Posts
Andreas Chrysopoulos
.Καταχωρήθηκε στο Παγίδες Κηπουρικής
Ακόμη και οι πιο πεπειραμένοι κηπουροί μπορούν να κάνουν λάθη. Εμείς, εδώ θα δούμε μερικές από τις κοινές παγίδες κηπουρικής και με πιο τρόπο μπορούμε να τις αποφύγουμε:  Παγίδα: Να φυτέψουμε κοντά σε έναν τοίχο. Εδώ τα φυτά μας θα έχουν πρόβλημα ανάπτυξης και θα προσβληθούν από ασθένειες και μύκητες. Ο λόγος είναι απλός, κοντά στον τοίχο δεν γίνεται καλή κυκλοφορία του αέρα. Λύση: Φυτέψετε τα φυτά σας τουλάχιστον μισό μέτρο μακριά από τους τοίχους. Παγίδα: Η φύτευση σε ευθείες ή κυρτές γραμμές, δεν είναι ακριβός λάθος, αλλά συμβαίνει πολύ συχνά στην κηπουρική, για οποιοδήποτε λόγο μερικά από τα φυτά μας μπορεί να μην αναπτυχθούν τόσο καλά η ακόμα και να ξεραθούν σε σχέση με τα άλλα τις γραμμής που θα έχουν μια καλή υγιή ανάπτυξη. Το θέαμα θα είναι απογοητευτικό, θα κινδυνεύσει να καταστραφεί όλο το σχέδιο φύτευσης.  Το να βρούμε και να τα αντικαταστήσουμε με νέα φυτά στο ίδιο μέγεθος με τα υγιή δικά μας φυτά είναι μάλλον δύσκολο μέχρι αδύνατον. Λύση: Εάν προγραμματίζετε να φυτέψετε πέντε φυτά σε μια γραμμή, αγοράστε καλύτερα έξι ή επτά συγχρόνως, και φυτέψτε αυτά που θα περισσέψουν (συμπληρώματα) κάπου αλλού στον κήπο σας. Έτσι, εάν κάτι πάει στραβά με κάποιο φυτό της γραμμής, μπορείτε εύκολα να το αντικαταστήσετε με ένα από συμπληρώματα το οποίο λογικά θα έχει το ίδιο μέγεθος με τα υπόλοιπα της γραμμής. Παγίδα: Η φύτευση σε έδαφος με κλίση μπορεί να είναι πρόβλημα επειδή το νερό τείνει να τρέχει γρήγορα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εισχωρήσει στο χώμα και τα φυτά μας να μένουν ουσιαστικά απότιστα. Στις απότομες κλίσεις μπορεί να δημιουργηθεί επίσης διάβρωση στο έδαφος Λύση: Ανεξάρτητα από αυτό που θα φυτέψετε, δημιουργήστε ένα επίπεδο στο σημείο φύτευσης αυξάνοντας τη χαμηλή πλευρά της κλίσης με το χώμα έτσι ώστε τα φυτά μας να φυτεύονται και να μεγαλώνουν πραγματικά σε μια επιφάνεια επιπέδων. Εάν αναγκάζεστε να φυτέψετε σε μια απότομη κλίση, καλύτερα είναι να δημιουργήσετε πεζούλια φύτευσης. Τέτοια παρατηρούμαι σε αρκετά νησιά μας. Αυτό απαιτεί πολύ σκάψιμο και τακτική συντήρηση των τοίχων, το οποίο σημαίνει πολλή εργασία. Παγίδα: Μια όχι τόσο ασυνήθιστη κατάσταση είναι ο κήπος να διαιρείτε σε δύο μέρη: Ο μισός κήπος να βρίσκεται στην πλήρη σκιά και ο άλλος μισός στον πλήρη ήλιο. Η φύτευση σε αυτό το σημείο μπορεί να είναι δυσνόητο, ιδιαίτερα εάν το σενάριο ήλιου ή σκιάς αλλάζει καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Λύση: Ελέγξτε την κατάσταση με τη σημείωση των ωριαίων αλλαγών που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Δώστε μεγάλη προσοχή ποια σημεία λαμβάνουν περισσότερο ήλιο και ποια σκιά. Μόνο τότε μπορείτε να αρχίσετε να κάνετε τις επιλογές των φυτών σας που θα φυτέψετε. Θυμηθείτε ότι τα περισσότερα φυτά μπορούν να αυξηθούν τόσο καλά, ακόμα και με ελάχιστο ήλιο, όπως τρεις ή τέσσερις ώρες την ημέρα. Άλλα φυτά προτιμούν μία η δύο ώρες ήλιο την ημέρα, και μάλιστα τον πρωϊνό ήλιο Παγίδα: Η φύτευση κήπων, και κυρίως δέντρων σε τομείς της ιδιοκτησίας σας μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα όταν τα κλαδιά ακόμα και οι ρίζες των δέντρων σας επεκτείνονται έξω από την ιδιοκτησία σας. Μικρά μυστικά Τέτοια σημεία είναι όταν περνούν κοντά ηλεκτροφόρα καλώδια, αγωγοί φυσικού αερίου, ύδρευσης κ.λ.