Σπίτι & Κήπος

  Η σιτρονέλα είναι ένα φυτό με λεμονάτη μυρωδιά, το αιθέριο έλαιο του οποίου χρησιμοποιείται ευρέως στην αρωματοθεραπεία αλλά και στην αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας. Έχει τονωτική, αντιμικροβιακή και αντισηπτική δράση, ενώ χρησιμοποιείται ευρέως και στη μαγειρική. Η ιδιότητα για την οποία είναι περισσότερο γνωστή είναι η φυσική προστασία που παρέχει από τα κουνούπια. Η εντομοαπωθητική δράση της σιτρονέλας οφείλεται στα συστατικά σιτρονελάλη και γερανιόλη. Στο εμπόριο κυκλοφορούν αυτοκόλλητα εμποτισμένα με το αιθέριο έλαιο του φυτού, λοσιόν για επάλειψη ή ψεκασμό στο σώμα και τα ρούχα, αλλά και σαμπουάν, αφρόλουτρα και κρέμες σώματος. Πώς θα φτιάξετε λοσιόν με σιτρονέλα Προμηθευτείτε από ένα κατάστημα με αιθέρια έλαια ή ένα φαρμακείο τα εξής: 85 ml καθαρό οινόπνευμα 5 ml σιτρονέλα 5 ml λεμονόχορτο 5 ml δεντρολίβανο Αναμείξτε όλα τα υλικά σε ένα μπουκάλι και κάνετε επάλειψη στο σώμα με τη λοσιόν. Εναλλακτικά μπορείτε να προσθέσετε σε μια ουδέτερη κρέμα (κρέμα βάσης) που θα αγοράσετε από το φαρμακείο μερικές σταγόνες σιτρονέλας και να κάνετε επάλειψη.    

  Υλικά 1 με 2 μεγάλα πορτοκάλια 1/4 της κούπας ζάχαρη άχνη ένα κοφτερό μαχαίρι για να κόψετε τις φέτες ένα μικρό κόσκινο για την ζάχαρη Εκτελεση Κόψτε τις φέτες όσο πιο λεπτές και ίσιες μπορείτε. Ταμπονάρετε κάθε φέτα με χαρτί κουζίνας για να φύγει η υγρασία. Στη συνέχεια τοποθετήστε σε ένα ταψί αντικολλητικό χαρτί και τοποθετήστε επάνω τις φέτες. Είναι πολύ σημαντικό να βάλετε το αντικολλητικό γιατί δεν θέλουμε το οξύ απο τα πορτοκάλια να αντιδράσει με το μέταλλο του ταψιού και να χαλάσει το χρώμα τους. Αφού τις έχετε τοποθετήσει όμορφα στη σειρά, κοσκινίστε λίγη ζάχαρη άχνη επάνω στις φέτες. Αφού τελειώσετε γυρίστε τις απο την άλλη πλευρά και κάντε το ίδιο. Τοποθετήστε το ταψί στο φούρνο στους 100 βαθμούς για 2 με 3 ώρες. Δεν τις ψήνουμε, θέλουμε να τις αποξηράνουμε και αυτή είναι μια διαδικασία που θέλει το χρόνο της. Περίπου στα μισά του χρόνου, γυρίστε τις για να είναι το αποτέλεσμα ομοιόμορφο. Όταν έχουν στεγνώσει και κρυώσει εντελώς τις βγάζετε απο το φούρνο και τις αφήνετε να ξεκουραστούν Τη ζάχαρη άχνη την βάζουμε αφενός για να πάρουν μια όμορφη γυαλάδα και αφετέρου για να αποκτήσουν μια ελαφριά γλυκιά γεύση σε περίπτωση που θέλουμε να τις χρησιμοποιήσουμε στο τσάι μας ή σαν ντεκόρ σε γλυκά. Μπορείτε να το προσπεράσετε αυτό το βήμα. Εαν δεν θέλετε να τις χρησιμοπιήσετε κατευθείαν μπορείτε να τις αποθηκεύσετε σε αεροστεγώς κλεισμένα βάζα και σε σκοτεινό μέρος. Με παρόμοιο τρόπο μπορείτε να αποξηράνετε και φέτες λεμονιού ή άλλων εσπεριδοειδών.  

