησαν να μετάσχουν της πομπής. Ήταν ένας από τους επτά σωματοφύλακες του Αλεξάνδρου και σ’ αυτόν είχε ανατεθεί η φροντίδα της κατασκευής του χρυσού άρματος. Ήταν κάτι υπέρλαμπρο το άρμα αυτό, θαύμα λεπτής τέχνης της χρυσοχοΐας. Χρυσό ολόκληρο, με χρυσά ελάσματα και χρυσούς τροχούς. Μόνο το έλασμα, που άγγιζε τη γη, ήταν από σίδηρο. Πάνω στο πελώριο άρμα δέσποζε ένας μικρός ναΐσκος, ολόχρυσος επίσης. Κίονες κομψού ιωνικού ρυθμού στήριζαν τη στέγη του, που ήταν ημικυκλική, μήκους 6 μέτρων και πλάτους 4 μέτρων και καλυπτόταν από χρυσές φολίδες. Μέσα στον ναό υπήρχε σαρκοφάγος, κατασκευασμένη από συμπαγή χρυσό. Αντί σκεπάσματος, είχε προσαρμοστεί στρώμα χρυσού επί του ταριχευμένου σώματος, τόσο καλλιτεχνικά, ώστε το κορμί του Μακεδόνα Στρατηλάτη εξείχε ως τέλειο ανάγλυφο με όλες τις λεπτομέρειες. Πλάι στο κεφάλι του νεκρού, πάνω σε μια μεταξωτή χρυσοποίκιλτη σημαία της Φοινικίδος, η οποία καθ’ όλη την αλεξανδρινή εποποιία έδινε το σύνθημα κατά τις μάχες των εφόδων, ήταν τοποθετημένα ορθά τα όπλα του αποθανόντος. Η σαρκοφάγος, που βρέθηκε στην Ισσό Γύρω από τον ναΐσκο, τέσσερα ψηλά θαυμάσια χρυσά ανάγλυφα καταλάμβαναν όλο το πλάτος της κάθε πλευράς του. Στο πρώτο ανάγλυφο, ο Αλέξανδρος παριστάνετο πάνω σε λαμπρό άρμα. Μεγαλοπρεπής στεκόταν, κρατώντας σκήπτρο, ενώ έφιπποι Μακεδόνες ευπατρίδες και Πέρσες ευγενείς, οι Αργυράσπιδες, προπορεύονταν του άρματος του ήρωα. Το δεύτερο ανάγλυφο απεικόνιζε παράταξη τάγματος ελεφάντων, ενώ τα υπόλοιπα ανάγλυφα παρουσίαζαν ελιγμούς του περίφημου ιππικού τάγματος των Εταίρων εν ώρα συμπλοκής και στόλο, έτοιμο να εξορμήσει. Έξω από τη θύρα του ναού βρισκόταν ένας μεγάλος χρυσός θρόνος. Φάνταζε πένθιμος, καθώς ήταν αδειανός, χωρίς τον δοξασμένο Στρατηλάτη. Από πάνω του, τραγέλαφοι χρυσοί βαστούσαν με το στόμα τους ένα στέμμα, που ακτινοβολούσε από τους σπινθηρισμούς των πολύτιμων λίθων όλων των χρωματισμών. Δύο πελώριοι χρυσοί λέοντες στέκονταν ως φύλακες έξω από τη θύρα του ναού. Έμοιαζαν εξαγριωμένοι και δάγκωναν αιχμές λογχών. Νίκες φτερωτές έτειναν τρόπαια στις τέσσερις γωνίες της στέγης. Μα, στο κέντρο, μια μεγαλύτερη Νίκη, ακριβώς στην κορυφή του θόλου, κρατούσε μέγα χρυσό στεφάνι ελιάς, που στραφτάλιζε, όταν οι ηλιακές ακτίνες έπεφταν πάνω του και έριχναν αστραπές φωτός γύρω από τον ναό και το άρμα. Τα εσωτερικά και εξωτερικά τοιχώματα ήταν κεντημένα με ρουμπίνια και μαργαριτάρια, ενώ θεσπέσιες γιρλάντες πολύχρωμων και εύοσμων λουλουδιών, που καθημερινώς ανακαινίζονταν, κοσμούσαν και αρωμάτιζαν διαρκώς ολόκληρο το πολυτελές κομψοτέχνημα. Μέγας Αλέξανδρος (356 π.Χ. – 323 π.Χ.) Σε τέσσερις άξονες, με τετραπλή καθένας σειρά ζυγών, ήταν προσαρμοσμένοι εξήντα τέσσερις ρωμαλέοι ημίονοι, ισοϋψείς, οι οποίοι έσερναν το άρμα. Φορούσαν χρυσά διαδήματα και μαργαριταρένια περιδέραια, ενώ πολλές σειρές ασημένιων κωδωνίσκων, που σκέπαζαν τους τραχήλους τους, αντηχούσαν αρμονικά σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων. Από τη Μεσοποταμία, τη Συρία, την Αίγυπτο, ο κόσμος προσέτρεχε στο πέρασμα του άρματος και συναθροιζόταν σε σιωπηλό προσκύνημα της σορού του Έλληνα ήρωα. Ύστερα, η σαρκοφάγος τοποθετήθηκε ευλαβικά στον ναό του Άμμωνος. Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 04/02/1936… Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ”, στις 04/02/1936 strangepress.gr