π. Αν και είναι νόμιμο η φύτευση δέντρων σε αυτές τις περιοχές όταν χρειαστεί να επέμβουν των υπηρεσιών επισκευής δεν θα έχουν καμιά ευθύνη για το δέντρο και γενικά για την εγκατάσταση σας. » Σε περιοχές όπου το νερό είναι σκληρό (δηλ. περιέχει άλατα) αποφύγετε εντελώς τα λιπάσματα, προσθέστε μόνο κοπριά και φροντίστε ώστε τα ποτίσματα να γίνονται πιο τακτικά. Επίσης πρόβλημα δημιουργείτε όταν επεκτείνονται κλαδιά έξω από την ιδιοκτησίας σας όταν μετά από σφοδρούς ανέμους σπάσει κάποιο κλαδί με κίνδυνο να τραυματίσει κάποιο διερχόμενο άτομο η να προκαλέσει σοβαρές ζημιές σε σταθμευμένα αυτοκίνητα.. Λύση: Μην φυτέψετε τίποτα σε μια τέτοια περιοχή (εκτός αν δεν απασχολείτε τις εγκαταστάσεις), και μην τοποθετήστε ένα υπόστεγο ή άλλο κτήριο κήπων, ειδικά αν πρέπει να στηριχτεί σε πλάκα τσιμέντου. Μια τέτοια δομή δεν είναι νόμιμη στις περισσότερες περιπτώσεις (θα χρειαστεί άδεια από την πολεοδομία). Είναι καλύτερο να μην φυτευτούν δέντρα κάτω από τα ηλεκτροφόρα καλώδια, επειδή οι ανάδοχες εταιρείες έχουν την δύναμη και την εξουσία για να τα τακτοποιήσουν πίσω.  Παγίδα: Τα χλοοκοπτικά μηχανήματα είναι μια απειλή για τα δέντρα και τους θάμνους (ειδικά όταν αυτά είναι νέα). Τα τυχαία χτυπήματα των χλοοκοπτικών στον κορμό των δέντρων μπορεί να τα πληγώσει ανεπανόρθωτα. Λύση: Προσπαθήστε να τακτοποιήσετε τη χλόη κατά προσέγγιση το ίδιο ύψος όπως κόβετε το χορτοτάπητα και κοιτάξετε να αποφεύγετε τους κορμούς δέντρων. Παγίδα: Τα παιδιά μετά από το παιχνίδι ρυπαίνουν το χορτοτάπητα με όλα αυτά τα είδη των παιχνιδιών. Εάν αφήνονται στη χλόη για περισσότερο από μια ημέρα, ειδικά στον καυτό καιρό, αυτοί οι ρίποι μπορούν να βλάψουν το χορτοτάπητα, μερικές φορές μόνιμα. Λύση: Προσπαθήστε να αφαιρέσετε τα παιχνίδια και όλους τους άλλους ρίπους από το χορτοτάπητα όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Είναι φορές που ένα όμορφο περιτύλιγμα μπορεί κάλιστα να ξεγελάσει για το περιεχόμενό του. Να μας παραπλανήσει και να μας οδηγήσει σε λάθος εντυπώσεις ή συμπεράσματα. Αλήθεια, γνωρίζετε ότι πίσω από τα κάλλη της πικροδάφνης κρύβεται ένα εξαιρετικά δηλητηριώδες φυτό αν φαγωθεί και ότι ακόμα και οι αναθυμιάσεις από κάψιμο του βλαστού της είναι επικίνδυνες; Η πικροδάφνη, είναι ένα μεσογειακό, αυτοφυές φυτό που απαντάται κυρίως στο νότιο τμήμα της Ελλάδας. Καλλιεργείται, ως καλλωπιστικό, σε κήπους, πάρκα και συχνά κατά μήκος των δρόμων. Περιέχει ωστόσο δηλητηριώδη, γαλακτώδη χυμό σε όλα τα μέρη του και μπορεί να αποτελέσει αιτία θανάτου αν κάποιος ξεγελαστεί και δοκιμάσει να το φάει. Συγκεκριμένα τα δραστικά συστατικά του εξάγονται από τα φύλλα. Έχουν γίνει αναφορές για δηλητηριάσεις ή θανάτους από λήψη πικροδάφνης, τσάι από φύλλα πικροδάφνης και για κάποια εκχυλίσματά της. Ακόμα και μία μικρή ποσότητα πικροδάφνης μπορεί να είναι θανατηφόρα προκαλώντας αναπνευστική παράλυση και καρδιακό επεισόδιο. Ένα από τα συστατικά της πικροδάφνης που έχει επικίνδυνες συνέπειες για την καρδιά είναι η ολεανδρίνη. Ακόμα και οι αναθυμιάσεις από το κάψιμο της πικροδάφνης είναι επικίνδυνες γι' αυτό τα κλαδιά της δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούνται σαν καυσόξυλα. Παράγωγα πικροδάφνης έχουν χρησιμοποιηθεί για αιώνες σαν βότανα. Ιστορικές αναφορές δείχνουν ότι οι Μεσοποτάμιοι, τον 15ο αιώνα μ.Χ., πίστευαν στις επουλωτικές-θεραπευτικές ιδιότητες της πικροδάφνης. Οι Βαβυλώνιοι χρησιμοποιούσαν ένα μίγμα από πικροδάφνη και γλυκόριζα (liquorice) για ν' αντιμετωπίσουν τον "κρασοπονοκέφαλο". Ο Πλίνιος, ο "πρεσβύτερος", ο γνωστός αρχαίος Έλλήνας συγγραφέας, έγραψε για την όψη της πικροδάφνης, όπως επίσης για τις δηλητηριώδεις και ευεργετικές ιδιότητές της. Αραβες επιστήμονες-γιατροί χρησιμοποίησαν πρώτοι την πικροδάφνη σαν θεραπευτικό ενάντια στον καρκίνο τον 8ο αιώνα μ.Χ. Σήμερα, δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία ότι η πικροδάφνη είναι αποτελεσματική στη αντιμετώπιση του καρκίνου ή οποιασδήποτε άλλης ασθένειας. Ωστόσο προάγεται όμως για χρήση. Αν και η πικροδάφνη είναι δηλητηριώδης, προπαρασκευασμένη με ισχυρή αραίωση έχει λανσαριστεί για την αντιμετώπιση μιας μεγάλης γκάμας καταστάσεων όπως κράμπες στους μύες, άσθμα, κάλους, εμμηνορροϊκούς πόνους, επιληψία, παράλυση, δερματικές παθήσεις, καρδιακά προβλήματα και καρκίνο. Χρησιμοποιείται επίσης στην λαϊκή ιατρική ως εντομοκτόνο.