Υλικα 1 κιλό σταφίδες φύλλα δάφνης Εκτελεση   Βάζω τις σταφίδες σε ένα μεγάλο το μπολ, αφαιρώ τα μεγάλα κοτσάνια και κλαδιά και τις ξεπλένω με νερό 3 φορές.   Τις στραγγίζω καλά, να φύγουν τα νερά.   Τις απλώνω στο ταψί, σκεπάζω με τούλι και το στερεώνω καλά.   Τις αφήνω στον δυνατό ήλιο για 2 μέρες, ενώ τις ανακατεύω ανά κάποιες ώρες (4 ώρες περίπου). Το βράδυ τις μεταφέρω κάτω από στέγαστρο για να μην πέσει πάνω τους υγρασία.   Τις ελέγχω να μην ξεραθούν υπερβολικά και στεγνώσουν εντελώς.   Όταν είναι έτοιμες, με υπομονή αφαιρώ από κάθε μια τα μικρά κοτσάνια τους.   Τις αποθηκεύω σε βάζο γυάλινο ή πλαστικό.   Βάζω δύο χούφτες σταφίδες, πιέζω καλά, να συμπιεστούν, προσθέτω φύλλα δάφνης (ή και γαρύφαλλο) συνεχίζω άλλες δύο χούφτες σταφίδες, συμπιέζω, φύλλα δάφνης και συνεχίζω όμοια μέχρι να γεμίσει το βάζο.   Κλείνω καλά και το φυλάω στο ψυγείο για όλο το χρόνο.  

Υπερικόν το διάτρηρον, (Hypericaceae), βάλσαμο, σπαθόχορτο, St.-John's-wort Η λέξη Perforatum προέρχεται από τα λατινικά, που μεταφράζουν το ελληνικό «διάτρητο». Τα φύλλα είναι φωτεινά κίτρινα-πορτοκαλί. Τα πέταλα, συνήθως κίτρινα. Όταν γυρίσουν προς το φως, αποκαλύπτουν ημιδιαφανείς στιγμές που δίνουν την εντύπωση πως είναι διάτρητες. Οι κουκίδες αυτές δεν είναι όμως τρύπες, αλλά έγχρωμα αιθέρια έλαια και ρητίνες. Αν τρίψει κανείς τις μαύρες αυτές κουκίδες που έχουν τα 5 πέταλα με τα δάχτυλά του, αυτά θα γίνουν κόκκινα. Για πολλούς φυτοθεραπευτές, αυτές οι μαύρες-κόκκινες κουκίδες περιέχουν μερικά από τα πιο πολύτιμα και αποτελεσματικά φυτικά συστατικά. Οι στήμονες του φυτού έχουν ιδιαίτερη μορφή, με στερεό κυλινδρικό στέλεχος, με δύο γραμμές που εξέχουν κατά μήκος. Αυτές οι γραμμές κάνουν τον στήμονα να μοιάζει επίπεδος, πράγμα εντελώς ασυνήθιστο στον κόσμο των φυτών. Περιέχει υπερικίνη και ψευδο-υπερικίνη, φλαβονοειδή (16% στα φύλλα), ξανθόνες, φαινολικά οξέα, αιθέρια έλαια (0,13% σε ολόκληρο το φυτό). Το βαλσαμόχορτο απασχόλησε τη θεραπευτική από την αρχαιότητα, ο Γαληνός και ο Διοσκουρίδης το αναφέρουν σαν διουρητικό, επουλωτικό, εμμηναγωγό, αιμοστατικό. Στη διάρκεια του μεσαίωνα αποδόθηκαν στο φυτό μαγικές ιδιότητες, ιδίως αν η συγκομιδή γινόταν στις 24 Ιουνίου, ημέρα εορτασμού του Α. Ιωάννη. Πώς και γιατί ονομάστηκε το φυτό βότανο του Αι Γιάννη, «St.-John's-wort» είναι άγνωστο. Πάντως σύμφωνα με τη σχετική «συζήτηση», στη Βίβλο αναφέρεται ότι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ζούσε στην έρημο τρεφόμενος με μέλι και ακρίδες. Επειδή στον ελληνικό κόσμο της εποχής η λέξη «άκρον» αφορούσε τις άκρες των φυτών, ορισμένοι θεώρησαν ότι ο Ι. ο Βαπτιστής τρεφόταν με βότανα, μεταξύ των οποίων το βαλσαμόχορτο. Σύμφωνα με άλλη ανάλογη «θεωρία» για την ονομασία του φυτού, οι μαύρες κουκίδες αντιστοιχούν στο αίμα του Αι Γιάννη και οι