Σπίτι & Κήπος

Υλικα 1 κιλό σταφίδες φύλλα δάφνης Εκτελεση   Βάζω τις σταφίδες σε ένα μεγάλο το μπολ, αφαιρώ τα μεγάλα κοτσάνια και κλαδιά και τις ξεπλένω με νερό 3 φορές.   Τις στραγγίζω καλά, να φύγουν τα νερά.   Τις απλώνω στο ταψί, σκεπάζω με τούλι και το στερεώνω καλά.   Τις αφήνω στον δυνατό ήλιο για 2 μέρες, ενώ τις ανακατεύω ανά κάποιες ώρες (4 ώρες περίπου). Το βράδυ τις μεταφέρω κάτω από στέγαστρο για να μην πέσει πάνω τους υγρασία.   Τις ελέγχω να μην ξεραθούν υπερβολικά και στεγνώσουν εντελώς.   Όταν είναι έτοιμες, με υπομονή αφαιρώ από κάθε μια τα μικρά κοτσάνια τους.   Τις αποθηκεύω σε βάζο γυάλινο ή πλαστικό.   Βάζω δύο χούφτες σταφίδες, πιέζω καλά, να συμπιεστούν, προσθέτω φύλλα δάφνης (ή και γαρύφαλλο) συνεχίζω άλλες δύο χούφτες σταφίδες, συμπιέζω, φύλλα δάφνης και συνεχίζω όμοια μέχρι να γεμίσει το βάζο.   Κλείνω καλά και το φυλάω στο ψυγείο για όλο το χρόνο.  

  Υλικά 1 με 2 μεγάλα πορτοκάλια 1/4 της κούπας ζάχαρη άχνη ένα κοφτερό μαχαίρι για να κόψετε τις φέτες ένα μικρό κόσκινο για την ζάχαρη Εκτελεση Κόψτε τις φέτες όσο πιο λεπτές και ίσιες μπορείτε. Ταμπονάρετε κάθε φέτα με χαρτί κουζίνας για να φύγει η υγρασία. Στη συνέχεια τοποθετήστε σε ένα ταψί αντικολλητικό χαρτί και τοποθετήστε επάνω τις φέτες. Είναι πολύ σημαντικό να βάλετε το αντικολλητικό γιατί δεν θέλουμε το οξύ απο τα πορτοκάλια να αντιδράσει με το μέταλλο του ταψιού και να χαλάσει το χρώμα τους. Αφού τις έχετε τοποθετήσει όμορφα στη σειρά, κοσκινίστε λίγη ζάχαρη άχνη επάνω στις φέτες. Αφού τελειώσετε γυρίστε τις απο την άλλη πλευρά και κάντε το ίδιο. Τοποθετήστε το ταψί στο φούρνο στους 100 βαθμούς για 2 με 3 ώρες. Δεν τις ψήνουμε, θέλουμε να τις αποξηράνουμε και αυτή είναι μια διαδικασία που θέλει το χρόνο της. Περίπου στα μισά του χρόνου, γυρίστε τις για να είναι το αποτέλεσμα ομοιόμορφο. Όταν έχουν στεγνώσει και κρυώσει εντελώς τις βγάζετε απο το φούρνο και τις αφήνετε να ξεκουραστούν Τη ζάχαρη άχνη την βάζουμε αφενός για να πάρουν μια όμορφη γυαλάδα και αφετέρου για να αποκτήσουν μια ελαφριά γλυκιά γεύση σε περίπτωση που θέλουμε να τις χρησιμοποιήσουμε στο τσάι μας ή σαν ντεκόρ σε γλυκά. Μπορείτε να το προσπεράσετε αυτό το βήμα. Εαν δεν θέλετε να τις χρησιμοπιήσετε κατευθείαν μπορείτε να τις αποθηκεύσετε σε αεροστεγώς κλεισμένα βάζα και σε σκοτεινό μέρος. Με παρόμοιο τρόπο μπορείτε να αποξηράνετε και φέτες λεμονιού ή άλλων εσπεριδοειδών.  