Α,Β,Γ,Δ,Ε,Ζ,Η,Θ,Ι,Κ,Λ,Μ,Ν,Ξ,Ο,Π,Ρ,Σ,Τ,Υ,Φ,Χ,Ψ,Ω α,β,γ,δ,ε,ζ,η,θ,ι,κ,λ,μ,ν,ξ,ο,π,ρ,σ,τ,υ,φ,χ,ψ,ω Η Αγγλική γλÏŽσσα έχει 490.000 λέξεις απÏŒ τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι απÏŒ την Ελληνική γλÏŽσσα.. (βιβλίο Γκίνες) Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλÏŽσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστÏŽν, διÏŒτι μÏŒνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν ÏŒρια.   Μπιλ Γκέιτς, Microsoft) Η Ελληνική και η Κινέζικη. είναι οι μÏŒνες γλÏŽσσες με συνεχή ζÏŽσα παρουσία απÏŒ τους ίδιους λαούς και.....στον ίδιο χÏŽρο εδÏŽ και 4.000 έτη. ÎŒλες οι γλÏŽσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια απÏŒ τη μητέρα των γλωσσÏŽν, την Ελληνική.   Francisco Adrados, γλωσσολÏŒγος). Η Ελληνική γλÏŽσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απÏŒδοση στις υπÏŒλοιπες γλÏŽσσες, ÏŒπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλÏŒτιμο ΜÏŒνον η Ελληνική γλÏŽσσα ξεχωρίζει τη ζωή απÏŒ το βίο, την αγάπη απÏŒ τον έρωτα. ΜÏŒνον αυτή διαχωρίζει, διατηρÏŽντας το ίδιο ριζικÏŒ θέμα, το ατύχημα απÏŒ το δυστύχημα, το συμφέρον απÏŒ το ενδιαφέρον. Το εκπληκτικÏŒ είναι ÏŒτι η ίδια η Ελληνική γλÏŽσσα μας διδάσκει συνεχÏŽς πÏŽς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιÏŒς είναι ο σωστÏŒς τρÏŒπος γραφής ακÏŒμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει. Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνÏŽσεις Αρχαίων ΕλληνικÏŽν, είναι προφανές ÏŒτι γράφεται με «ει» και ÏŒχι με «ι» ÏŒπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λÏŒγος είναι πολύ απλÏŒς, το «πειρούνι» προέρχεται απÏŒ το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπÏŽ-διαπερνÏŽ, ακριβÏŽς επειδή τρυπάμε με αυτÏŒ το φαγητÏŒ για να το πιάσουμε. Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθÏŽς προέρχεται απÏŒ το «κριμένος» (αυτÏŒς που έχει δηλαδή κριθεί) και ÏŒχι βέβαια απÏŒ το «κρυμμένος» (αυτÏŒς που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) ÏŒχι μÏŒνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφÏŒσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανÏŒηση της γλÏŽσσας μας. Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτÏŒ που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλÏŽσσα περισσÏŒτερο απÏŒ οτιδήποτε άλλο, είναι η γνÏŽση των Αρχαίων ΕλληνικÏŽν. Είναι πραγματικά συγκλονιστικÏŒ συναίσθημα να μιλάς και ταυτÏŒχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβÏŽς λές, ενÏŽ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτÏŒχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτÏŒ τρÏŒπο στο σχολείο ÏŽστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τÏŒσο ÏŒμορφο και συναρπαστικÏŒ.   