Τα λάχανα δεν τα τρώνε οι ψύλλοι αν όταν φυτέψουμε μαζί τους και ρόβι.  Ιδίως το ρόβι είναι κατάλληλο για τα ρεπάνια και τα γογγύλια.  Προτιμότερο είναι να φυτέψουμε ζούματο (άγρια ρόκα) μαζί με τα λάχανα και ιδίως με τα κραμπολάχανα, γιατί τα κραμπολάχανα πειράζονται περισσότερο από τους ψύλλους.  Αν θέλουμε να μην πειράζονται τα λάχανα ούτε από άλλα ζωύφια, βρέχουμε τους σπόρους μας με χυλό από αμάραντο πριν τα σπείρουμε.  Όλοι δε οι σπόροι και των λαχάνων και των σπαρτών προφυλάσσονται από όλα τα ζωύφια αν πριν τους σπείρουμε, τους βρέξουμε σε χυλό από κοπανισμένη ρίζα αγριοσυκιάς. Για να μην έχουν τα λάχανα ή τα δέντρα κάμπιες Βάζουμε σε νερό στάχτη από κλήματα 3 ημέρες και ραντίζουμε τα λάχανα ή καπνίζουμε τα δέντρα και τα λάχανα με κατράμι και θειάφι.  Επίσης δεν θα έχουν κάμπιες αν βρέξουμε τον σπόρο σε αλυσίβα από στάχτη συκιάς και κατόπιν τον σπείρουμε.  Όσες κάμπιες υπάρχουν καταστρέφονται αν ανακατέψουμε κάτουρο με άλλη τόση μούργα και το βράσουμε στη φωτιά. Αφού δε το αφήσουμε και κρυώσει ραντίζουμε τα λάχανα.  Επίσης καταστρέφονται οι κάμπιες αν μαζέψουμε από άλλο κήπο τις κάμπιες και τις βράσουμε σε νερό μαζί με άνηθο και αφού κρυώσει ραντίσουμε τα λάχανα. Για τις κάμπιες του πράσου παίρνουμε μια κοιλιά από πρόβατο άπλυτη γεμάτη με την κοπριά και τη χώνουμε στο κήπο, όχι όμως σε βάθος αλλά στην επιφάνεια. Θα τη βρούμε κατόπιν γεμάτη από τις κάμπιες του πράσου. Το ίδιο κάνουμε και δεύτερη φορά και μαζεύουμε τις κάμπιες και τις σκοτώνουμε. Τα ζωύφια αυτά αγαπούν την κοπριά και πάντα στην κοπριά βρίσκονται για αυτό μπορούμε εύκολα να τα μαζέψουμε. Η καλύτερη κοπριά για τα λάχανα είναι η στάχτη. Γιατί είναι πολλή λεπτή και εκ φύσεως θερμή και καταστρέφει τους ψύλλους και τα σκουλήκια και άλλα τέτοια ζωύφια.  Τα αγγούρια δεν πειράζονται από τους ψύλλους αν μπήξουμε κοντά τους όταν είναι μικρά ακόμα, κλωνάρια από ρίγανη. Η ρίγανη καταστρέφει και τους ψύλλους που υπάρχουν και δεν αφήνει να γίνουν άλλοι. Ο κήπος γίνεται θαλερός αν κοπανίσουμε άγριο τριφύλλι και το βάλουμε σε νερό και ραντίσουμε με αυτό τον κήπο ή αν τρίψουμε μοσχοσίταρο και το ανακατέψουμε με νερό και ραντίσουμε με αυτό τον κήπο. Για να μην τρώνε τα ζωύφια τα φυτά Βάλε δέκα καβούρια από ποτάμι ή από θάλασσα σε ένα δοχείο, είτε από στάμνα είτε από κανάτι και σκέπασέ το καλά και άφησέ το δέκα μέρες στον ήλιο. Με το νερό αυτό ράντιζε τα δέντρα, φυτά , αμπέλια και λάχανα, να θαυμάσεις την ενέργεια και τη δύναμη αυτού, γιατί ούτε τα πετούμενα, ούτε οι σκώληκες , ούτε άλλα ζωύφια τρώνε καθόλου τα φυτά όπου ράντισες με το νερό αυτό. Πώς να φυλάξεις τον κήπο από άλλα σκουλήκια Όταν στον κήπο υπάρχουν κάμπιες ή άλλα μαμούνια, βράσε πολλά από εκείνα τα ζωύφια και με το αυτό το νερό όταν κρυώσει ράντισε όλα τα λάχανα και θα ψοφήσουν όλα τα υπόλοιπα.
Andreas Chrysopoulos
.Καταχωρήθηκε στο Τα πάντα για το ελαιόλαδο
1. Πόσο ελαιόλαδο πρέπει να τρώω; Ποια ποσότητα είναι ιδανική για ημερήσια κατανάλωση; Τα λιπαρά είναι πηγή ενέργειας για τον οργανισμό και είναι επίσης ο μοναδικός τρόπος για να απορροφήσει ο ανθρώπινος οργανισμός τις απαραίτητες για τη σωστή λειτουργία του λιποδιαλυτές βιταμίνες A, D, E, K. Το ελαιόλαδο είναι το κυριότερο λιπαρό που χρησιμοποιείται στην ελληνική κουζίνα. Μία φυσιολογική δίαιτα πρέπει να περιέχει 30-35% λιπίδια. Το 15% πρέπει να προέρχεται από το ελαιόλαδο. 2. Όταν αγοράζω ελαιόλαδο, τι πρέπει να προσέχω; Η μόνη εγγύηση για εξασφάλιση ανόθευτου προϊόντος με ποιότητα και γεύση που θα μας ικανοποιεί είναι η επιμονή και πιστότητα σε επώνυμα ελαιόλαδα συσκευασιών μέχρι 5 λίτρων. Οι έλεγχοι που διέπουν το τυποποιημένο ελαιόλαδο, καθώς και ο κίνδυνος απόρριψης εκ μέρους του καταναλωτή αν μείνει δυσαρεστημένος από το προϊόν, αποτρέπουν την οποιαδήποτε αμέλεια εκ μέρους του επώνυμου τυποποιητή. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η πώληση χύμα ελαιολάδου σε 17 κιλά δοχεία έχει απαγορευθεί από το 1998 με αγορανομική διάταξη, προκειμένου να παταχθεί η νοθεία. Δέκα πρακτικές συμβουλές για την αγορά του ελαιολάδου αναφέρονται στο κεφάλαιο με τις κατηγορίες του λαδιού. Γεγονός πάντως είναι ότι κριτήριο για την επιλογή ενός ελαιολάδου είναι η υποκειμενική κρίση του κάθε καταναλωτή, δηλαδή η γεύση που «ταιριάζει» στον καθένα μας. Δοκιμάστε και διαλέξτε το ελαιόλαδο του οποίου σας ικανοποιεί το χρώμα, η πυκνότητα, η γεμάτη γεύση. Η γεύση στο τρόφιμο, εξάλλου, είναι το πρωταρχικό κριτήριο. 