  Η σιτρονέλα είναι ένα φυτό με λεμονάτη μυρωδιά, το αιθέριο έλαιο του οποίου χρησιμοποιείται ευρέως στην αρωματοθεραπεία αλλά και στην αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας. Έχει τονωτική, αντιμικροβιακή και αντισηπτική δράση, ενώ χρησιμοποιείται ευρέως και στη μαγειρική. Η ιδιότητα για την οποία είναι περισσότερο γνωστή είναι η φυσική προστασία που παρέχει από τα κουνούπια. Η εντομοαπωθητική δράση της σιτρονέλας οφείλεται στα συστατικά σιτρονελάλη και γερανιόλη. Στο εμπόριο κυκλοφορούν αυτοκόλλητα εμποτισμένα με το αιθέριο έλαιο του φυτού, λοσιόν για επάλειψη ή ψεκασμό στο σώμα και τα ρούχα, αλλά και σαμπουάν, αφρόλουτρα και κρέμες σώματος. Πώς θα φτιάξετε λοσιόν με σιτρονέλα Προμηθευτείτε από ένα κατάστημα με αιθέρια έλαια ή ένα φαρμακείο τα εξής: 85 ml καθαρό οινόπνευμα 5 ml σιτρονέλα 5 ml λεμονόχορτο 5 ml δεντρολίβανο Αναμείξτε όλα τα υλικά σε ένα μπουκάλι και κάνετε επάλειψη στο σώμα με τη λοσιόν. Εναλλακτικά μπορείτε να προσθέσετε σε μια ουδέτερη κρέμα (κρέμα βάσης) που θα αγοράσετε από το φαρμακείο μερικές σταγόνες σιτρονέλας και να κάνετε επάλειψη.    

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το μικρό δέντρο Eugenie Aromatica ή Caryuphyllete. Ευδοκιμεί στις Φιλιππίνες, τη Σουμάτρα, τη Μαδαγασκάρη, τη Τζαμάικα, τις Δυτικές Ινδίες, τη Βραζιλία, τις Αντίλλες. Συναντιέται και σαν Αγριομοσχοκάρφι ή Καρδιόφυλλος Γνωστό στον αρχαίο κόσμο (κυρίως στην Αίγυπτο) το οποίο ήρθε στην Ευρώπη από Αραβες εμπόρους πριν το μεσαίωνα. Σήμερα, το φυτό καλλιεργείται κυρίως σε τροπικές χώρες και δε μοιάζει καθόλου με τη γνωστή μας γαρυφαλιά. Το γαρύφαλλο προέρχεται από το λουλούδι αυτού του φυτού, το οποίο συλλέγεται όσο είναι ακόμη μπουμπούκι και αποξηραίνεται. Περιέχει ένα ποσοστό αιθέριου ελαίου, το οποίο θεωρείται φάρμακο για τον πονόδοντο, τη δυσπεψία, τη ναυτία, καθώς επίσης και πολύ καλό απολυμαντικό, αναλγητικό και αντισηπτικό. (Στις αρχές τού αιώνα το χρεισιμοποιούσαν χειρουργοί και μαιευτήρες για να αποστειρώνουν τα χέρια τους πριν την επέμβαση). Του αποδίδονται μάλιστα και αντικαρκινικές ιδιότητες. Χρησιμοποιείται σαν τονωτικό στα αλκοολούχα ποτά, σε λικέρ, στην παρασκευή αρωμάτων, σε βερνίκια και κόλες, στο τυπογραφικό μελάνι και ευρύτατα στην μαγειρική. Ιδιαίτερα αρωματικό και καυτερό, είναι προτιμότερο να αφαιρείται από το φαγητό πριν σερβιριστεί ή να χρησιμοποιείται σε σκόνη. Συνηθισμένο σε φαγητά της Ανατολής, στην κουζίνα μας χρησιμοποιείται κυρίως σα μπαχαρικό σε γλυκά και κρέατα. Σύμφωνα με κείμενα παλιών βιβλίων της Ανατολής, το μάσημα γαρύφαλλων τονώνει την ερωτική διάθεση και συνίσταται γενικά κατά της σεξουαλικής ανικανότητας. Βότανα & Παραδόσεις Γαρύφαλλο Ήρθε στην Ευρώπη από την Ασία, τον 4ο αιώνα μ.Χ. Μια γλάστρα με γαρύφαλλα κοντά στο σπίτι, πιστεύεται ότι διώχνει τις ασθένειες.