Η ΣΟΦΙΑ Στη γλÏŽσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινÏŒμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλÏŽσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθÏŽς αντίθετα με τις άλλες γλÏŽσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά απÏŒ γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλÏŽσσα ÏŒπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε ÏŒλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και απÏŒ την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτÏŒ το λÏŒγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλÏŽσσα απÏŒ τις υπÏŒλοιπες «σημειολογικές» γλÏŽσσες. Μάλιστα ο μεγάλος φιλÏŒσοφος και μαθηματικÏŒς Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιÏŒτητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλÏŽσσα υπήρξε η σπουδαιÏŒτερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλÏŽσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικÏŒ της περιεχÏŒμενο». ÎŒπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «Î¬ρχων» είναι αυτÏŒς που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακÏŒμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικÏŒ να έχει κανείς δική του γη / δικÏŒ του σπίτι. Ο «βοηθÏŒς» σημαίνει αυτÏŒς που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ÏŒτι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανÏŒ (α + στήρ απÏŒ το ίστημι που σημαίνει στέκομαι). ΑυτÏŒ που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ÏŒτι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιÏŒτητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρÏŒπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθÏŒνος» ετυμολογείται απÏŒ το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειÏŽνομαι. Και πραγματικά ο φθÏŒνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττÏŽνει ως ανθρÏŽπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, ÏŒταν αναφερÏŒμαστε σε κάτι που είναι τÏŒσο πολύ ÏŽστε να μην τελειÏŽνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «Î¬φθονο». Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται απÏŒ την «ÏŽρα». ΔιÏŒτι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ÏŽρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο ÏŒταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητÏŒ είναι ωραίο ÏŒταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε. ΑκÏŒμα έχουμε την λέξη «ελευθερÎ¯α» για την οποία το «ΕτυμολογικÏŒν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν ÏŒπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς ÏŒπου αγαπά .. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι ÏŒταν έχεις τη δυνατÏŒτητα να πάς ÏŒπου αγαπάς. ΠÏŒσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!! Το άγαλμα ετυμολογείται απÏŒ το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή ÏŒταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα ÏŒμορφο αρχαιοελληνικÏŒ άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και απÏŒ το θέαμα αυτÏŒ επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε ÏŒμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ÏŒτι είναι σύνθετη απÏŒ αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, ÏŒταν βλέπουμε ένα ÏŒμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε ÏŒμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευÏŒμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε ÏŒλοι ÏŒτι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία. Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλÏŽσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. ΑπÏŒ το στερητικÏŒ «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο. Σε αυτÏŒ το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μÏŒνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονÏŒμασαν το άγαλμα, statua απÏŒ το ΕλληνικÏŒ «Î¯στημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονÏŒμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσÏŽν, αυτÏŒ που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τÏŒσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα. Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλÏŽσσα με τη σκέψη του ανθρÏŽπου. ÎŒπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλÏŽσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστÏŽς προσπαθούσε να περιορίσει την γλÏŽσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρÏŽπων, καταργÏŽντας συνεχÏŽς λέξεις. «Η γλÏŽσσα και οι κανÏŒνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικÏŒς ποιητής των Ρουμάνων. Μια πολύπλοκη γλÏŽσσα αποτελεί μαρτυρία ενÏŒς προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ÏŒτι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκÏŽς λÏŒγο και ÏŒχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.   Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιÏŒτητα ονομαζÏŒταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται απÏŒ το ρήμα «Î¬δω» που σημαίνει τραγουδÏŽ. ÎŒπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαÏŠκÏŒς ΝικηφÏŒρος Βρεττάκος: «ÎŒταν κάποτε φύγω απÏŒ τούτο το φÏŽς θα ελιχθÏŽ προς τα πάνω, ÏŒπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχÏŒν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρÏŒμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλÏŽσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική». Ο γνωστÏŒς Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία απÏŒ το ταξίδι του στην Ελλάδα:«Î†κουγα αυτούς τους ανθρÏŽπους να συζητούν σε μια γλÏŽσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. ΑυτÏŒ το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιÏŽν μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρÏŒγονο, που μιλούσε μια γλÏŽσσα τÏŒσο μακρινή στο παρελθÏŒν, μα οικεία και μÏŒνο απÏŒ τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, ÏŒπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ÏŒτι ο αληθινÏŒς μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει». Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικÏŒς Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ÏŒτι η μουσικÏŒτητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής. Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικÏŒτατη και γονιμÏŒτατη γλÏŽσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ÏŒτι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νÏŒτες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου. «Οι τÏŒνοι της Ελληνικής γλÏŽσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανÏŒνες προφυλάττουν απÏŒ την παραφωνία μια γλÏŽσσα κατ' εξοχήν μουσική, ÏŒπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθÏŽνουν τις κακÏŒηχες συγχορδίες», ÏŒπως σημειÏŽνει η φιλÏŒλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου. Είναι γνωστÏŒ εξάλλου πως ÏŒταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην ΡÏŽμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακÏŒμη και ÏŒσοι δεν γνÏŽριζαν Ελληνικά, τους ανθρÏŽπους που «ελάλουν ÏŽς αηδÏŒνες». ΔυστυχÏŽς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικÏŒτητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανÏŽς στα μαύρα χρÏŒνια της Τουρκοκρατίας. Να τονίσουμε εδÏŽ ÏŒτι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροÏŠδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά απÏŒ ÏŒ,τι εμείς οι άνθρωποι της πÏŒλεως. Η Ελληνική γλÏŽσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικÏŒτητά της. ÎŒπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλÏŽσσα εύηχη, γεμάτη μουσικÏŒτητα». Πηγή

Διαβάζετε αυτό το άρθρο επειδή έχετε κοίταξε στη Διαχείριση εργασιών και αναρωτήθηκε τι στο καλό είναι όλες εκείνες τις διαδικασίες rundll32.exe, και γιατί βρίσκονται σε εξέλιξη ... Λοιπόν, τι είναι αυτά; Εξήγηση Εάν έχετε κάπιο χρονικό διάστημα γύρω από τα Windows, έχετε δει τα τρισεκατομμύρια των αρχείων. DLL (Dynamic Link Library) σε κάθε φάκελο μιας εφαρμογής, τα οποία χρησιμοποιούνται για την λογική της εφαρμογής. Επειδή δεν υπάρχει τρόπος να ξεκινήσει άμεσα ένα αρχείο DLL, η εφαρμογή rundll32.exe χρησιμοποιείται απλά για να ξεκινήσει τη λειτουργία. Αυτό το εκτελέσιμο αρχείο είναι ένα έγκυρο μέρος των Windows, και κανονικά δεν πρέπει να αποτελεί απειλή.   Σημείωση   Η έγκυρη διαδικασία βρίσκεται συνήθως στο \ Windows \ System32 \ rundll32.exe, αλλά μερικές φορές κάποια spyware χρησιμοποιούν το ίδιο όνομα αρχείου και αρχίζει να τρέχει από έναν διαφορετικό κατάλογο, ώστε να αποκτήσει μεταμφίεση. Αν νομίζετε ότι έχετε κάποιο πρόβλημα, θα πρέπει να εκτελέσετε μια σάρωση πάντα για να είστε σίγουροι, αλλά αν δεν είστε σίγουροι, μπορούμε να εξακριβώσει τι ακριβώς συμβαίνει ... έτσι συνεχίστε να διαβάζετε. Χρήση της Διαχείρισης εργασιών των Windows Vista Ένα από τα μεγάλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα στη Διαχείριση εργασιών των Windows Vista είναι η δυνατότητα να δείτε ολόκληρη την εντολή γραμμής για κάθε εφαρμογή που εκτελείται. Για παράδειγμα, θα δείτε ότι έχω δύο διαδικασίες rundll32.exe στην λίστα μου εδώ: Αν πάτε View \ Select Columns , θα δείτε την επιλογή Command Line (Γραμμή Εντολών) στη λίστα, η οποία θα θέλετε να ελέγξετε. Τώρα μπορείτε να δείτε την πλήρη διαδρομή για το αρχείο της λίστας, που θα παρατηρήσετε ότι είναι η έγκυρη διαδρομή για το rundll32.exe στο System32 φάκελο. Αν δέν εντοπίσετε το αρχείο, σε αυτό το παράδειγμα είναι nvmctray.dll, και θα το δούμε συνήθως όταν τοποθετείτε το ποντίκι σας πάνω από το όνομα του αρχείου: Διαφορετικά, μπορείτε να ανοίξετε τις ιδιότητες (Properties) και να δείτε την περιγραφή του αρχείου, το οποίο συνήθως θα σας λέει το σκοπό για αυτό το αρχείο. Αφού ξέρουμε τι είναι, μπορούμε να καταλάβουμε αν θέλουμε να το απενεργοποιήσουμε ή όχι. Αν δεν υπάρχει καμία πληροφορία, θα πρέπει να το κάνετε αναζήτηση στο Google η ρωτήστε μας εδώ στο φόρουμ. Χρησιμοποιώντας το Process Explorer σε Vista ή τα XP Αντί να χρησιμοποιήσουμε το Task Manager, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το δωρεάν βοηθητικό πρόγραμμα Process Explorerαπό τη Microsoft για να καταλάβουμε τι συμβαίνει, Το οποία