διαφανείς περιοχές των πετάλων, στα δάκρυα που χύθηκαν όταν αποκεφαλίστηκε. Στις ΗΠΑ, μετά από ένα πρόγραμμα του ABC News τον Ιούνιο του 1997, το Hypericum έγινε το πιο δημοφιλές φυτό, το εναλλακτικό «prozaκ», (Ladose), για την ήπια και μέτρια κατάθλιψη. Χρησιμοποιείται επίσης σαν αντισπασμωδικό και βελτιωτικό της ποιότητας του ύπνου σε αϋπνίες. Ήδη, το 1994 στη Γερμανία, συνταγογραφήθηκαν συνταγές για 20 εκατ. ασθενείς! Μόνο στην Μοντάνα των ΗΠΑ καλλιεργούνται σήμερα 500.000 στρέμματα φυτού. Εξωτερικά χρησιμοποιείται σαν άριστο επουλωτικό σε πληγές και εγκαύματα πρώτου βαθμού. Το Hypericum σύμφωνα με ορισμένες υποθέσεις μπορεί να φανεί χρήσιμο στη θεραπεία του απλού έρπητα και στο σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης. Αλλά η μεγάλη υπόσχεση του φυτού είναι η συμβολή του στη θεραπεία του AIDS! Πολλοί ασθενείς με AIDS δέχτηκαν ευεργετικά τη χρήση του φυτού, δήλωσαν πιο αισιόδοξοι, με περισσότερη ενέργεια και λιγότερη κούραση. Μελέτες δείχνουν μια αύξηση ή σταθεροποίηση των βοηθητικών Τ-κυττάρων για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά απο καθημερινή λήψη, από το στόμα και ενδοφλεβίως, 1-2mg υπερικίνης. Δοσολογία: σε μορφή καψουλών, μια τυπική δοσολογία είναι 300mg 3 φορές ημερησίως για τιτλοδοτημένα προϊόντα σε 0,3% υπερικίνης. Σαν βάμμα (που περιέχει 0,2-0,3% υπερικίνη), μισό κουταλάκι του γλυκού σε λίγο νερό, να πίνεται αργά σε διάστημα 10-15 λεπτών. Προφυλάξεις: Το Hypericum μπορεί να επηρεάσει το ήπαρ προκαλώντας ευαισθησία στο φως. Σε ορισμένα δέρματα μπορεί να προκαλέσει αντίδραση φωτοευαισθησίας και φωτοδερματίτιδα, που εκδηλώνεται με δερματικούς ερεθισμούς, περιλαμβανομένου του στόματος, της μύτης και των αυτιών. Δεν πρέπει μετά τη χρήση του να ακολουθεί έκθεση στο φως. Τα σκουρόχρωμα δέρματα δεν προσβάλλονται. Σε πειραματόζωα επηρεάζει τη θερμορύθμιση. Υπερικόν: για το κάψιμο και ως αντιφλεγμονώδεςΠάντως, τα περιστατικά φωτοευαισθησίας και παρενεργειών που έχουν καταγραφεί είναι σπάνια και αφορούν ορισμένες περιπτώσεις πολύ υψηλών ημερήσιων δόσεων που χρησιμοποιούνται σε ασθενείς με AIDS. Το Hypericum μπορεί να επηρεάσει το μεταβολισμό ορισμένων ενζύμων, κατά συνέπεια χρειάζεται προσοχή όταν χορηγείται ταυτόχρονα με άλλα φάρμακα. Όσοι χρησιμοποιούν Hypericum θα πρέπει να το σταματήσουν, αν λαμβάνουν φαρμακευτικά σκευάσματα που περιέχουν τις εξής δραστικές ουσίες: ινδιναβίρη (crivixan), κυκλοσπορίνη (ciclosporin), θεοφυλλίνη (choledyl, theo-dur, uniphyllin, aberten), διγιτοξίνη (digoxin, lanoxin), panwarfin, και αντισυλληπτικά. Επίσης επειδή το Ηypericum επηρεάζει νευροδιαβιβαστές, μπορεί να αλληλεπιδρά με διάφορα ψυχότροπα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων άλλων αντικαταθλιπτικών.Σε περίπτωση άλλων φαρμάκων πρέπει να ενημερώνεται ο θεράπων ιατρός.