3. Πώς επιτυγχάνεται το ΑΛΤΙΣ να έχει πάντα την ίδια σταθερή γεύση; Το ελαιόλαδο ΑΛΤΙΣ κυκλοφορεί στην αγορά από το 1967 και έρχεται πρώτο στις προτιμήσεις των καταναλωτών, που το προτιμούν για την ήπια γεύση του. Στην εταιρία ΕΛΑΪΣ υπάρχει μία ομάδα εξειδικευμένων γευσιγνωστών, οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί να γνωρίζουν τη χαρακτηριστική γεύση του ΑΛΤΙΣ. Δείγμα από κάθε παραγωγή ελέγχεται και συγκρίνεται με βάση το γευστικό πρότυπο ΑΛΤΙΣ από την ομάδα των γευσιγνωστών, έτσι ώστε να είναι σίγουρο το τελικό αποτέλεσμα που θα φτάσει στον καταναλωτή. 4. Πώς καταλαβαίνουμε ότι ένα ελαιόλαδο είναι ακατάλληλο για τρόφιμο; Για την κατάταξη της ποιότητας του ελαιολάδου υπάρχει ευρωπαϊκός κανονισμός. Ωστόσο, η πρώτη αξιολόγηση του προϊόντος μπορεί να γίνει ανιχνεύοντας χαρακτηριστικά όπως το χρώμα, τη γεύση και το άρωμα του ελαιολάδου. Το χρώμα του πρέπει να είναι από σκούρο πράσινο μέχρι ανοιχτό χρυσοπράσινο. Ελαιόλαδα με πολύ ανοικτό χρώμα είναι οξειδωμένα ή παλιά. Εξαίρεση αποτελούν τα ελαιόλαδα της Μυτιλήνης που είναι από τη φύση τους κίτρινα. Οι συνθήκες αποθήκευσης του λαδιού επηρεάζουν σημαντικά τη γεύση, το άρωμα και το χρώμα. Το φως και το οξυγόνο υποβοηθούν την οξείδωση και αλλοιώνουν τη γεύση και την οσμή του ελαιολάδου. Το ταγγισμένο ελαιόλαδο αναδίδει οσμή χώματος και η γεύση του είναι ιδιαίτερα ενοχλητική. Το άρωμα και η γεύση του καλού ελαιολάδου θυμίζει το φρουτώδες της ελιάς ή την οσμή φρουτώδους ελαίου που μόλις βγήκε από το λιοτρίβι. 5. Το ελαιόλαδο είναι πιο βαρύ από τα άλλα σπορέλαια; Έχει περισσότερες θερμίδες; Το ελαιόλαδο έχει ακριβώς τις ίδιες θερμίδες με τα άλλα σπορέλαια που κυκλοφορούν. Η διαφορά έγκειται στο «σώμα», δηλαδή στη «γεμάτη» γεύση που έχει το ελαιόλαδο και ιδιαίτερα το παρθένο, που ορισμένες φορές είναι πολύ δριμύ και αισθητό στο λαιμό, σε αντίθεση με τα άλλα σπορέλαια που έχουν πιο «επίπεδη» γεύση. 6. Είναι καλύτερα να αντικαταστήσω όλα τα άλλα λιπαρά (μαργαρίνες, σπορέλαια, κ.λ.π.) με ελαιόλαδο; Το κάθε τρόφιμο εξυπηρετεί κάποια καταναλωτική ανάγκη. Το ελαιόλαδο με τα πολύτιμα για την υγεία μας φυσικά αντιοξειδωτικά στοιχεία του και με τη γεμάτη γεύση του είναι ιδανικό για τις σαλάτες και τα λαδερά φαγητά μας, οι μαργαρίνες και άλλα προϊόντα για επάλειψη στο ψωμί μας δίνουν την απαραίτητη ενέργεια και γεύση στο πρωινό μας και τα σπορέλαια τα απαραίτητα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα. Η ισορροπημένη διατροφή σύμφωνα με τις σύγχρονες διαιτητικές συμβουλές, αλλά και σύμφωνα με τις ανάγκες της καθημερινότητας αποτελεί τη χρυσή τομή για τις επιλογές μας. 7. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος αποθήκευσης; Τον παλιό καλό καιρό το ελαιόλαδο φυλαγόταν σε μεγάλα πιθάρια στις αποθήκες των σπιτιών, τα γνωστά «σοδιαστικά», όπου οι οικογένειες αποθήκευαν τη σοδειά από διάφορα τρόφιμα για τις ανάγκες του σπιτικού τους. Οι αποθήκες αυτές ήταν συνήθως στο υπόγειο του σπιτιού και επομένως χωρίς φως. Τα σύγχρονα νοικοκυριά όμως, συνήθως δε διαθέτουν μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους. Γι? αυτό, καλό είναι να επιλεγεί ένας χώρος αποθήκευσης κατά προτίμηση σκοτεινός και δροσερός (10-18° C), χωρίς όμως υγρασία. Ο χώρος κάτω από το νεροχύτη δεν ενδείκνυται λόγω αυξημένης υγρασίας. 8. Αυτά τα λευκά αιωρήματα που εμφανίζονται στο λάδι είναι βλαβερά για την υγεία μου; Είναι δείγμα κακού ελαιολάδου; Σε τι οφείλονται; Τι είναι οι «κηροί»; Τα λευκά αιωρήματα ή «κηροί» που εμφανίζονται στο λάδι είναι απολύτως φυσικό επακόλουθο της σύστασής του. Δημιουργούνται από την αποθήκευσή του σε χαμηλές θερμοκρασίες, όπως είναι φυσιολογικό σε ένα προϊόν στο οποίο δε γίνεται καμία απολύτως επεξεργασία, έτσι ώστε να παραμείνουν όλα τα χαρακτηριστικά του όπως βγαίνει από το λιοτρίβι.  9. Το ελαιόλαδο έχει συντηρητικά; Όχι, το ελαιόλαδο δεν έχει συντηρητικά. Έχει χρόνο ζωής από 12 έως 18 μήνες, ανάλογα με τις συνθήκες αποθήκευσής του. Για να έχετε πάντοτε καλό προϊόν ελέγχετε την ημερομηνία λήξης στο μπουκάλι ή στο δοχείο και να το αποθηκεύετε σε σκοτεινό, ξηρό μέρος με θερμοκρασία 10-18° C. 10. Πόσο καιρό μετά την ημερομηνία λήξης μπορώ να καταναλώσω άφοβα το ελαιόλαδο; Πώς θα καταλάβω ότι χάλασε; Ο λαός μας έχει ένα σοφό γνωμικό: «Το κρασί να? ναι παλιό μα το λάδι φετινό». Ένα ποιοτικό ελαιόλαδο έχει χρόνο ζωής, κάτω από άριστες συνθήκες αποθήκευσης, 12-18 μήνες. Το ελαιόλαδο επηρεάζεται αρνητικά από τους εξής παράγοντες: το φως, την υψηλή θερμοκρασία και το οξυγόνο. Μπορεί να καταναλωθεί μετά τη λήξη του, αλλά πολύ πιθανόν η γεύση του να έχει αλλοιωθεί (ταγγίσει) λόγω οξείδωσης από