έχει το πλεονέκτημα, επίσης, να εργάζεται σε Windows XP. Απλά ξεκινήσει το Process Explorer, και αν χρησιμοποιείτε Vista, θα πρέπει να επιλέξτε File \ Show Details for All Processes (Αρχείο \ Εμφάνιση λεπτομερειών για όλες τις διαδικασίες.) Τώρα, όταν αιωρείται πάνω από το Rundll32.exe στη λίστα, θα δείτε μια επεξήγηση, με λεπτομέρειες για το τι είναι στην πραγματικότητα: Ή μπορείτε να κάνετε δεξί κλικ, επιλέξτε Properties (Ιδιότητες), και στη συνέχεια ρίξτε μια ματιά στην καρτέλα για να δείτε το πλήρες όνομα διαδρομής που δρομολογείται, και μπορείτε να δείτε ακόμη και τη μητρική διαδικασία, η οποία στην προκειμένη περίπτωση είναι το κέλυφος των Windows (Explorer.exe ), αναφέροντας ότι ήταν πιθανό να ξεκίνησε από μια συντόμευση ή απ'τό σημείο εκκίνησης. Μπορείτε να περιηγηθείτε προς τα κάτω και δείτε τα στοιχεία του αρχείου, ακριβώς όπως κάναμε στην ενότητα Διαχείριση εργασιών. Στην περίπτωση μου, είναι ένα μέρος του πίνακα ελέγχου NVIDIA, και έτσι δεν πρόκειται να κάνο τίποτα γι 'αυτό. Απενεργοποίηση της Διαδικασίας Ανάλογα με το ποια είναι η διαδικασία, αν θα θέλετε να το απενεργοποιήσετε κατ 'ανάγκη, μπορείτε αν θέλετε να πληκτρολογήσετε msconfig.exe στο σημείο start menu search (αναζήτησης μενού έναρξης). Απλώς αποεπιλέξτε το για να το αποτρέψετε από την αυτόματη εκκίνηση. Μερικές φορές δεν εμφανίζονται όλα τα αρχεία στη καρτέλα startup (εκκίνησης), οπότε τότε μάλλον θα πρέπει να κάνετε κάποια καλύτερη έρευνα για να καταλάβετε από που ξεκινάνε. Για παράδειγμα, εάν έχετε ανοίξει το Display Properties (Ιδιότητες οθόνης) στα XP θα δείτε ένα άλλο Rundll32.exe στη λίστα, επειδή τα Windows χρησιμοποιούν εσωτερικά rundll32 για να τρέξει αυτό το πλαίσιο διαλόγου.

Μπορεί να είναι δύσκολο να βρεθούν στοιχεία στα Windows 7 / 8 (8.1), λόγω ότι η κρυφές λειτουργίες είναι περιορισμένες. Μπορείτε να έχετε πρόσβαση σε όλες τις ρυθμίσεις σε ένα μόνο φάκελο με αυτό το μικρό τέχνασμα.  Δημιουργήστε ένα νέο φάκελο οπουδήποτε θέλετε (κατά προτίμηση Desktop)  Ονομάστε τον φάκελο σε [ GodMode.{ED7BA470-8E54-465E-825C-99712043E01C} ] χωρίς τα ησαγωγικά. Αυτός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να δείτε το φουσκωμένο interface των Windows και περιορισμένα UI. Αυτό είναι βασικά μια λίστα Πίνακα Ελέγχου.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο μυστηριώδες σε έναν υπολογιστή με Windows από τη Registry, γι?αυτό και θα εξηγήσουμε ακριβώς τι είναι, πώς λειτουργεί, και αν θα πρέπει να την καθαρίζετε. Στην πορεία θα καταρίψουμε και μερικούς μύθους για τη Registry. Τι είναι η Registry; H Registry των Windows είναι μια βάση δεδομένων που αποθηκεύει ρυθμίσεις για τα πάντα σε έναν υπολογιστή με Windows , από ρυθμίσεις εφαρμογών, κωδικούς πρόσβασης των χρηστών, πληροφορίες για τους drivers των συσκευών, ρυθμίσεις των Windows, και πολλά άλλα ακόμη. Οι ρυθμίσεις των εφαρμογών συνήθως αποθηκεύονται σε αρχεία κειμένου, και κάθε εφαρμογή έχει το δικό της ξεχωριστό αρχείο. Η Registry των Windows λύvει αυτό το πρόβλημα, παρέχοντας ένα μέρος όπου αποθηκεύονται όλες οι ρυθμίσεις όλων των εφαρμογών. H αποθήκευση όλων αυτών των ρυθμίσεων σε ένα ενιαίο χώρο με μορφή βάσης δεδομένων, σημαίνει ότι η πρόσβαση