Σπίτι & Κήπος

  Υλικά 1 με 2 μεγάλα πορτοκάλια 1/4 της κούπας ζάχαρη άχνη ένα κοφτερό μαχαίρι για να κόψετε τις φέτες ένα μικρό κόσκινο για την ζάχαρη Εκτελεση Κόψτε τις φέτες όσο πιο λεπτές και ίσιες μπορείτε. Ταμπονάρετε κάθε φέτα με χαρτί κουζίνας για να φύγει η υγρασία. Στη συνέχεια τοποθετήστε σε ένα ταψί αντικολλητικό χαρτί και τοποθετήστε επάνω τις φέτες. Είναι πολύ σημαντικό να βάλετε το αντικολλητικό γιατί δεν θέλουμε το οξύ απο τα πορτοκάλια να αντιδράσει με το μέταλλο του ταψιού και να χαλάσει το χρώμα τους. Αφού τις έχετε τοποθετήσει όμορφα στη σειρά, κοσκινίστε λίγη ζάχαρη άχνη επάνω στις φέτες. Αφού τελειώσετε γυρίστε τις απο την άλλη πλευρά και κάντε το ίδιο. Τοποθετήστε το ταψί στο φούρνο στους 100 βαθμούς για 2 με 3 ώρες. Δεν τις ψήνουμε, θέλουμε να τις αποξηράνουμε και αυτή είναι μια διαδικασία που θέλει το χρόνο της. Περίπου στα μισά του χρόνου, γυρίστε τις για να είναι το αποτέλεσμα ομοιόμορφο. Όταν έχουν στεγνώσει και κρυώσει εντελώς τις βγάζετε απο το φούρνο και τις αφήνετε να ξεκουραστούν Τη ζάχαρη άχνη την βάζουμε αφενός για να πάρουν μια όμορφη γυαλάδα και αφετέρου για να αποκτήσουν μια ελαφριά γλυκιά γεύση σε περίπτωση που θέλουμε να τις χρησιμοποιήσουμε στο τσάι μας ή σαν ντεκόρ σε γλυκά. Μπορείτε να το προσπεράσετε αυτό το βήμα. Εαν δεν θέλετε να τις χρησιμοπιήσετε κατευθείαν μπορείτε να τις αποθηκεύσετε σε αεροστεγώς κλεισμένα βάζα και σε σκοτεινό μέρος. Με παρόμοιο τρόπο μπορείτε να αποξηράνετε και φέτες λεμονιού ή άλλων εσπεριδοειδών.  

Υλικα 1 κιλό σταφίδες φύλλα δάφνης Εκτελεση   Βάζω τις σταφίδες σε ένα μεγάλο το μπολ, αφαιρώ τα μεγάλα κοτσάνια και κλαδιά και τις ξεπλένω με νερό 3 φορές.   Τις στραγγίζω καλά, να φύγουν τα νερά.   Τις απλώνω στο ταψί, σκεπάζω με τούλι και το στερεώνω καλά.   Τις αφήνω στον δυνατό ήλιο για 2 μέρες, ενώ τις ανακατεύω ανά κάποιες ώρες (4 ώρες περίπου). Το βράδυ τις μεταφέρω κάτω από στέγαστρο για να μην πέσει πάνω τους υγρασία.   Τις ελέγχω να μην ξεραθούν υπερβολικά και στεγνώσουν εντελώς.   Όταν είναι έτοιμες, με υπομονή αφαιρώ από κάθε μια τα μικρά κοτσάνια τους.   Τις αποθηκεύω σε βάζο γυάλινο ή πλαστικό.   Βάζω δύο χούφτες σταφίδες, πιέζω καλά, να συμπιεστούν, προσθέτω φύλλα δάφνης (ή και γαρύφαλλο) συνεχίζω άλλες δύο χούφτες σταφίδες, συμπιέζω, φύλλα δάφνης και συνεχίζω όμοια μέχρι να γεμίσει το βάζο.   Κλείνω καλά και το φυλάω στο ψυγείο για όλο το χρόνο.  