το φως, το οξυγόνο ή λόγω της έκθεσής του σε υψηλή θερμοκρασία. Η ιδανική θερμοκρασία αποθήκευσης είναι 10-18° C. 11. Από πού προμηθεύεται τα λάδια η ΕΛΑΪΣ; Έχει τις δικές σας ελιές; Πώς εξασφαλίζει την ποιότητά τους; Η ΕΛΑΪΣ παίρνει ελαιόλαδα από τις πιο φημισμένες ελαιοπαραγωγικές περιοχές της χώρας. Δε διαθέτει δικούς της ελαιώνες, αλλά ελέγχει με δειγματοληψία την ποιότητα και τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά των ελαιολάδων που αγοράζει στην αρχή της σοδειάς. Το Τμήμα Αγορών της ΕΛΑΪΣ σε συνεργασία με το Τμήμα Ελέγχου Ποιότητας της εταιρίας έχει εκπονήσει ένα σημαντικό και καινοτόμο έργο, το «Χάρτη του ελαιολάδου», ο οποίος ανανεώνεται κάθε χρόνο καταγράφοντας τις ελαιοπαραγωγικές περιοχές της χώρας με τις ποιότητες που βγαίνουν σε κάθε νέα σοδειά και ελέγχονται δειγματοληπτικά από το Τμήμα Ποιοτικού Ελέγχου. Ο έλεγχος γίνεται στις εγκαταστάσεις της εταιρίας σε σύγκριση με τους συμφωνημένους δείκτες που έχει θεσπίσει ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός του Ελαιολάδου, αλλά και σύμφωνα με τα πολύ πιο αυστηρά εσωτερικά κριτήρια ποιότητας που έχει θέσει η ίδια η εταιρία, κερδίζοντας έτσι την εμπιστοσύνη του καταναλωτικού κοινού. 12. Από ποιον τύπο ελιάς βγαίνει το καλύτερο λάδι; Οι κατάλληλες ποικιλίες για ελαιοποίηση είναι αρκετές, λόγω των κλιματολογικών συνθηκών και των μεθόδων που χρησιμοποιούνται για την καλύτερη εκμετάλλευση της ελιάς. Οι γνωστότερες ποικίλες που αποδίδουν ελαιόλαδο είναι: Τσουνάτη, Κορωνέικη, Κουτσουρελιά, Λιανολιά Κερκύρας, Θρουμπολιά, Μεγαρίτικη, Αδραμυτηνή, Βαλανολιά ή Μυτιληνιά και Αγγουρομανακολιά. Η Βανακολιά, που καλλιεργείται κυρίως στη Μυτιλήνη και τη Χίο, δίνει εξαιρετικό ελαιόλαδο με έντονη γεύση και άρωμα. Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι η τελική καλή ποιότητα του λαδιού εξαρτάται από πολλούς άλλους παράγοντες, όπως το έδαφος, το υψόμετρο, κ.α., και όχι τόσο από τον τύπο της ελιάς που χρησιμοποιήθηκε για ελαιοποίηση. 13. Μπαίνει κάποιο πρόσθετο στο ελαιόλαδο; Όχι. Το ελαιόλαδο δεν περιέχει κανένα πρόσθετο συστατικό. 14. Πότε βγαίνουν τα καινούργια ελαιόλαδα; Η συγκομιδή της ελιάς αρχίζει τον Νοέμβριο και τελειώνει το Φεβρουάριο. Μερικές χρονιές η περίοδος επιμηκύνεται είτε αρχίζοντας λίγο νωρίτερα είτε τελειώνοντας αργότερα, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επηρεάζουν την ωρίμανση του καρπού. Η συγκεκριμένη περίοδος συγκομιδής διαφέρει από περιοχή σε περιοχή λόγω των διαφόρων παραγόντων, όπως το έδαφος και το κλίμα, που ποικίλλουν από το βορρά στο νότο και από τα νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα. 15. Τι είναι η οξύτητα; Η οξύτητα είναι ένας από τους δείκτες αξιολόγησης και κατάταξης ενός ελαιολάδου. Εκφράζεται συνήθως επί τοις εκατό (π.χ. το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο έχει οξύτητες 0-1%), και αντιπροσωπεύει το ποσοστό ελεύθερων λιπαρών οξέων. Η ελεύθερη οξύτητα, εκφραζόμενη σε ελαϊκό οξύ, είναι κατά μέγιστο 1 g ανά 100 g στο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Η οξύτητα οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, όπως στον τρόπο συγκομιδής και αποθήκευσης του καρπού, το στάδιο ωρίμανσής του κ.λ.π. Η μακρόχρονη αποθήκευση του καρπού πριν από την έκθλιψη, καθώς και το στοίβαγμα του καρπού σε μεγάλους σωρούς προκαλεί σημαντική αλλοίωση της γεύσης, λόγω αύξησης της οξύτητάς του. Η αυξημένη οξύτητα δίνει μια «τσουχτερή», δυσάρεστη επίγευση στο προϊόν. Επίσης τα ελαιόλαδα με υψηλή οξύτητα αλλοιώνονται ευκολότερα και γρηγορότερα από τα άλλα. 16. Τι είναι το παρθένο ελαιόλαδο; Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα ελαιόλαδα που κυκλοφορούν και ποιες; «Παρθένο ελαιόλαδο» είναι το λάδι που παραλαμβάνεται από την έκθλιψη της ελιάς μόνο με μηχανικά, φυσικά μέσα. Στη χώρα μας κυκλοφορούν πολλές μάρκες παρθένων ελαιολάδων. Διαφορές υπάρχουν στη γεύση και την ποιότητα, ανάλογα με την οξύτητά τους (τα εξαιρετικά παρθένα έχουν οξύτητα 0-1 %), την περιοχή προέλευσης, το πόσο φρέσκο είναι το λάδι, την ποικιλία της ελιάς, το πόσο ώριμος ή άγουρος ήταν ο καρπός κατά τη συλλογή του, το αν είχε προσβληθεί η ελιά από δάκο, τον τρόπο αποθήκευσης (το φως και οι υψηλές θερμοκρασίες βλάπτουν το λάδι) και άλλους παράγοντες. Όλα τα τυποποιημένα ελαιόλαδα είναι ιδιαίτερα χαμηλής οξύτητας (0-1%) γεγονός που καταδεικνύει την προσπάθεια αλλά και τον έλεγχο στην επιλογή των πρώτων υλών από πλευράς των επωνύμων προϊόντων. 