Το ταραξάκο είναι γνωστό και ως "δόντι του λιονταριού" (οι Άγγλοι το αποκαλούν dandelion) εξαιτίας των οδοντωτών φύλλων του. Στην Κρήτη λόγω της πικρής γεύσης του το ονομάζουν αγριοράδικο ή πικραλίδα.(Ταραξάκο το φαρμακευτικό -αγριομάρουλο- dandelion- pissenlit (γαλ.«κατουριέσαι στο κρεβάτι»!) Το ταραξάκο είναι γνωστό πολυετές, ποώδες φυτό, κοινό σ' ολόκληρη την Ευρώπη.Φυτρώνει στους αγρούς και τους κήπους αλλά και σε ορεινές περιοχές και το κίτρινο λουλούδι του μοιάζει πολύ με μικρή μαργαρίτα. Έχει ρίζα χοντρή πασσαλώδη από την οποία παλαιότερα αφού την κονιορτοποιούσαν παρασκεύαζαν ένα είδος αφεψήματος παρόμοιο του καφέ. Στην Ελλάδα τα νεαρά πικρά φύλλα του τρώγονται σαν σαλάτα κρύα ή ζεστή, αφού τα βράσουν, με λίγο χυμό λεμονιού και ελαιολάδου. Τα ξερά φύλλα χρησιμοποιούνται για την παρασκευή αφεψήματος αναλόγου προς το τσάι. Τα ταραξάκο θεωρείται ένα από τα πολυτιμότερα φαρμακευτικά φυτά. Όπως όλα τα πικρά χόρτα, το ταραξάκο διεγείρει τις εκκρίσεις της χολής, τονώνει τις λειτουργίες του ήπατος, καταπολεμά τη δυσκοιλιότητα και την αύξηση της χοληστερίνης. Είναι επίσης διουρητικό, καταπολεμά την κατακράτηση υγρών, τις πέτρες στα νεφρά και την ουροδόχο κύστη. Επειδή περιέχει μεταλλικά στοιχεία κι έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, το ταραξάκο είναι εξαιρετικό φάρμακο προληπτικό και θεραπευτικό συγχρόνως, κατά των ρευματισμών και της αδυναμίας. Η ρίζα περιέχει πικρές ουσίες (λακτουπικρίνη, ταραξακίνη, λουτεϊνη), τριτερπένια, ταννίνες, σάκχαρα, ινουλίνη, απιγενίνη. Είναι ένα από τα καλύτερα καθαρτικά της φύσης, διουρητικό, χωνευτικό, χολαγωγό και χολαιρετικό, εξαιρετικό σαν τονωτικό του ήπατος, το βοηθά να απομακρύνει τοξίνες κάθε προέλευσης, ανακουφίζει ακόμα και στα πρώτα στάδια κίρρωσης. Αυτές οι ιδιότητες εξηγούν και τη θετική επίδραση του φυτού σε δερματικές παθήσεις (έκζεμα, ψωρίαση, ακμή), αλλά και στη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Χρησιμοποιήθηκε παραδοσιακά στον διαβήτη, για τον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Η υπογλυκαιμική του δράση έχει επιβεβαιωθεί σε πειραματόζωα. Σε in vitro πειράματα, όπως και αρκετά φυτά, ήταν αποτελεσματικό κατά του ιού του έρπητα (human herpes virus, type 1 HHV1) Τα φύλλα, με τα οποία την άνοιξη μπορεί κανείς να κάνει μια τονωτική και «αποτοξινωτική» σαλάτα (μόνο με νεαρά φύλλα), περιέχουν βιταμίνες Α, C, Β και ίχνη μεταλλικά άλατα (κάλιο, σίδηρος), πικρούς γλυκοσίδες, μαννιτόλη. Πλούσια πηγή βιταμίνης Α, 100γραμ. φύλλων ταραξάκου, αποδίδουν 14.000 I.U. βιταμίνης Α! Το ταραξάκο είναι ήπιο, αλλά εξαιρετικό εναλλακτικό διουρητικό, κατάλληλο για χρόνιες καταστάσεις. Το γεγονός ότι περιέχει κάλιο, προστατεύει τον οργανισμό από απώλειες καλίου, μειονέκτημα που παρουσιάζουν τα περισσότερα χημικά διουρητικά. Η μαννιτόλη, πολυόλη-παράγωγο της φρουκτόζης, χρησιμοποιείται σαν φάρμακο για να προκαλέσει οσμωτική διούρηση. Την περίοδο που η συγκέντρωσή μαννιτόλης στο ταραξάκο είναι υψηλή, (μέσα Μαρτίου μέχρι Μάιο), ένα τσάι από τα φύλλα και ρίζα του φυτού, μπορεί να βοηθήσει στην υπέρταση. Τόσο τα φύλλα, όσο και η ρίζα, έχουν μια αποτελεσματική δράση στη χοληδόχο κύστη, προλαμβάνουν το σχηματισμό πετρών και κάποιες φορές διευκολύνουν τη διάλυση των ήδη σχηματισμένων. Προφυλάξεις: Είναι από τα πιο ασφαλή φυτά, χωρίς παρενέργειες. Έχουν αναφερθεί, όπως για αρκετά φυτά, περιπτώσεις αλλεργικής δερματίτιδας εξ επαφής ή εσωτερικής λήψης.Η γύρη του φυτού, όπως και γενικότερα των Συνθέτων (Compositae), μπορεί μέσω της τροφής σε σπάνιες περιπτώσεις να αποτελέσει παράγοντα αναφυλαξίας.