Δάφνη & Αγριολούλουδα, Πομπηία: Έπαυλη χρυσού ΠεριβραχιονίουΜπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το δέντρο Laurus Nobilis, το οποίο μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 20 μέτρα ύψος. Εχει μεγάλα σκουροπράσινα φύλλα με ιδιαίτερο έντονο άρωμα, που γίνεται πιο έντονο όταν ξεραθούν, μικρά, λαμπερά κίτρινα άνθη και μαύρους καρπούς. Η περίοδος της ανθοφορίας είναι το Μάρτιο και τον Απρίλιο. Συναντιέται κυρίως στις Μεσογειακές χώρες, σε θερμά και ξηρά μέρη και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στο ψύχος. Απαντιέται και με τα ονόματα Βάγια και Λάσυρος ο ευγενής. Πανάρχαιος θρύλος προσωποποιεί τη Δάφνη ως θυγατέρα του Πηνειού και της Γαίας. Κυνηγημένη από τον Απόλλωνα, εγκλωβίζεται στην κοιλάδα των Τεμπών Ο Ορέστης με δάφνη εξαγνίστηκε στους Δελφούς για τον φόνο της μητέρας του.και αποφεύγει την ατίμωση παίρνοντας όψη δενδριλλίου. Ο απαρηγόρητος Θεός θα εξαγιάσει τους κλώνους της και θα το συνδέσει άρρηκτα με το μαντείο του στους Δελφούς. Παραμένει για καιρούς σύμβολο σοφίας και ισχύος. Από τα παλιά κλαδιά έφτιαχναν στεφάνια για να δοξάσουν τους ήρωες. Με βάγια υποδέχτηκαν τον Χριστό στα Ιεροσόλυμα. Αργότερα πίστευαν ότι προστάτευε τον κόσμο από τον διάβολο. Οταν ξηραινόταν κάποιο δέντρο Δάφνης, πίστευαν ότι θα έρθει κάποιο κακό! Το χρησιμοποιούσαν επίσης για να τονώσουν τα μαλλιά αλλά και να σκουραίνουν το χρώμα τους (και των βλεφαρίδων) βράζοντας μαζί φύλλα δάφνης και καρυδιάς. Σε πολλά χωριά χρησιμοποιούν το χυλό των φύλλων μαζί με ρεβυθάλευρο για το ζύμωμα του εφτάζυμου ψωμιού. Χρησιμοποιείται σαν αρωματικό στο βερμούτ, σε παγωτά, γλυκά, στην αρτοποιία, σε σούπες, ζυμαρικά και κονσέρβες κρέατος. Οι Βεδουίνοι αρωματίζουν τον καφέ τους με τα φύλλα δάφνης. Χρησιμοπούνται τα φύλλα της δάφνης και οι καρποί (χωρίς τα κουκούτσια τα οποία θεωρούνται τοξικά). Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν οι καρποί βρίσκει πολλές εφαρμογές στη θεραπευτική. Από λαϊκούς θεραπευτές χρησιμοποιείται η σκόνη των δαφνόφυλλων τοπικά για το σταμάτημα της αιμορραγίας από τη μύτη. Οι γυναίκες στην Κρήτη παρασκευάζουν ένα λάδι, από δαφνοκούκουτσα και αγουρόλαδο, το οποίο χρησιμοποιείται για εντριβή των ριζών των τριχών του κεφαλιού για να αποκτήσουν γερά μαύρα μαλλιά. Αυτή είναι και η μόνη ακίνδυνη χρήση των δαφνοκούκουτσων, τα οποία μαζί με τον καρπό χρησιμοποιήθηκαν παλαιότερα σαν εκτρωτικό. Στη μαγειρική η δάφνη πρέπει να χρησιμοποιείται σε μικρή ποσότητα (1-2 φύλλα) γιατί έχει πολύ δυνατή γεύση και κάπως πικρή. Επίσης καλό είναι να μπαίνει προς το τέλος τού μαγειρέματος για να αφήσει μεν το άρωμά της αλλά όχι την πικρίλα.