17. Το λάδι από ελαιοπυρήνες είναι καλό λάδι; Ποια είναι η διαφορά του από τα άλλα; Πυρηνέλαιο είναι το λάδι που περιέχει αποκλειστικά έλαια, που προέρχονται από την επεξεργασία πυρήνων ελιάς και έλαια που παράγονται απευθείας από ελιές. Η παραλαβή του λαδιού από τον πυρήνα της ελιάς ,και ο εξευγενισμός του, γίνεται κάτω από πολύ αυστηρές συνθήκες ελέγχου και έτσι διασφαλίζεται η άριστη ποιότητά του. Από την ανάμιξη του εξευγενισμένου πυρηνελαίου με παρθένο ελαιόλαδο παράγεται το Πυρηνέλαιο, το οποίο έχει μέγιστη οξύτητα 1,5%. Το Πυρηνέλαιο, έχει απαλή, ήπια γεύση, γεγονός που βοηθάει στην ανάδειξη των γεύσεων των φαγητών που μαγειρεύονται μ' αυτό. Θεωρείται ιδανικό για τηγάνισμα και γενικότερα για συνταγές που απαιτούν μεγάλη θερμοκρασία μαγειρέματος, γιατί αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες. Θα πρέπει να τονισθεί, ότι είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα. και δεν περιέχει χοληστερόλη. 18. Πού οφείλεται η διαφορά στη γεύση και στο άρωμα του ελαιολάδου ανά περιοχή; Η γεύση, το άρωμα και πολλές φορές το χρώμα του ελαιολάδου εξαρτάται από παράγοντες όπως το έδαφος, οι κλιματολογικές συνθήκες και η ποικιλία της ελιάς. Επίσης, τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του λαδιού επηρεάζονται από το υψόμετρο του ελαιώνα, από την ηλιοφάνεια και πολλές φορές και από τον προσανατολισμό των δένδρων. Έτσι παρατηρούνται διαφορές στα χαρακτηριστικά των ελαιολάδων που προέρχονται από διαφορετικές περιοχές, ακόμη και αν όλοι οι άλλοι παράγοντες (π.χ. ποικιλία ελιάς, διαδικασία συγκομιδής, έκθλιψης και αποθήκευσης) είναι ίδιοι. Για παράδειγμα, το λάδι από πετρώδη εδάφη στις πλαγιές των ορεινών περιοχών της Κρήτης και της νότιας Πελοποννήσου, θεωρείται πλουσιότερο σε άρωμα και γεύση και το χρώμα του είναι χρυσοπράσινο, ενώ το λάδι της Μυτιλήνης είναι ελαφρύτερο και πιο «γλυκόπιοτο» σε γεύση και το χρώμα του πιο ανοικτό κίτρινο. Επίσης, τα ξηρά και ασβεστολιθικά εδάφη προσδίδουν πλούσιο άρωμα στο ελαιόλαδο σε αντίθεση με τα υγρά και αργιλώδη εδάφη. 19. Τι είναι το ψυχρής έκθλιψης και τι το άθερμο ελαιόλαδο; Το άθερμο ελαιόλαδο ή ελαιόλαδο ψυχρής έκθλιψης είναι το παρθένο ελαιόλαδο που παραλαμβάνεται από την έκθλιψη της ελιάς χωρίς να επιτρέπεται η θέρμανση του ελαιολάδου στο λιοτρίβι. Πολλές φορές όμως αυτό καταστρατηγείται όταν ο παραγωγός δε μπορεί να ελέγξει τις συνθήκες στο λιοτρίβι. 20. Τι είναι το βιολογικό λάδι; Το βιολογικό ελαιόλαδο είναι ελαιόλαδο προερχόμενο από ελιές βιολογικής καλλιέργειας. Η βιολογική καλλιέργεια συνίσταται στη χρήση συμβατικών μέσων, φιλικών προς το περιβάλλον, για την καταπολέμηση των ασθενειών και για τη λίπανση. Επίσης, η βιοκαλλιέργεια ακολουθεί συγκεκριμένες πρακτικές στη διάταξη και στον προσανατολισμό των δένδρων στον ελαιώνα, καθώς και στο κλάδεμα. Βέβαια, οι «παγίδες» για το δάκο προάγουν την παραγωγή εξαιρετικού ελαιολάδου από βιολογικές και μη καλλιέργειες, σε αντίθεση με τους αεροψεκασμούς. Στην ετικέτα των βιολογικών λαδιών πρέπει να αναγράφεται απαραιτήτως ο αριθμός έγκρισης και πιστοποίησης από αναγνωρισμένους οργανισμούς ελέγχου και πιστοποίησης, όπως η ΔΗΩ, ΣΟΓΕ, κ.λ.π. 21. Είναι καλύτερα το ελαιόλαδο να χρησιμοποιείται στο τέλος του μαγειρέματος; Τι προσφέρει αυτό; Το ελαιόλαδο είναι πλούσιο σε φυσικές αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως οι πολυφαινόλες και οι βιταμίνες Α και Ε. Λόγω των φυσικών αντιοξειδωτικών ουσιών καθώς και της υψηλής περιεκτικότητάς του σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, το ελαιόλαδο ανθίσταται στην οξείδωση σε υψηλές θερμοκρασίες. Παρ? όλα αυτά, καλό είναι το λάδι να προστίθεται στο τέλος του μαγειρέματος έτσι ώστε τα πολύτιμα αυτά συστατικά καθώς και τα οργανοληπτικά του χαρακτηριστικά (γεύση και άρωμα) να παραμένουν ανεπηρέαστα. 22. Είναι αλήθεια ότι το ελαιόλαδο δεν αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες; Αντιθέτως το ελαιόλαδο, λόγω των φυσικών αντιοξειδωτικών ουσιών που περιέχει, παραμένει σταθερό ακόμη και σε υψηλές θερμοκρασίες. 23. Λέγεται ότι το ελαιόλαδο κάνει καλό. Σε τι ακριβώς κάνει καλό; Οι ευεργετικές ιδιότητες του ελαιολάδου είναι πάρα πολλές. Είναι ευτυχές το γεγονός ότι η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα αναγνωρίζει όλο και περισσότερο τη διατροφική αξία, που ο Ιπποκράτης είχε ανακαλύψει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Το ελαιόλαδο είναι απαραίτητο, όπως και όλα τα λιπαρά, για την απορρόφηση των λιποδιαλυτών βιταμινών A, D, E και K. Υπάρχουν ενδείξεις ότι συμβάλλει στην υγεία της καρδιάς, λόγω των μονοακόρεστων λιπαρών που περιέχει, στην πρόληψη του καρκίνου λόγω των αντιοξειδωτικών του μικροστοιχείων (πολυφαινόλων), στην επιβράδυνση της γήρανσης λόγω της περιεκτικότητάς του σε βιταμίνη Ε (φυσικό αντιοξειδωτικό), στην ισορροπία του μεταβολισμού, καθώς και στη σωστή ανάπτυξη των οστών και του εγκεφάλου στην παιδική ηλικία. 