σε μεταβλητές της Registry είναι πολύ ταχύτερη από ό, τι να αναλύει ένα αρχείο κειμένου για κάθε εφαρμογή. Η Registry αποθηκεύεται στη μνήμη RAM κάθε φορά που ξεκινάει ο υπολογιστής μας, έτσι η πρόσβαση σε αυτή είναι σχεδόν άμεση. Επεξεργασία της Registry Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι για την επεξεργασία της Registry, αλλά τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούμε το βοηθητικό πρόγραμμα regedit.exe για να κάνουμε αλλαγές. Για να ξεκινήσουμε το regedit.exe, πληκτρολογούμε στο πεδίο αναζήτηση του μενού Έναρξη ?regedit.exe?. Μόλις ανοίξει το πρόγραμμα επεξεργασίας της Registry, θα παρουσιαστούν όλα τα κλειδιά της Registry στην αριστερή στήλη, και οι μεταβλητές στα δεξιά. Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνετε κατά την επεξεργασία της Registry, είναι να κρατήσετε ένα αντίγραφο ασφαλείας του κλειδιού, πριν κάνετε οποιεσδήποτε αλλαγές. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το regedit.exe για να συνδεθείτε με άλλον υπολογιστή και να επεξεργαστείτε τη Registry. Μπορείτε επίσης να επεξεργαστείτε τη Registry από τη γραμμή εντολών χρησιμοποιώντας την εντολή reg.exe, η οποία είναι εξαιρετικά χρήσιμη στην περίπτωση που ο υπολογιστής δεν ξεκινάει. Τι είναι τα .reg αρχεία; Σίγουρα θα έχετε βρει σε διάφορα sites αρχεία με κατάληξη .reg τα οποία παρέχονται για να προσθέσετε μια ρύθμιση στη registry γρηγορότερα. Αυτά τα αρχεία δεν είναι τίποτα περισσότερο από απλά αρχεία κειμένου που περιέχουν οδηγίες για το regedit.exe έτσι ώστε να προσθέσει, να αλλάξει ή να αφαιρέσει κλειδιά από τη Registry. Εμείς προτείνουμε, όταν βρίσκετε τέτοια αρχεία, πριν τα εκτελέσετε να τα ανοίγετε με το notepad και να βλέπετε τα περιεχόμενά τους. Σε γενικές γραμμές όμως, είναι αφαλέστερο να χρησιμοποιείτε τέτοια αρχεία από το να προσπαθήσετε μόνοι σας να κάνετε τις αλλαγές, με την προϋπόθεση ότι εμπιστεύεστε τον δημιουργό των αρχείων. Πώς αποθηκεύεται η Registry, και πώς παίρνουμε Back Up; Υποθετικά η registry αποθηκεύει όλες τις πληροφορίες σε ένα αρχείο αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Όλες οι πληροφορίες της Registry εκτός από την HKEY_CURRENT_USER αποθηκεύονται στον φάκελο % SystemRoot% \ System32 \ Config, και όλες οι υπόλοιπες είναι αποθηκευμένες στον φάκελο % SystemRoot% \ Profiles \ Username. Ο καλύτερος τρόπος για τη δημιουργία backup της registry είναι η δημιουργία ενός σημείου επαναφοράς συστήματος, αλλά υπάρχουν και πολλές δημοφιλείς εφαρμογές δημιουργίας backup οι οποίες μας καλύπτουν. Αν το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να κάνουμε backup ένα τμήμα της Registry, τότε ανοίγουμε το regedit.exe, βρίσκουμε το κλειδί που θέλουμε να κάνουμε backup, κάνουμε δεξί κλικ και πατάμε ?