  Η σιτρονέλα είναι ένα φυτό με λεμονάτη μυρωδιά, το αιθέριο έλαιο του οποίου χρησιμοποιείται ευρέως στην αρωματοθεραπεία αλλά και στην αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας. Έχει τονωτική, αντιμικροβιακή και αντισηπτική δράση, ενώ χρησιμοποιείται ευρέως και στη μαγειρική. Η ιδιότητα για την οποία είναι περισσότερο γνωστή είναι η φυσική προστασία που παρέχει από τα κουνούπια. Η εντομοαπωθητική δράση της σιτρονέλας οφείλεται στα συστατικά σιτρονελάλη και γερανιόλη. Στο εμπόριο κυκλοφορούν αυτοκόλλητα εμποτισμένα με το αιθέριο έλαιο του φυτού, λοσιόν για επάλειψη ή ψεκασμό στο σώμα και τα ρούχα, αλλά και σαμπουάν, αφρόλουτρα και κρέμες σώματος. Πώς θα φτιάξετε λοσιόν με σιτρονέλα Προμηθευτείτε από ένα κατάστημα με αιθέρια έλαια ή ένα φαρμακείο τα εξής: 85 ml καθαρό οινόπνευμα 5 ml σιτρονέλα 5 ml λεμονόχορτο 5 ml δεντρολίβανο Αναμείξτε όλα τα υλικά σε ένα μπουκάλι και κάνετε επάλειψη στο σώμα με τη λοσιόν. Εναλλακτικά μπορείτε να προσθέσετε σε μια ουδέτερη κρέμα (κρέμα βάσης) που θα αγοράσετε από το φαρμακείο μερικές σταγόνες σιτρονέλας και να κάνετε επάλειψη.    

Οι Ελλέβοροι είναι φυτά ποώδη με ρίζωμα πολυετές,που ζουν στα ορεινά.Ανήκουν στην ίδια οικογένεια με τις ανεμώνες και τις νεραγκούλες Ξεχωρίζουν απο τα εξής χαρακτηριστικά:Στη βάση τους φυτρώνουν ένα ή περισσότερα μεγάλα φύλλα με μακρύ μίσχο.Τα φύλλα αυτά χωρίζονται σε πολλά επιμήκη φυλλάρια, με παλαμοειδή διάταξη.Ο βλαστός βγάζει πολύ μικρά φυλλαράκια ή βράκτια. Από τα ένδεκα είδη ελλέβορου που υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη, στην Ελλάδα φυτρώνει μόνο ο Ελλέβορος ο κυκλόφυλλος (Helleborus cyclophyllus).Τον βρίσκουμε στα ξέφωτα των ορεινών δασών, τα άνθη του έχουν χρώμα ανοιχτό κιτρινοπράσινο και εμφανίζονται νωρίς την άνοιξη, μετά το λιώσιμο των χιονιών.Είναι κοινά γνωστός ως Σκάρφι,Κάρπη,Καρπί κ.ά. Οι Ελλέβοροι είναι φυτά δηλητηριώδη. Ωστόσο, όπως όλα τα δηλητήρια, χρησιμοποιούνταν από τους πρακτικούς γιατρούς και για φαρμακευτικούς σκοπούς.Παλιά χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία διαφόρων ασθενιών των ζώων όμως όσον αναφορά τις ανθρώπινες ασθένειες,δεν είναι ξεκάθαρο πού ακριβώς ωφελούσε το φυτό αυτό. Οι πηγές μας πληροφορούν ότι αρχαίοι ρήτορες έτρωγαν μικρές ποσότητες του φυτού για την τόνωση της μνήμης τους κατά την διάρκεια της ομιλίας τους. Επίσης η λαϊκή μας παράδοση αποδίδει στο Σκάρφι πολλές περίεργες και μαγικές ιδιότητες.Το βέβαιο πάντως είναι ότι,ακόμη και μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, από ελλέβορο παρασκευάζονταν φάρμακα για τη θεραπεία της μανίας,της μελαγχολίας,της υποχονδρίας, ακόμη και της επιληψίας.Τον χρησιμοποιούσαν επίσης κατά της υδρωπικίας και σε χρόνια δερματικά νοσήματα.Η χρήση του γινόταν με μορφή σκόνης ή βάμματος. Σε μεγάλη δόση ο ελλέβορος προκαλεί εμετό, διάροια, πόνους στα πεπτικά όργανα, παράλυση και τελικά τον θάνατο.