24. Το ελαιόλαδο είναι κατάλληλο για τους διαβητικούς; Ο σακχαρώδης διαβήτης χωρίζεται σε τύπου Ι (ινσουλινοεξαρτώμενος) ή τύπου ΙΙ (μη ινσουλινοεξαρτώμενος). Οι σύγχρονες διατροφικές παραινέσεις (Αμερικάνικη Διαβητολογική Εταιρία) προτείνουν τουλάχιστον για το διαβήτη τύπου ΙΙ, το 30-40% των θερμίδων να καλύπτεται από μονοακόρεστα λιπαρά, όπως το ελαιόλαδο, δεδομένου ότι η κατανάλωση του ελαιολάδου δρα ευνοϊκά στην αργή εκκένωση του περιεχομένου του στομάχου στο δωδεκαδάκτυλο, με αποτέλεσμα η πέψη των υδατανθράκων να γίνεται με αργό ρυθμό. Αυτό οδηγεί σε σταθερότητα των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα και αποφεύγεται η ενεργοποίηση του μηχανισμού της νεογλυκογένεσης στο συκώτι. Βέβαια, η αντιμετώπιση του διαβήτη συνίσταται σε πολλούς παράγοντες, όπως ελάττωση σωματικού βάρους, ελάττωση πρόσληψης υδατανθράκων κ.α., γι? αυτό οι ασθενείς πρέπει απαραίτητα να παρακολουθούνται από τον ιατρό τους, ο οποίος είναι και ο υπεύθυνος για τη χορήγηση του σωστού ατομικού διαιτολογίου καθώς και της φαρμακευτικής αγωγής. 25. Το ελαιόλαδο κάνει καλό στα μαλλιά; Το ελαιόλαδο προσδίδει λάμψη και υγεία στα μαλλιά. Σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιείται ακόμη και τώρα ως «μάσκα» για τα ταλαιπωρημένα ή βαμμένα μαλλιά. Στην Κρήτη, οι κοπέλες έβρεχαν με λάδι τις χτένες τους για να γίνουν τα μαλλιά τους λαμπερά. Επίσης, στο παρελθόν χρησιμοποιείτο από τη λαϊκή ιατρική για την αντιμετώπιση της αλωπεκίασης ή της τριχόπτωσης. 26. Είναι αλήθεια ότι η επάλειψη του τριχωτού της κεφαλής (των ριζών της τρίχας) με ελαιόλαδο βοηθάει στην καταπολέμηση της ξηροδερμίας και της πιτυρίδας; Ναι. Το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται συχνά για ερεθισμούς του δέρματος και ιδιαίτερα στα μωρά για να απαλειφθεί το ξεφλούδισμα της επιδερμίδας της κεφαλής τους. 27. Τα λάδι συμβάλλει στη μείωση της επίδρασης του αλκοόλ; Μία κουταλιά ελαιολάδου έπειτα από έντονη κατανάλωση αλκοόλ επαναφέρει τη νηφαλιότητα και ηρεμεί το στομάχι, απαλύνοντας τη δυσάρεστη αίσθηση που προκαλεί η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Βέβαια η καλύτερη λύση για την αποφυγή της μέθης και των δυσάρεστων επακόλουθων είναι η μετρημένη κατανάλωση αλκοόλ, συνοδευομένη από λήψη τροφής. 28. Λένε ότι το ελαιόλαδο βοηθάει στην απομάκρυνση αγκαθιών από το δέρμα, αν η περιοχή τυλιχτεί με ένα πανί ποτισμένο ελαιόλαδο για μερικές ώρες. Είναι αλήθεια; Ναι. Η λαϊκή ιατρική χρησιμοποιεί το ελαιόλαδο για παρασκευή αλοιφών εδώ και πολλά χρόνια. Εξάλλου, το ελαιόλαδο είναι γνωστό για την περιποίηση του δέρματος από τους ομηρικούς χρόνους. Επίσης χρησιμοποιείται και για την απομάκρυνση αγκαθιών από αχινό, γιατί απαλύνει το δέρμα και φέρνει τα αγκάθια στην επιφάνεια.
Andreas Chrysopoulos
.Καταχωρήθηκε στο Ορσηίς - Η μητέρα των Ελλήνων
Στην ελληνική μυθολογία η Ορσηίδα (Ορσηίς) ήταν η νύμφη που έμελλε να γίνει η μητέρα όλων των Ελλήνων. Η νύμφη Ορσηίδα παντρεύτηκε το γιο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, Έλλην... Ο συγγραφέας Μιχάλης Καλόπουλος (www.greatlie.com) μας διηγείται την παρακάτω ιστορία:  "Αν ρωτήσετε οποιονδήποτε Έλληνα, οποιουδήποτε μορφωτικού επιπέδου, οπουδήποτε στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, ποια είναι η Σάρρα;... αναμφίβολα θα πάρετε έναν τεράστιο αριθμό ικανοποιητικών απαντήσεων. Αν όμως ρωτήσετε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, του πλέον υψηλού μορφωτικού επιπέδου, από δασκάλους μέχρι ακαδημαϊκούς, ποια είναι η Ορσηίδα; (η έρευνα αυτή έγινε τα τελευταία δυο χρόνια από μένα τον ίδιο, σε εκτεταμένο δείγμα)... θα πάρετε όλες της απίθανες απαντήσεις –εκτός απ την πραγματική- ότι η Ορσηίδα… είναι η Προμήτηρα των Ελλήνων! Αυτή η θλιβερή, καθολική άγνοια των προγόνων μας, είναι και η καλύτερη απόδειξη της απόλυτης ιστορικής αφασίας των ελλήνων! Όχι μόνο δεν ξέρουν ότι έχουν προπάτορά τους τον Έλληνα, τον γιο του Δευκαλίωνα, αλλά ουτε και οι πλέον μορφωμένοι Έλληνες δεν γνωρίζουν, ότι η σύζυγός του Ορσηίδα, είναι η ιστορική μητέρα των Ελλήνων! Μάλιστα για τις ανάγκες αυτού του άρθρου, μάταια προσπάθησα να βρω στο διαδίκτυο έστω και μια εικόνα της μυθικής αυτής μητέρας των Ελλήνων! Αναγκάστηκα λοιπόν, να