Εξαγωγή?, έτσι θα αποθηκεύσουμε το κλειδί σε μορφή κειμένου. Αυτή η λειτουργία είναι πολύ χρήσιμη για να κρατήσουμε backup του HKEY_CURRENT_USER για την περίπτωση που χρειαστεί να επαναφέρουμε τις ρυθμίσεις μας μετά από hacking της Registry. Για τον μέσο χρήστη, η Επαναφορά Συστήματος σύμφωνα με την Microsoft είναι η καλύτερη λύση. Πρέπει να καθαρίζουμε την Registry; Το ίντερνετ είναι ασφυκτικά γεμάτο από διαφημίσεις με εφαρμογές για καθαρισμό της Registry, οι οποίες υποστηρίζουν ότι θα κάνουν τον υπολογιστή σας ταχύτερο. Ισχύει όμως αυτό; Η αληθινή απάντηση, η οποία καταρρίπτει αυτό τον μύθο, είναι ότι οι περισσότερες από αυτές τις εφαρμογές δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό. . Εάν το σκεφτούμε για λίγο, θα συνειδητοποιήουμε ότι, η Registry περιέχει πολλές εκατοντάδες χιλιάδες κλειδιά (μπορεί και περισσότερα), και η αφαίρεση 50 ή ακόμη και 100 από αυτά τα κλειδιά δεν πρόκειται να αυξήσει τις επιδόσεις του συστήματός μας. Ο εμπειρογνώμονας των Windows Ed Bott έχει μια ισχυρότερη επιχειρηματολογία σχετικά με το θέμα: Μην τρέχετε εφαρμογές καθαρισμού της Registry. Δεν θα τις αποκαλέσω ?απάτη?, αλλά τι πιθανά οφέλη μπορεί να έχει η απόδοση του συστήματός σας από το "καθάρισμα" μερικών αχρείαστων καταχωρήσεων της Registry και την διαγραφή μερικών αδέσποτων DLL αρχείων; Βάση των παραπάνω, υπάρχουν μερικές περιπτώσεις όπου ο καθαρισμός της Registry θα μπορούσε να αποφέρει ορισμένα οφέλη στις επιδόσεις, για παράδειγμα στην περίπτωση που έχετε εγκαταστήσει κάτι το οποίο επηρεάζει τα Windows με κάποιο τρόπο, δεν λειτουργεί σωστά, και επίσης η απεγκατάσταση δεν αφαιρεί τα απαραίτητα κλειδιά. Τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα μπορούν να προληφθούν, απλά πρέπει να είστε πιο προσεκτικοί για το τι θα εγκαταστήσετε στον υπολογιστή σας. Τι γίνεται με την ανασυγκρότηση της Registry; Ένας άλλος ισχυρισμός που συχνά διαβάζουμε για τη Registry είναι ότι θα πρέπει να κάνουμε ανασυγκρότηση τακτικά για να μην είναι ο υπολογιστής μας πολύ αργός. Η Microsoft παρέχει την εφαρμογή PageDefrag για τα Windows XP. Οι χρήστες των Windows 7 ή των Vista θα πρέπει να εγκαταστήσουν μια δωρεάν εφαρμογή όπως είναι η Auslogics Registry Defrag για ανασυγκρότηση της Registry. Αυτό που οι περισσότεροι χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών δεν συνειδητοποιούν, είναι ότι η Registry είναι φορτωμένη στη μνήμη RAM από τη στιγμή που ξεκινάει ο υπολογιστής, που σημαίνει ότι όλες οι αλλαγές στη Registry γίνoνται απ?ευθείας στη μνήμη, και στη συνέχεια αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο. Έτσι, ενώ θα προσπαθήσουμε για μια μικρή αύξηση των επιδόσεων του συστήματός μας, στην πραγματικότητα το σύστημά μας δεν πρόκειται ξαφνικά να γίνει απίστευτα γρήγορο, επειδή κάναμε ανασυγκρότηση της Registry. Registry Hacks Οι περισσότεροι θα αναρωτιέσται πως μπορούμε να κάνουμε αλλαγές στην Registry για κάποια συγκεκριμένη εφαρμογή. Πριν ξεκινήσετε θα πρέπει να κατεβάσετε και να εγκαταστήσετε την εφαρμογή Process Monitor. Μόλις ανοίξει η εφαρμογή Process Monitor, θα πρέπει να προσθέσετε ένα φίλτρο για την εφαρμογή που θέλετε να παρακολουθείσετε. Μόλις προσθέσετε το φίλτρο και καθαρίσετε τα logs, μπορείτε να παρακολουθείτε ποια κλειδιά της Registry επηρεάζονται όταν αλλάζετε μια ρύθμιση στην εφαρμογή που παρακολουθείτε. Στη συνέχεια μπορείτε να σταματήσετε την καταγραφή των κλειδιών, και να εξετάσετε τι αλλαγές έχουν προκύψει σε αυτά. Εάν εντοπίσετε το κλειδί που θέλετε να κάνετε αλλαγές, κρατήστε πρώα ένα αντίγραφο ασφαλείας του κλειδιού, και στη συνέχεια προβείτε σε αλλαγές στις τιμές, για να δείτε τι θα συμβεί.