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Ocinum Basilicum. Μικρό αρωματικό φυτό, μονοετές το οποίο συναντιέται κυρίως στην Ινδία και στο Ιράν και καλλιεργείται ευρύτατα στη Γαλλία, στην Ουγγαρία και στη Βόρεια Αμερική αλλά και στη Μεσόγειο. Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες του φυτού, που διαφοροποιούνται η μια από την άλλη από το χρώμα και το μέγεθος των φύλλων αλλά και των λουλουδιών. Ανθίζει από τον Ιούλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο. Τον συναντάμε και με το όνομα Ωκιμο το Βασιλικό ή Βασιλίτσα. Το φυτό περιέχει αιθέριο έλαιο το οποίο παραλαμβάνεται κατόπιν απόσταξης και χρησιμοποιείται σε καρυκεύματα αλλά και στην αρωματοποιία. Ιερό φυτό σε κάποιες θρησκείες ιθαγενών της Αμερικής αλλά συνδεδεμένο και με την ελληνική θρησκευτική παράδοση. Θεωρείται ότι βασιλικός φύτρωσε στον τάφο του Χριστού και το άρωμά του έγινε αφορμή να ανακαλύψουν τον τάφο. Αλλωστε και ως σήμερα χρησιμοποιείται στη γιορτή της υψώσεως του Σταυρού και για το μυστήριο του αγιασμού, ενώ παλαιότερα φυλάσσονταν για τη γιορτή της επόμενης χρονιάς. Στη λαϊκή μας παράδοση ο βασιλικός συμβολίζει την αγαπημένη γυναίκα, ίσως γιατί οι γυναίκες τον χρησιμοποιούσαν από παλιά ως καλλυντικό. Το άρωμα αυτό θεωρείται ιδιότητα εξαιρετικών υπάρξεων ενώ σε αρχαίες λατρείες συνδέεται με τη γονιμότητα και το πάθος. Τα αποξηραμένα φύλλα του έχουν ένα άρωμα που μοιάζει με του γλυκάνισου και έντονη γλυκά αρωματική ίσως και λίγο πικάντικη γεύση. Ο βασιλικός στη μαγειρική χρησιμοποιείται για τον αρωματισμό σαλτσών, κρεάτων και ψαριών καθώς και στις σούπες και τις σαλάτες. Συνδυάζεται ωραία με σκόρδο, δεντρολίβανο, φασκόμηλο και ωμό λάδι. Χρησιμοποιείται και το αφέψημά του, με πολλές θεραπευτικές ιδιότητες καθώς επίσης και στο ζύμωμα των ψωμιών, κάτι που συναντάμε μόνο στην ελληνική λαϊκή παράδοση. Αναφέρεται οτι το συχνό μάσημα χλωρών φύλλων και η καθημερινή χρήση ροφημάτων Βασιλικού μπορεί να προκαλέσει ληθαργο. Μάλιστα ο Αναγνωστόπουλος σ' ένα βιβλίο του, τη "Λαϊκή Φαρμακολογία" αναφέρει οτι οι γίδες τρώνε όλα τα χορταρικά και τα φύλλα δέντρων εκτός από το Βασιλικό. Βότανα & Παραδόσεις Βασιλικός Στην Ελλάδα υπάρχει πάντα μια γλάστρα Βασιλικού στις εξώπορτες των σπιτιών για να εξασφαλίσει καλή τύχη. Στην Ιταλία υπάρχει η παράδοση να βάζουν ένα γλαστράκι Βασιλικό στο μπαλκόνι ή στην εξώπορτα του σπιτιού, για να δηλώσει πως κάποια από τις κοπέλες του σπιτιού είναι έτοιμη για γάμο. Για τους Ινδουιστές ο Βασιλικός είναι το ιερό φυτό του Βισνού και αφήνεται ένα κλαράκι του μέσα στα ρούχα του νεκρού για να εξασφαλίσει την είσοδό του στον Κόσμο των Νεκρών.