επισκευθώ το μόνο μέρος που (ξεναγούμενος μόλις προ καιρού συνειδητοποίησα και ο ίδιος την μεγάλη αυτή έλλειψη), τον "Ναό των Ελλήνων" στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, κατασκευασμένο (προ δεκαετίας) από τον υπεραθλητή (παγκοσμίου αναγνώρισης) μαραθωνοδρόμο Αριστοτέλη Κακογεωργίου. Στο προαύλιο αυτού του "Ναού των Ελλήνων", υπάρχει το μοναδικό πανελλαδικά μαρμάρινο σύμπλεγμα (ανδριάντας) της ολότελα άγνωστης μητέρας των Ελλήνων, που στην ιερή αγκαλιά της, κρατά τρυφερά τα παιδιά της Δώρο, Ξούθο, Αίολο, απ’ τους οποίους προήλθαν οι βασικές φυλές των Ελλήνων!" Σύμφωνα με τον μύθο μετά τον κατακλυσμό, ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα πήγαν στους Δελφούς και στο ιερό της Θέμιδας για να εκφράσουν και σ αυτή την ίδια επιθυμία. Η θεά τους άκουσε και τους απάντησε με τον παρακάτω χρησμό: Αν ήθελαν να φέρουν στη ζωή νέους ανθρώπους θα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να ρίχνουν πίσω από την πλάτη τους τα οστά της μητέρας τους.Εκείνοι κατάλαβαν την ερμηνεία του χρησμού και αφού έκαναν ότι τους έλεγε ο χρησμός άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους, αφού αυτές προέρχονταν από τα σπλάχνα της μάνας Γης. Οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε γυναίκες. Από την πρώτη δε πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας προήλθε ο Έλληνας, γενάρχης των Ελλήνων. Ο γενάρχης των Ελλήνων ο Έλλην γέννησε με την Ορσηίδα τρεις γιους, τον Δώρο τον Ξούθο και τον Αίολο τους πρώτους αρχηγούς των Ελλήνων. Ο Ξούθος βασίλεψε στη Πελοπόννησο και έκανε δύο γιους, τον Αχαιό και τον Ίωνα από τους οποίους οι Αχαιοί και οι Ίωνες πήραν τα ονόματά τους. Ο Αίολος βασίλεψε στη Θεσσαλία και οι κάτοικοι ονομάσθηκαν Αιολείς απ' αυτόν. Ο Δώρος και οι άνθρωποι του που ονομάστηκαν Δωριείς εγκαταστάθηκαν στις περιοχές ανατολικά του Παρνασσού. Ο Απολλόδωρος μας λέγει: [Α 7,2] [...] Ζεὺς δὲ πέμψας Ἑρμῆν πρὸς αὐτὸν ἐπέτρεψεν αἱρεῖσθαι ὅ τι βούλεται· ὁ δὲ αἱρεῖται ἀνθρώπους αὐτῷ γενέσθαι. καὶ Διὸς εἰπόντος ὑπὲρ κεφαλῆς ἔβαλλεν αἴρων λίθους, καὶ οὓς μὲν ἔβαλε Δευκαλίων, ἄνδρες ἐγένοντο, οὓς δὲ Πύρρα, γυναῖκες. ὅθεν καὶ λαοὶ μεταφορικῶς ὠνομάσθησαν ἀπὸ τοῦ λᾶας ὁ λίθος. γίνονται δὲ ἐκ Πύρρας Δευκαλίωνι παῖδες Ἕλλην μὲν πρῶτος, ὃν ἐκ Διὸς γεγεννῆσθαι <ἔνιοι> λέγουσι, <δεύτερος δὲ> Ἀμφικτύων ὁ μετὰ Κραναὸν βασιλεύσας τῆς Ἀττικῆς, θυγάτηρ δὲ Πρωτογένεια, ἐξ ἧς καὶ Διὸς Ἀέθλιος. [Α 7,3] Ἕλληνος δὲ καὶ νύμφης Ὀρσηίδος Δῶρος Ξοῦθος Αἴολος. αὐτὸς μὲν οὖν ἀφ᾽ αὑτοῦ τοὺς καλουμένους Γραικοὺς προσηγόρευσεν Ἕλληνας, τοῖς δὲ παισὶν ἐμέρισε τὴν χώραν· καὶ Ξοῦθος μὲν λαβὼν τὴν Πελοπόννησον ἐκ Κρεούσης τῆς Ἐρεχθέως Ἀχαιὸν ἐγέννησε καὶ Ἴωνα, ἀφ᾽ ὧν Ἀχαιοὶ καὶ Ἴωνες καλοῦνται, Δῶρος δὲ τὴν πέραν χώραν Πελοποννήσου λαβὼν τοὺς κατοίκους ἀφ᾽ ἑαυτοῦ Δωριεῖς ἐκάλεσεν, Αἴολος δὲ βασιλεύων τῶν περὶ τὴν Θεσσαλίαν τόπων τοὺς ἐνοικοῦντας Αἰολεῖς προσηγόρευσε, καὶ γήμας Ἐναρέτην τὴν Δηιμάχου παῖδας μὲν ἐγέννησεν ἑπτά, Κρηθέα Σίσυφον Ἀθάμαντα Σαλμωνέα Δηιόνα Μάγνητα Περιήρην, θυγατέρας δὲ πέντε, Κανάκην Ἀλκυόνην Πεισιδίκην Καλύκην Περιμήδην.[...] Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη Α', 7,2-3. Απόδοση: "[...]Ο Ζεύς, στέλνοντας του τον Ερμή, τον προέτρεψε να διαλέξει ότι θέλει. Κι αυτός διάλεξε να του γεννήσει ανθρώπους. Όπως του είπε λοιπόν ο Ζευς, έπαιρνε λίθους και τους πετούσε πάνω από το κεφάλι του. Όσοι πέταξε ο Δευκαλίωνας έγιναν άνδρες, όσοι έταξε η Πύρρα γυναίκες. Για αυτό και ονομάστηκαν λαοί μεταφορικά, από το λάας που είναι ο λίθος. Ο Δευκαλίωνας απέκτησε από την Πύρρα δυο υιούς, πρώτο τον Έλληνα, που όπως λένε κάποιοι, γεννήθηκε από τον Δία και δεύτερο τον Αμφικτύονα, που έγινε βασιλιάς στην Αττική μετά τον Κραναό, και μία θυγατέρα, την Πρωτογένεια, που από τον Δία γέννησε τον Αέθλιο. Από τον Έλληνα και τη νύμφη Ορσηίδα γεννήθηκαν ο Δώρος, ο Ξούθος και ο Αίολος. Αυτός ονόμασε Έλληνες τους λεγόμενους Γραικούς και μοίρασε τη χώρα τα παιδιά του. Ο Ξούθος, που πήρε την Πελοπόννησο, απέκτησε από την Κρέουσα, κόρη του Ερεχθέα, τον Αχαιό και τον Ίωνα, από τους οποίους ονομάστηκαν οι Αχαιοί και οι Ίωνες. Ο Δώρος έλαβε την περιοχή πέρα από την Πελοπόννησο και ονόμασε τους κατοίκους της με το όνομά του Δωριείς. Ο Αίολος, ως βασιλέας στην περιοχή της Θεσσαλίας, ονόμασε του κατοίκους της Αιολείς, παντρεύτηκε την Εναρέτη, κόρη του Δηίμαχου, και απέκτησε επτά γιούς, τον Κρηθέα, τον Σίσυφο, τον Αθάμαντα, τον Σαλμωνέα, τον Δηιόνα, τον Μάγνητα και τον Περιήρη, και πέντε κόρες, τις Κανάκη, Αλκυόνη, Πεισιδίκη, Καλύκη και Περιμήδη. [...]"